Ulster Grand Prix 1961

De Ulster Grand Prix 1961 was de achtste Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1961. De races werden verreden op zaterdag 12 augustus 1961 op het Dundrod Circuit, een stratencircuit in County Antrim. Alle soloklassen kwamen aan de start, de zijspanklasse had haar seizoen al beëindigd. In deze Grand Prix werd de wereldtitel in de 500cc-klasse beslist.

Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix 1961
Land Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Datum 12 augustus 1961
Organisator FIM / ACU
500 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King
Derde Vlag van Tsjechië František Šťastný
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
125 cc
Snelste ronde Vlag van Australië Tom Phillis
Eerste Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi
Tweede Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner
Derde Vlag van Australië Tom Phillis

Algemeen bewerken

Kunimitsu Takahashi, die al de eerste Japanse coureur was geweest die überhaupt een WK-race won (de 250cc-race tijdens de GP van Duitsland), werd nu ook de eerste Japanner die in de 125cc-klasse wist te winnen. De Ulster Grand Prix werd overschaduwd door twee sterfgevallen: Ron Miles verongelukte tijdens de trainingen en tijdens de 500cc-race werd een baancommissaris gedood door de machines van Tom Phillis en Roy Ingram.

500cc-klasse bewerken

Nog tijdens de start ontstond er al een ongeval, toen Hugh Anderson weggleed nadat hij een andere rijder, wiens machine niet wilde aanslaan, raakte. Ellis Boyce reed achter op Anderson waardoor beiden hun Nortons moesten parkeren. Tijdens de race raakten Tom Phillis en Roy Ingram elkaar. Beiden vielen en hun machines vlogen van de baan, waarbij een baancommissaris dodelijk werd getroffen. Gary Hocking won de race met bijna twee minuten voorsprong. Mike Hailwood werd weliswaar weer tweede (voor de vijfde keer), maar Hocking was nu definitief zeker van zijn wereldtitel. Organisatie en publiek hoopten op een eerste raceronde met 100 mijl per uur gemiddeld, maar de regen belette dat.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Gary Hocking MV Privat 1:38"20'4 8
2   Mike Hailwood Norton + 1"54'0 6
3   Alistair King Norton + 1"55'2 4
4   Ron Langston Matchless + 4"29'6 3
5   Peter Chatterton Norton + 1 ronde 2
6   Tom Thorp Norton + 1 ronde 1
7   Tommy Robb Norton + 1 ronde
8   Jack Findlay Norton + 1 ronde
9   John Farnsworth Matchless + 1 ronde
10   Mike Duff Matchless + 1 ronde
11   Anssi Resko Norton
12   Alf Shaw Norton
13   Tommy Holmes Matchless
14   Jimmy Jones Norton
15   John Brown Norton
16   Campbell Donaghy Norton
17   Martin Brosnan Norton
18   Dennis Craig Matchless

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ron Miles Norton Zwaargewond[1]

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Tom Phillis Norton Val
  John Farnsworth Norton
  Don Chapman Norton
  Ellis Boyce Norton Val
  John Hartle Norton
  Ralph Bryans Norton
  Roy Ingram Norton Val
  Hugh Anderson Norton Val

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Eduardo Salatino Norton
  Jorge Kissling Matchless
  Juan Carlos Salatino Norton
  Juan Perkins Norton
  Bert Schneider Norton
  Frank Perris Norton
  Fritz Messerli Matchless
  Gyula Marsovszky Norton
  Roland Föll Matchless
  Ernst Hiller BMW
  Hans-Günter Jäger BMW
  Lothar John BMW
  Antoine Paba Norton
  Bob McIntyre Norton
  Phil Read Norton
  Tony Godfrey Norton
  Alberto Pagani Norton
  Peter Pawson Norton
  Horacio Costa Norton
  Paddy Driver Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1   Gary Hocking (wereldkampioen) MV Agusta / MV Privat 40 (48)
2   Mike Hailwood Norton 38 (41)
3   Bob McIntyre Norton 14
4   Frank Perris Norton 8
5   Ron Langston Matchless 7
  Alistair King Norton
7   Hans-Günter Jäger BMW 4
  Antoine Paba Norton
  Tom Phillis Norton
  Bert Schneider Norton

350cc-klasse bewerken

Met zijn overwinning in de 350cc-race was Gary Hocking nu bijna zeker van de wereldtitel. František Šťastný vormde nog een bedreiging, maar die werd veel kleiner nu Alistair King tweede werd voor Št'astný, die nu alle races moest winnen. Hocking had echter aan twee punten in de laatste GP's genoeg, omdat Št'astný voor elke acht punten die hij scoorde er weer vier zou moeten aftrekken (de "streepresultaten").

