Grand Prix-wegrace van Argentinië 1962

De Grand Prix-wegrace van Argentinië 1962 was de elfde en laatste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1962. De races werden verreden op 14 oktober op het Autódromo Oscar Alfredo Gálvez in Buenos Aires. Aan de start kwamen de 50cc-klasse, de 125cc-klasse, de 250cc-klasse en de 500cc-klasse. Alleen in de 50cc-klasse was de wereldtitel nog niet beslist.

Vlag van Argentinië Grand Prix-wegrace van Argentinië 1962
Officiële naam GP d'Argentina
Land Vlag van Argentinië Argentinië
Datum 14 oktober 1962
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Argentinië Benedicto Caldarella
Eerste Vlag van Argentinië Benedicto Caldarella
Tweede Vlag van Argentinië Juan Carlos Salatino
Derde Vlag van Argentinië Eduardo Salatino
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler
Tweede Vlag van Chili[1] Umberto Masetti
Derde Vlag van Argentinië Raúl Kaiser
125 cc
Snelste ronde Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Eerste Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Tweede Vlag van Argentinië Raúl Kissling
Derde Vlag van Japan Mitsuo Itoh
50 cc
Snelste ronde Onbekend
Eerste Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Tweede Vlag van Duitsland Ernst Degner
Derde Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt

Algemeen bewerken

Nadat de Argentijnse Grand Prix in het seizoen 1961 al mager bezet was geweest, was het nu nog erger omdat naast MV Agusta ook Honda er geen belang meer bij had. Omdat de 50cc-titel nog open was namen alleen de fabrieksteams van Suzuki en Kreidler de moeite om naar Argentinië af te reizen. Dat gaf de Zuid-Amerikanen wel de kans om punten te scoren.

500cc-klasse bewerken

Slechts twee Europeanen waren afgereisd om aan de 500cc-race deel te nemen. Arthur Wheeler, die met zijn verouderde Moto Guzzi Monocilindrica 500 kansen zag, en Bert Schneider, in een poging de derde plaats in de WK-stand te heroveren op Phil Read. Beiden vielen echter uit. De Argentijn Benedicto Caldarella (Matchless) won voor zijn landgenoten Juan Carlos- en Eduardo Salatino.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Benedicto Caldarella Matchless 1:11"14'6 8
2   Juan Carlos Salatino Norton + 0'2 6
3   Eduardo Salatino Norton +1"09'2 4
4   Pablo Gamberini Matchless + 5 ronden 3
5   Amleto Pomesano Norton + 7 ronden 2
6   Manuel Soler Norton + 7 ronden 1

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Jorge Kissling Matchless
  Juan Carlos Perkins Norton
  Bert Schneider Norton
  Arthur Wheeler Moto Guzzi
  Horacio Costa Matchless
  Raúl Villaveiran Norton

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Jack Ahearn Norton Privérijder[2]
  Jack Findlay Norton Privérijder[2]
  Mike Duff Matchless Privérijder[2]
  Gyula Marsovszky Norton Privérijder[2]
  Roland Föll Matchless Privérijder[2]
  František Šťastný Jawa
  Anssi Resko Matchless Privérijder[2]
  Alan Shepherd Matchless Privérijder[2]
  Alistair King Matchless Privérijder[2]
  Billie Nelson Norton Privérijder[2]
  Brian Setchell Norton Privérijder[2]
  Dan Shorey Matchless Privérijder[2]
  Derek Minter Norton Privérijder[2]
  Ellis Boyce Norton Privérijder[2]
  Fred Stevens Norton Privérijder[2]
  Mike Hailwood MV Agusta Teambeleid[3]
  Phil Read Norton Privérijder[2]
  Ray Spence Norton Privérijder[2]
  Ron Langston Norton Privérijder[2]
  Roy Ingram Norton Privérijder[2]
  Tony Godfrey Norton Privérijder[2]
  Remo Venturi MV Agusta Teambeleid[3]
  Silvio Grassetti Bianchi
  Hugh Anderson Norton Privérijder[2]
  Gary Hocking MV Agusta Gestopt[4]
  Harald Karlsson Norton Privérijder[2]
  Sven-Olof Gunnarsson Norton Privérijder[2]
  Paddy Driver Norton Privérijder[2]

