Wikipedia

Grand Prix-wegrace van Japan 1967

De Grand Prix-wegrace van Japan 1967 was de dertiende en laatste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1967. De races werden verreden op 14 oktober 1967 op de Fuji Speedway, 64 kilometer ten westen van Yokohama. Aan de start kwamen de 50cc-klasse, de 125cc-klasse, de 250cc-klasse en de 350cc-klasse. De wereldtitel in de 250cc-klasse werd hier beslist.

Vlag van Japan Grand Prix-wegrace van Japan 1967
Land Vlag van Japan Japan
Datum 14 oktober 1967
Organisator FIM
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans
Derde Vlag van Japan Shigeyoshi Mimuro
250 cc
Snelste ronde Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans
Tweede Vlag van Japan Akiyasu Motohashi
Derde Vlag van Japan Jyun Hamano
125 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham
Derde Vlag van Japan Hideo Kanaya
50 cc
Snelste ronde Vlag van Japan Mitsuo Itoh
Eerste Vlag van Japan Mitsuo Itoh
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham
Derde Vlag van Japan Hiroyuki Kawasaki

Algemeen bewerken

De Grand Prix van Japan moest de beslissing brengen in het 250cc-wereldkampioenschap, dat nog onbeslist was tussen Giacomo Agostini en Mike Hailwood. Suzuki had de laatste twee maanden gebruikt voor de ontwikkeling van de 125cc-RS 67U, een V4 die in plaats kwam van de RS 67, die als square four was gebouwd en die het prototypestadium niet te boven gekomen was. Veel Europese teams en privérijders bleven weg vanwege de hoge reiskosten en omdat er niets meer te winnen viel. Zo bleven MV Agusta, Benelli, Montesa en Derbi thuis, maar Aermacchi stuurde Gilberto Milani en Bultaco stuurde Tommy Robb. De teams uit het Oostblok (MZ en Jawa) bleven ook thuis. Ook voor hen was er niets te winnen, maar bovendien waren ze beducht voor het vluchtgevaar van hun coureurs, die slechts mondjesmaat in het vrije westen mochten starten.

350cc-klasse bewerken

In Japan kwam Giacomo Agostini helemaal niet aan de start. Mike Hailwood en Ralph Bryans pakten de eerste twee plaatsen en Shigeyoshi Mimuro werd met een Yamaha[1] derde.

Uitslag 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Mike Hailwood Honda 56"04'24 8
2   Ralph Bryans Honda + 1'86 6
3   Shigeyoshi Mimuro Yamaha + 1 ronde 4
4   Masahiro Wada Yamaha + 1 ronde 3
5   Gilberto Milani Aermacchi + 2 ronden 2
6   Toshimi Yorino Honda + 2 ronden 1

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Bohumil Staša Jawa Teambeleid
  Gustav Havel CZ Teambeleid
  Heinz Rosner MZ Teambeleid
  Giacomo Agostini MV Agusta Teambeleid
  Renzo Pasolini Benelli Teambeleid
  Silvio Grassetti Benelli Teambeleid

Onbekend[2] bewerken

Coureur Merk
  Kel Carruthers Métisse-Aermacchi
  Brian Steenson Aermacchi
  Chris Conn Norton
  Dan Shorey Norton
  Derek Woodman MZ
  Fred Stevens Hannah-Paton
  Ian McGregor Norton
  Alberto Pagani Aermacchi

Top tien eindstand 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Mike Hailwood Honda 40 (48)
2   Giacomo Agostini MV Agusta 32
3   Ralph Bryans Honda 20
4   Heinz Rosner MZ 18
5   Derek Woodman MZ 14
6   Alberto Pagani Aermacchi 11
7   Kel Carruthers Métisse-Aermacchi 9
8   Renzo Pasolini Benelli 8
9   Silvio Grassetti Benelli 6
10   Shigeyoshi Mimuro Yamaha 4

