Internationale Arbeidsorganisatie

De Internationale Arbeidsorganisatie (IAO), meestal bekend onder de Engelse afkorting ILO (International Labour Organization), is een gespecialiseerde organisatie van de Verenigde Naties. Ze houdt zich bezig met arbeidsvraagstukken. De zetel van de organisatie is in Genève.

Internationale Arbeidsorganisatie
(en) International Labour Organization (ILO)
 
Logo ILO
Logo ILO
Geschiedenis
Opgericht 11 april 1919
Organisatie
Hoofdkantoor Vlag van Zwitserland Geneve
Leden 187 staten
Bestuur
Algemeen Directeur Vlag van Togo Gilbert Houngbo
Sinds 1 oktober 2022
Termijnduur 5 jaar
Voorganger Vlag van Verenigd Koninkrijk Guy Ryder
Media
Website ILO
 
Nobelprijswinnaar  Internationale Arbeidsorganisatie
Internationale Arbeidsorganisatie
Nobelprijs Nobelprijs voor de vrede
Jaar 1969
Reden voor het creëren van internationale wetgeving die bepaalde normen voor arbeidsomstandigheden in elk land verzekert.
Voorganger(s) Vlag van Frankrijk René Cassin
Opvolger(s) Vlag van Verenigde Staten Norman Borlaug

Geschiedenis bewerken

De ILO is opgericht in 1919 als uitvloeisel van de vredesonderhandelingen na de Eerste Wereldoorlog. Oorspronkelijk was het dan ook een agentschap van de Volkenbond. Na de ondergang van de Volkenbond als gevolg van het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd de ILO een agentschap van de Verenigde Naties. Het huidige handvest van de Internationale Arbeidsorganisatie is vastgesteld in 1944 in de Verklaring van Philadelphia.

Missie bewerken

De ILO werd opgericht vanuit het idee dat een duurzame vrede niet mogelijk zou zijn zonder sociale rechtvaardigheid. Om sociale rechtvaardigheid te bereiken heeft de organisatie vier hoofddoelstellingen geformuleerd: het bevorderen van het recht op werk, het verbeteren van de kans om werk te krijgen en te behouden voor mannen en voor vrouwen, het invoeren en uitbouwen van sociale zekerheid, én het bevorderen van sociale dialoog tussen werkgevers, werknemers en overheid.

Werkwijze bewerken

De ILO probeert door het aannemen van conventies en aanbevelingen de verschillende doelstellingen in bindende normen vast te leggen. Daarvoor wordt ieder jaar in juni een internationale conferentie belegd in Genève. Conventies en aanbevelingen worden daar met meerderheidsbesluiten vastgesteld.

Het bijzondere is dat iedere lidstaat niet alleen vertegenwoordigd wordt door regeringsvertegenwoordigers. Iedere lidstaat zendt een delegatie van vier personen. Naast twee vertegenwoordigers van de regering heeft iedere delegatie een lid namens de nationale werkgeversorganisaties en een lid namens de werknemersorganisaties. Die vertegenwoordigers zijn vrij om samen met werkgevers of werknemersvertegenwoordigers van andere lidstaten mee te stemmen.

Voordat conventies en aanbevelingen van de ILO bindend kunnen worden moeten deze wel door de lidstaten worden geratificeerd.

Structuur bewerken

Bestuur bewerken

Periode Algemeen directeur
1919 - 1932   Albert Thomas
1932 - 1939   Harold Butler
1939 - 1941   John Winant
1941 - 1948   Edward Phelan
1948 - 1970   David Morse
1970 - 1973   Wilfred Jenks
1973 - 1989   Francis Blanchard
1989 - 1999   Michel Hansenne
1999 - 2012   Juan Somavía
2012 - 2022   Guy Ryder[1]
2022 -   Gilbert Houngbo[2]
Periode Voorzitter
...
2013 - 2014   Victoria Marina Velásquez de Avilés
2014 - 2015   Apolinário Jorge Correia[3]
2015 - 2016   Misako Kaji[4]
2016 - 2017   Ulrich Seidenberger[5]
2017 - heden   Luc Cortebeeck[6]

Onderscheidingen bewerken

De Internationale Arbeidsorganisatie ontving in 1969 de Nobelprijs voor de Vrede.[7]

Externe links bewerken

Zie de categorie International Labour Organization van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.