Hatikwa
Hatikwa, wat in het Hebreeuws (הַתִּקְוָה) 'de hoop' betekent, is het officiële volkslied van Israël.
Hatikwa gaat over de hoop van het Joodse volk terug te keren naar het land van zijn voorvaderen vanuit de diaspora. De verwoesting van de tweede Tempel door het Romeinse leger onder leiding van Titus in het jaar 70 AD wordt vaak beschouwd als het startpunt van de diaspora, waardoor men in Hatikwa spreekt van de hoop die al tweeduizend jaren leeft.
Herkomst en geschiedenis
bewerkenDe tekst van het lied werd in 1886 of in 1878 geschreven door de Galicische dichter Naphtali Herz Imber (1856-1909) uit Zolochiv die immigreerde naar Palestina.[1] Imber publiceerde Hatikwa in 1886 in de bundel Barkai ("Morgenster"). Het jaartal 1884 dat eronder staat, slaat waarschijnlijk op de laatste wijzigingen die hij erin aanbracht. Zijn negen romantische strofen roepen bekende Bijbelse taferelen op en herhalen een hoop op een nationale terugkeer naar Israël die alleen met de laatste Jood verdwijnt. De tekst van Imber is later nog enigszins aangepast door Doctor I.L. Metman Hacohen, een leraar uit Tel Aviv, in 1905.[1] Imbers versen en de aanpassingen van Metman Hacohen werden lange tijd naast elkaar gebruikt.
De melodie van de Hatikwa wordt toegeschreven aan Samuel Cohen die in 1870 op 8-jarige leeftijd met zijn Joodse familie uit Bessarabië naar Palestina was geëmigreerd en in 1888 een melodie voor Hatikwa componeerde.[1] Hij zou het muzikale thema hebben ontleend aan de beroemde Tsjechische componist Bedřich Smetana die in 1872 een reeks symfonische gedichten Má vlast, Vltava (ook bekend onder de Duitse naam "Die Moldau") had gecomponeerd.[2], waarvan hij de melodie ontleend zou hebben aan het in de 16e-eeuws in Italië door Giuseppino del Biado geschreven lied La Mantovana, later bekend als populair Roemeens-Moldavisch volksliedje Ballo di Mantova (of Carul cu boi, vertaald "De ossenwagen"). Het lied werd zeer snel populair binnen de zionistische beweging en de eerste twee strofen fungeerden als ad-hoc-volkslied op het zesde zionistisch congres in 1903 in het Zwitserse Bazel.[1] Het duurde echter tot 1933 voordat het Hatikwa geratificeerd werd als officieel lied van de zionistische beweging.[1]
Imbers versie van het Hatikwa werd gezongen door overlevenden van het Bergen-Belsen concentratiekamp kort na hun bevrijding in 1945 en werd opgenomen door de BBC.[3]
De HaTikva, een schip dat in 1947 dienstdeed in de Aliyah Bet, werd naar het lied vernoemd.
Volkslied
bewerkenHatikwa werd het volkslied van de staat Israël, toen in 1948 de onafhankelijkheid uitgeroepen werd. Na de Zesdaagse Oorlog in 1967 was er een voorstel Hatikwa te vervangen door Jeruzalem van goud, maar dat ging niet door. Hoewel het lied al vanaf het begin het volkslied van Israël is, werd pas in 2004 de status ervan als zodanig voor het eerst in hoofdwetgeving opgenomen.[1]
Ultra-orthodoxe joden hebben bezwaar tegen Hatikwa als volkslied wegens het ontbreken van God in de tekst, terwijl Arabische burgers van Israël het niet eens zijn met het openlijk Joodse karakter.[1]
Tekst
bewerkenHieronder het eerste couplet en het refrein, in het Hebreeuws en in transcriptie.
Hebreeuws | Transcriptie | Nederlandse vertaling | Arabische vertaling | Transcriptie |
---|---|---|---|---|
כל עוד בלבב פנימה
נפש יהודי הומיה, ולפאתי מזרח קדימה, עין לציון צופיה, עוד לא אבדה תקוותנו, התקווה בת שנות אלפים, להיות עם חופשי בארצנו, ארץ ציון וירושלים. |
Kol od balevav penima
Nefesj jehoedi homi'ja Oelefa'aatee mizrach kadima Ajien le Tsi'jon tsofi'ja Od lo avda tikvatenoe Ha tikwa bat shnot alpayim: Lehijot am chofsjie be'artseenoe Erets Tsi'jon ve Jeroesjalajiem |
Zolang in het hart, van binnen,
Een joodse ziel levendig is En naar het oosten, vooruit, Het oog naar Zion kijkt Is onze hoop nog niet verloren De hoop die al tweeduizend jaren leeft Een vrij volk te zijn in ons land Het land van Zion en Jeruzalem |
طالما في القلب تكمن، أملنا لم يضع بعد، |
Ṭālamā fī al-qalb tukmin, ʾAmalnā lam yaḍaʿu baʿuda, |
Oorspronkelijke tekst van het gedicht Tikwatenu
bewerkenOorspronkelijke tekst van het gedicht Tikwatenu[4] met transliteratie[5], Nederlandse vertaling, en de Arabische vertaling met transliteratie. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Externe link
bewerken- Volkslied van Israël: Hatikwa (midi and real audio)
- ↑ a b c d e f g (en) Ilan Ben Zion, "How an unwieldy romantic poem and a Romanian folk song combined to produce 'Hatikva'", The Times of Israel, 16 april 2013. Gearchiveerd op 21 augustus 2017. Geraadpleegd op 20 augustus 2017.
- ↑ Flutetunes.com. Gearchiveerd op 21 mei 2023.
- ↑ (en) Hatikvah Sung at Bergen-Belsen by Clive Kandel, Youtube.com, laatst geraadpleegd op 20 augustus 2017. Gearchiveerd op 19 maart 2018.
- ↑ benyehuda.org: Oorspronkelijke tekst van Tikwatenu (Hebreeuws)
- ↑ Automatische Transliteratie in het Hebreeuws (Engels)