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

250cc-klasse bewerken

Tijdens de laatste race in Japan moest het 250cc-wereldkampioenschap beslist worden. Dat leek al snel te gebeuren toen Phil Read in de vijfde ronde uitviel, maar dat overkwam Mike Hailwood een ronde later ook. Beiden bleven dus puntloos en daarmee ook op 50 punten in de WK-stand staan. Ralph Bryans won de race met drie ronden voorsprong op de Yamaha-coureurs Akiyasu Motomashi en Jyun Hamano. Er ontstond een discussie over wie nu de nieuwe kampioen was. Er was zelfs sprake van verschillen tussen de Franse- en de Engelse tekst van het FIM-reglement. Telde men het aantal overwinningen, dan was Hailwood met vijf keer winst kampioen, want Read had slechts vier wedstrijden gewonnen. Er waren ook mensen die dachten dat, indien de zeven tellende resultaten geen uitsluitsel gaven, het achtste resultaat dat moest doen. In dat geval zou Read kampioen zijn. De laatste reglementswijziging gaf de uitkomst: op basis van het aantal overwinningen werd Mike Hailwood wereldkampioen. Hij evenaarde daarmee het record van Carlo Ubbiali: 9 keer wereldkampioen.

 
Na enig rekenwerk bleek Mike Hailwood zijn negende wereldtitel te hebben behaald.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Ralph Bryans Honda 53"05'05 8
2   Akiyasu Motohashi Yamaha + 21'58 6
3   Jyun Hamano Yamaha + 3 ronden 4
4   Tommy Robb Bultaco + 3 ronden 3
5   Gilberto Milani Aermacchi + 3 ronden 2
6   Bill Ivy Yamaha + 4 ronden 1

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Mike Hailwood Honda
  Phil Read Yamaha

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Yvon Duhamel Yamaha [3]
  Ron Grant Yamaha [3]
  Frank Camillieri Yamaha [3]
  Derek Woodman MZ Teambeleid
  Heinz Rosner MZ Teambeleid

Onbekend[2] bewerken

Coureur Merk
  Jack Findlay Bultaco
  Malcolm Stanton Aermacchi
  Gyula Marsovszky Bultaco
  Rolf Schmid Bultaco
  Carlos Giró Ossa
  José Medrano Bultaco
  Bill Smith Kawasaki
  Brian Steenson Aermacchi
  Dave Simmonds Kawasaki
  Fred Stevens Hannah-Paton
  Mick Chatterton Yamaha
  Ginger Molloy Bultaco

Top tien eindstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Mike Hailwood Honda 50 (54)
2   Phil Read Yamaha 50 (56)
3   Bill Ivy Yamaha 46 (51)
4   Ralph Bryans Honda 40 (58)
5   Derek Woodman MZ 18
6   Heinz Rosner MZ 13
7   Ginger Molloy Bultaco 9
8   Gyula Marsovszky Bultaco 8
9   Akiyasu Motohashi Yamaha 6
10   Tommy Robb Bultaco 5

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

125cc-klasse bewerken

Ook in Japan was Bill Ivy de snelste, weer bij afwezigheid van Phil Read. Stuart Graham werd tweede en Hideo Kanaya (Suzuki) werd derde. Hier debuteerden zowel de nieuwe 125cc-viercilinder van Suzuki als een viercilinder van Kawasaki.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Bill Ivy Yamaha 45"27'48 8
2   Stuart Graham Suzuki + 49'31 6
3   Hideo Kanaya Suzuki + 1 ronde 4
4   Isao Morishita Suzuki + 1 ronde 3
5   Yasuno Shigeno Suzuki + 2 ronden 2
6   Barry Smith Bultaco + 4 ronden 1