Top tien eindstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Pnt
1   Mike Hailwood MV Agusta 40
2   Alan Shepherd Matchless 29
3   Phil Read Norton 11
4   Bert Schneider Norton 10
5   Gary Hocking MV Agusta 8
  Benedicto Caldarella Matchless
7   Tony Godfrey Norton 7
  Paddy Driver Norton
  František Šťastný Jawa
10   Ellis Boyce Norton 6
  Derek Minter Norton
  Remo Venturi MV Agusta
  Sven-Olof Gunnarsson Norton
  Juan Carlos Salatino Norton

250cc-klasse bewerken

Het ontbreken van de topteams gaf Arthur Wheeler de kans om de tweede Grand Prix van zijn lange carrière te winnen. Hij brak daarbij ook een record: met 46 jaar en 70 dagen was hij nu de oudste GP-winnaar. Hij deed het met een zeer verouderde Moto Guzzi 250 Bialbero, die al zeven jaar niet meer gemaakt werd. 2,4 seconde achter Wheeler finishte Umberto Masetti, die naar Chili was geëmigreerd en van Moto Morini het verzoek kreeg om een Moto Morini 250 Bialbero in te zetten. Derde werd Raúl Kaiser met een NSU Sportmax op een ronde achterstand.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Arthur Wheeler Moto Guzzi 56'"2'8 8
2  [1] Umberto Masetti Morini + 2'4 6
3   Raúl Kaiser NSU + 1 ronde 4
4   Jorge Terengo Ducati + 4 ronden 3
5   Carlos Marfetan Parilla + 5 ronden
6   Enrique Dietrich Aermacchi + 12 ronden

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Tom Phillis (†) Honda Overleden[5]
  Luigi Taveri Honda Teambeleid[6]
  Bob McIntyre (†) Honda Overleden[7]
  Derek Minter Honda Teambeleid[6]
  Tommy Robb Honda Teambeleid[6]
  Tarquinio Provini Morini
  Kenjiro Tanaka Honda Teambeleid[6]
  Moto Kitano Honda Teambeleid[6]
  Jim Redman Honda Teambeleid[6]

Onbekend[8] bewerken

Coureur Merk
  Marcel Toussaint Benelli
  Pierrot Vervroegen Aermacchi
  Frank Perris Suzuki
  Werner Musiol MZ
  Günter Beer Adler
  Hans-Otto Butenuth NSU
  Michael Schneider NSU
  Benjamin Savoye Mondial
  Jean-Pierre Beltoise Morini
  Alan Shepherd Aermacchi
  Bill Smith Bianchi
  Campbell Donaghy Ducati
  Dan Shorey Bultaco
  Mike Hailwood Benelli / MZ
  Stuart Graham Aermacchi
  Alberto Pagani Aermacchi / Honda
  Gilberto Milani Aermacchi
  Paolo Campanelli Benelli
  Cas Swart Honda
  Nikolaj Sevast'ânov CKEB

Top tien eindstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Pnt
1   Jim Redman Honda 48 (66)
2   Bob McIntyre (†) Honda 32
3   Arthur Wheeler Moto Guzzi 19
4   Tom Phillis (†) Honda 12
5   Tarquinio Provini Morini 10
6   Derek Minter Honda 8
  Tommy Robb Honda
8   Luigi Taveri Honda 8
9   Alberto Pagani Aermacchi / Honda 8
10   Dan Shorey Bultaco 8

125cc-klasse bewerken

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Hugh Anderson Suzuki 56"25'2 8
2   Raúl Kissling DKW + 1"11'6 6
3   Mitsuo Itoh Suzuki + 1 ronde 4
4   Limburg Moreira Bultaco + 3 ronden 3
5   Marzillo Chizzini Bultaco + 3 ronden 2
6   Pedro Rosenthal Tohatsu + 4 ronden 1