Uitslag 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Gary Hocking MV Privat 1:35"47'6 8
2   Alistair King Bianchi 6
3   František Šťastný Jawa 4
4   Phil Read Norton 3
5   Alan Shepherd AJS 2
6   Mike Duff AJS 1

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Bob McIntyre Bianchi
  Hugh Anderson AJS Krukaslager

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ralph Rensen (†) Norton Overleden[2]

Onbekend[3] bewerken

Coureur Merk
  Bert Schneider Norton
  Rudi Thalhammer Norton
  Frank Perris Norton
  Gustav Havel Jawa
  Hans Pesl Norton
  Derek Minter Norton
  Mike Hailwood AJS
  Ron Langston AJS
  Roy Ingram Norton
  Tommy Robb AJS
  Ernesto Brambilla Bianchi
  Silvio Grassetti Benelli
  Hugh Anderson AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse bewerken

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1   Gary Hocking MV Agusta / MV Privat 30
2   František Šťastný Jawa 22 (24)
3   Phil Read Norton 13
4   Bob McIntyre Bianchi 10
5   Gustav Havel Jawa 9
6   Ralph Rensen (†) Norton 7
7   Alistair King Bianchi 6
8   Ernesto Brambilla Bianchi 5
9   Rudi Thalhammer Norton 4
10   Derek Minter Norton 3

250cc-klasse bewerken

Bob McIntyre won de 250cc-race, maar die vormde in de WK-stand geen bedreiging voor Mike Hailwood, die tweede werd en zijn puntenvoorsprong op Jim Redman en Tom Phillis uitbouwde. Er waren in de volgende drie GP's nog 24 punten te verdienen, maar door de streepresultaten kon niemand de volledige score nog bereiken. Hailwood en Redman konden hooguit op 48 punten komen, Phillis op 44 punten.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Bob McIntyre Honda 55:56"6'0 8
2   Mike Hailwood Honda 6
3   Jim Redman Honda 4
4   Tom Phillis Honda 3
5   Alan Shepherd MZ 2
6   Kunimitsu Takahashi Honda 1
7   František Šťastný MZ

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  John Hartle Honda

Onbekend[3] bewerken

Coureur Merk
  Luigi Taveri Honda
  Ernst Degner MZ
  Hans Fischer MZ
  Werner Musiol MZ
  Dan Shorey NSU
  Silvio Grassetti Benelli
  Tarquinio Provini Morini
  Fumio Ito Yamaha
  Naomi Taniguchi Honda
  Sadao Shimazaki Honda
  Yoshikazu Sunako Yamaha
  Gary Hocking MV Agusta / MV Privat

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1   Mike Hailwood Mondial / Honda 40
2   Jim Redman Honda 32 (36)
2   Tom Phillis Honda 32
4   Kunimitsu Takahashi Honda 20
5   Bob McIntyre Honda 14
6   Silvio Grassetti Benelli 9
7   Gary Hocking MV Agusta / MV Privat 8
8   Tarquinio Provini Morini 7
9   Alan Shepherd MZ 6
10   Fumio Ito Yamaha 4

125cc-klasse bewerken

Kunimitsu Takahashi, die ook al de 250cc-GP van Duitsland had gewonnen, werd in Ulster de eerste Japanner die een 125cc-Grand Prix won. In de WK-stand speelde hij echter geen rol: daar ging het tussen Ernst Degner, die tweede werd, en Tom Phillis, die derde werd. Degner zou echter nog twee races moeten winnen om Phillis van de titel af te houden, waarbij Phillis geen enkel punt meer mocht scoren.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Kunimitsu Takahashi Honda 50"50'6 8
2   Ernst Degner MZ + 1'2 6
3   Tom Phillis Honda + 3'0 4
4   Jim Redman Honda + 3'2 3
5   Mike Hailwood Honda + 48'4 2
6   Luigi Taveri Honda + 1"22'6 1

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Alan Shepherd MZ

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ralph Rensen (†) Bultaco Overleden[2]

Onbekend[3] bewerken

Coureur Merk
  Héctor Pochettino Bultaco
  Hans Fischer MZ
  Walter Brehme MZ
  Werner Musiol MZ
  Ricardo Quintanilla Bultaco
  Phil Read EMC
  Rex Avery EMC
  John Grace Bultaco
  László Szabó MZ
  Naomi Taniguchi Honda
  Sadao Shimazaki Honda
  Teisuke Tanaka Honda
  Ulf Svensson Ducati

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1   Tom Phillis Honda 40 (44)
2   Ernst Degner MZ 37
3   Jim Redman Honda 24 (25)
4   Luigi Taveri Honda 19
5   Mike Hailwood EMC / Honda 16
6   Kunimitsu Takahashi Honda 14
7   Alan Shepherd MZ 12
8   Walter Brehme MZ 7
9   Hans Fischer MZ 3
  Phil Read EMC
  László Szabó MZ

Externe link bewerken

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1961
FIM wereldkampioenschap wegrace
13e seizoen (1961)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1961

Vorige race:
Ulster Grand Prix 1960
Ulster Grand Prix Volgende race:
Ulster Grand Prix 1962