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Jean-Guy Duval Yamaha [3]
  Ralph Swegan Yamaha [3]
  Robert Lusk Yamaha [3]
  Robert Messina Yamaha [3]
  Tim Coopey Yamaha [3]
  Hartmut Bischoff MZ Teambeleid
  Jürgen Lenk MZ Teambeleid
  Klaus Enderlein MZ Teambeleid
  Thomas Heuschkel MZ Teambeleid
  Herbert Mann MZ Teambeleid
  Phil Read Yamaha
  László Szabó MZ Teambeleid

Onbekend[2] bewerken

Coureur Merk
  Kel Carruthers Honda
  Kevin Cass Bultaco
  Hans Georg Anscheidt Suzuki
  Walter Scheimann Honda
  José Maria Busquets Montesa
  José Medrano Bultaco
  Jean-Louis Vergnais Bultaco
  Dave Simmonds Kawasaki
  Jim Curry Honda
  Rex Avery EMC
  Francesco Villa Montesa
  Giovanni Burlando Honda
  Walter Villa Montesa
  Akiyasu Motohashi Yamaha
  Isao Morishita Suzuki
  Yoshimi Katayama Suzuki
  Cees van Dongen Honda
  Ginger Molloy Bultaco

Top tien eindstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Bill Ivy Yamaha 56 (76)
2   Phil Read Yamaha 40
3   Stuart Graham Suzuki 38 (44)
4   Yoshimi Katayama Suzuki 19
5   László Szabó MZ 13
6   Hans Georg Anscheidt Suzuki 12
7   Dave Simmonds Kawasaki 9
8   Kel Carruthers Honda 7
9   Tim Coopey Yamaha 6
10   Francesco Villa Montesa 5
  Thomas Heuschkel MZ
  Walter Scheimann Honda

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

50cc-klasse bewerken

Hans Georg Anscheidt viel tijdens de 50cc-race in Japan en blesseerde daarbij zijn been. Hij verbeet de pijn en finishte toch nog als vierde. Mitsuo Itoh won de race vóór Stuart Graham en Hiroyuki Kawasaki (Suzuki). Bij deze wedstrijd verscheen de nieuwe watergekoelde 50cc-Suzuki RP 68 driecilinder, maar Suzuki besloot de machine niet in te zetten en dat zou ook nooit meer gebeuren.

Uitslag 50cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Mitsuo Itoh Suzuki 36"08'38 8
2   Stuart Graham Suzuki + 0'07 6
3   Hiroyuki Kawasaki Suzuki + 30'37 4
4   Hans Georg Anscheidt Suzuki + 1"05'29 3
5   Barry Smith Derbi + 2 ronden 2
6   Mitsuo Akamatsu Suzuki + 3 ronden 1

Onbekend[2] bewerken

Coureur Merk
  Dieter Gedlich Kreidler
  Rudolf Schmälzle Kreidler
  Winfried Reinhard Reimo-Kreidler
  Ángel Nieto Derbi
  Benjamín Grau Derbi
  José Maria Busquets Derbi
  Juan Bordons Derbi
  Daniel Crivello Derbi
  Chris Walpole Honda
  Leslie Griffiths Honda
  Stan Lawley Honda
  Tommy Robb Suzuki
  Yoshimi Katayama Suzuki
  Aalt Toersen Kreidler
  Paul Lodewijkx Jamathi

Top tien eindstand 50cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Hans Georg Anscheidt Suzuki 30 (42)
2   Yoshimi Katayama Suzuki 28
3   Stuart Graham Suzuki 22
4   Ángel Nieto Derbi 12
5   Barry Smith Derbi 12
6   Mitsuo Itoh Suzuki 8
7   Rudolf Schmälzle Kreidler 6
8   Benjamín Grau Derbi 4
9   José Maria Busquets Derbi 4
  Tommy Robb Suzuki
  Hiroyuki Kawasaki Suzuki

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Canada 1967 		FIM wereldkampioenschap wegrace
19e seizoen (1967) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1968
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Japan 1966 		Grand Prix-wegrace van Japan Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Japan 1987
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix-wegrace_van_Japan_1967&oldid=67259732"