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Tom Phillis (†) Honda Overleden[5]
  Luigi Taveri Honda Teambeleid[6]
  Bob McIntyre (†) Honda Overleden[7]
  Derek Minter Honda Teambeleid[6]
  Tommy Robb Honda Teambeleid[6]
  Alberto Pagani Honda Teambeleid[6]
  Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt[9]
  Sadao Shimazaki Honda Teambeleid[6]
  Teisuke Tanaka Honda Teambeleid[6]
  Jim Redman Honda Teambeleid[6]

Onbekend[8] bewerken

Coureur Merk
  Jorge Kissling Bultaco
  Frank Perris Suzuki
  Stanislav Malina ČZ
  Hans Fischer MZ
  Klaus Enderlein MZ
  Werner Musiol MZ
  Ernst Degner Suzuki
  Jukka Petäjä MZ
  Alan Shepherd MZ
  Alistair King Bultaco
  Mike Hailwood EMC
  Rex Avery EMC
  John Grace Bultaco
  Francesco Villa Mondial
  Giuseppe Visenzi Ducati
  Paddy Driver EMC

Top tien eindstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Pnt
1   Luigi Taveri Honda 48 (67)
2   Jim Redman Honda 38 (47)
3   Tommy Robb Honda 30 (33)
4   Kunimitsu Takahashi Honda 16
5   Mike Hailwood EMC 12
6   Teisuke Tanaka Honda 11
7   Hugh Anderson Suzuki 11
8   Hans Fischer MZ 7
9   Raúl Kissling DKW 6
10   Paddy Driver EMC 6

50cc-klasse bewerken

De opdracht voor het team van Suzuki was duidelijk: Ernst Degner moest één punt meer scoren dan Hans Georg Anscheidt. Daarmee zou hij qua punten op gelijke hoogte komen, maar met meer overwinningen. Dat lukte met moeite. Anderson kreeg de voorloper van de nieuwe Suzuki RM 63, die inderdaad sneller was dan de RM 62. Anderson reed ruim aan de leiding, maar toen bleek dat Degner niet voorbij Anscheidt kon komen kreeg Anderson opdracht om zich terug te laten zakken en Degner in zijn slipstream mee te slepen.

 
Ernst Degner reed de Suzuki RM 62 naar de wereldtitel.

Uitslag 50cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1   Hugh Anderson Suzuki 8
2   Ernst Degner Suzuki 6
3   Hans Georg Anscheidt Kreidler 4
4   Mitsuo Itoh Suzuki 3
5   Jan Huberts Kreidler 2
6   Günter Beer Kreidler 1

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Luigi Taveri Honda Teambeleid[6]
  Tommy Robb Honda Teambeleid[6]
  Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt[9]
  Teisuke Tanaka Honda Teambeleid[6]

Onbekend[8] bewerken

Coureur Merk
  Wolfgang Gedlich Kreidler
  José Maria Busquets Derbi
  Dan Shorey Kreidler
  Isao Morishita Suzuki
  Michio Ichino Suzuki
  Seichi Suzuki Suzuki

Top tien eindstand 50cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Pnt
1   Ernst Degner Suzuki 41
2   Hans Georg Anscheidt Kreidler 36 (43)
3   Luigi Taveri Honda 29 (33)
4   Jan Huberts Kreidler 29
5   Mitsuo Itoh Suzuki 23 (24)
6   Tommy Robb Honda 17
7   Hugh Anderson Suzuki 16
8   Seichi Suzuki Suzuki 10
9   Kunimitsu Takahashi Honda 7
10   José Maria Busquets Derbi 6

Trivia bewerken

Arthur Wheeler bewerken

Op 47-jarige leeftijd won Arthur Wheeler pas zijn tweede Grand Prix (de eerste was de 250cc-GP des Nations van 1954). Hij beëindigde zijn WK-carrière, maar bleef nog heel lang aan motorsportwedstrijden deelnemen, eerst in de zijspantrial en later in klassieke races. In 1989 werd hij nog tiende in de Classic Lightweight Race van de Manx Grand Prix. Hij was toen 73 jaar oud en reed nog steeds Moto Guzzi.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1962
FIM wereldkampioenschap wegrace
14e seizoen (1962)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1963

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Argentinië 1961
Grand Prix-wegrace van Argentinië Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Argentinië 1963