Grand Prix-wegrace der Naties 1953

De Grand Prix-wegrace der Naties 1953 was achtste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1953. De races werden verreden op 6 september op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije. In deze Grand Prix kwamen alle klassen aan de start, maar de wereldtitel in de 350cc-klasse was al eerder beslist. Tijdens deze Grand werden de wereldtitels in de 125cc-klasse, de 250cc-klasse, de 500cc-klasse en de zijspanklasse beslist.

Vlag van Italië Grand Prix-wegrace der Naties 1953
Officiële naam 31º Gran Premio delle Nazioni
Land Vlag van Italië Italië
Datum 6 september 1953
Organisator FIM/FMI
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale
Derde Vlag van Italië Libero Liberati
350 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
Eerste Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
Derde Vlag van Italië Duilio Agostini
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
Eerste Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
Tweede Vlag van Duitsland Werner Haas
Derde Vlag van Italië Alano Montanari
125 cc
Snelste ronde Vlag van Duitsland Werner Haas
Eerste Vlag van Duitsland Werner Haas
Tweede Vlag van Italië Emilio Mendogni
Derde Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben en Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith/Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith/Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt
Derde Vlag van Frankrijk Jacques Drion/Vlag van Duitsland Inge Stoll-Laforge

Algemeen bewerken

Nadat MV Agusta zich na het overlijden van Les Graham had teruggetrokken uit de 500cc-klasse, was men op Monza toch weer aanwezig. De 350cc-klasse en de zijspanklasse reden hun laatste race van het seizoen. Fergus Anderson kwam als 350cc-wereldkampioen naar Monza, maar in de zijspanklasse was het nog spannend tussen Eric Oliver en Cyril Smith. Er kwamen 100.000 toeschouwers naar de wedstrijden kijken. Zij zagen Werner Haas wereldkampioen in twee klassen worden.

500cc-klasse bewerken

MV Agusta was op volle sterkte aanwezig, inclusief Carlo Bandirola, die zich dit seizoen vooral op het Italiaans kampioenschap had moeten richten. Bandirola viel echter uit, evenals Fergus Anderson, die weer eens met de Moto Guzzi Quattro Cilindri mocht aantreden. Gilera voorzag Pierre Monneret weer van een machine. Tegenover deze massale inzet van de Italiaanse merken stond de afwezigheid van de inmiddels kansloze teams van Norton en AJS. Gilera was opnieuw niet te verslaan. Het bezette de eerste vier plaatsen in de race en winnaar Geoff Duke was nu zeker van zijn vierde wereldtitel.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Geoff Duke Gilera 1:10"18'3 8
2   Dickie Dale Gilera +41'1 6
3   Libero Liberati Gilera +51'8 4
4   Reg Armstrong Gilera +58'6 3
5   Cecil Sandford MV Agusta +1"42'1 2
6   Hermann Paul Müller MV Agusta +1 ronde 1
7   Nello Pagani Gilera +1 ronde
8   Bruno Francisci MV Agusta +1 ronde
9   Pierre Monneret Gilera +2 ronden
10   John Storr Norton +2 ronden
11   Enrico Galante Norton +2 ronden
12   Felice Benasedo Moto Guzzi +2 ronden
13   Lodovico Facchinelli Gilera +2 ronden
14   Raymond Laurent Norton +2 ronden
15   Antonio Ronchei Gilera +4 ronden

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Sid Willis Norton
  Tony McAlpine Norton
  Josef Albisser Norton
  Roland Schnell Horex
  Walter Zeller BMW
  Georges Monneret Matchless
  William Hall Norton
  Carlo Bandirola MV Agusta
  Fergus Anderson Moto Guzzi
  Francesco Guglielminetti Norton
  Giulio Galbiati Moto Guzzi
  Martino Giani MV Agusta
  Barrie Stormont Norton
  Leo Simpson Norton

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ken Kavanagh Norton
  Bill Doran AJS
  Derek Farrant AJS
  Jack Brett Norton
  Peter Davey Norton
  Tommy Wood Norton
  Alfredo Milani Gilera
  Giuseppe Colnago Gilera
  Ken Mudford Norton
  Rod Coleman AJS
  Ray Amm Norton Blessure[1]

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Geoff Duke (wereldkampioen) Gilera 38
2   Reg Armstrong Gilera 30
3   Ken Kavanagh Norton 18
  Alfredo Milani Gilera
5   Ray Amm Norton 14
6   Jack Brett Norton 13
7   Rod Coleman AJS 9
8   Dickie Dale Gilera 7
9   Giuseppe Colnago Gilera 6
10   Libero Liberati Gilera 4

350cc-klasse bewerken

Door de 350cc-race te winnen verzekerde Enrico Lorenzetti zich van de tweede plaats in het kampioenschap, voor de reeds lang geblesseerde Ray Amm, die evenveel punten had als Ken Kavanagh, maar dankzij zijn overwinning in de Junior TT derde werd voor Kavanagh. HP Müller startte weer met de Schnell-Horex en werd verdienstelijk zevende. In de 500cc-klasse had hij niet voor Horex gereden omdat zijn werkgever MV Agusta daar een beroep op hem deed. De ontwikkeling van de Moto Guzzi Monocilindrica 350 was erg snel gegaan. De machine was nu al zo overtuigend dat alleen Moto Guzzi-rijders binnen dezelfde ronde eindigden.

Uitslag 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 56"35'5 8
2   Fergus Anderson Moto Guzzi +10'1 6
3   Duilio Agostini Moto Guzzi +29'3 4
4   August Hobl DKW +1 ronde 3
5   Leo Simpson AJS +1 ronde 2
6   Tony McAlpine Norton 1
7   Hermann Paul Müller Schnell-Horex
8   Ken Mudford AJS
9   Ray Laurent AJS

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ken Kavanagh Norton
  Jack Brett Norton
  Rod Coleman AJS
  Ernie Ring (†) AJS Overleden[2]
  Ray Amm Norton Blessure[1]

Onbekend[3] bewerken

Coureur Merk
  Josef Albisser Norton
  Karl Hofman DKW
  Pierre Monneret AJS
  Bill Doran AJS
  Bob McIntyre AJS
  Derek Farrant AJS
  Harry Pearce Velocette
  Ken Harwood AJS
  Malcolm Templeton AJS
  Tommy Wood Norton

Top tien eindstand 350cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Fergus Anderson Moto Guzzi 30 (34)
2   Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 26
3   Ray Amm Norton 18
4   Ken Kavanagh Norton 18
5   Jack Brett Norton 12
6   Rod Coleman AJS 9
7   Ken Mudford Norton 8
8   Pierre Monneret AJS 6
  Bob McIntyre AJS
10   Duilio Agostini Moto Guzzi 4

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

250cc-klasse bewerken

Werner Haas finishte drie seconden achter Enrico Lorenzetti, maar dat deerde hem niet. Lorenzetti was geen concurrent in het wereldkampioenschap en Reg Armstrong werd slechts vierde. Zo was Haas zeker van de 250cc-titel.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 47"38'7 8
2   Werner Haas NSU +3'3 6
3   Alano Montanari Moto Guzzi +46'0 4
4   Reg Armstrong NSU +47'1 3
5   Wolfgang Brand NSU +1"31'0 2
6   Umberto Masetti NSU 1
7   Tommy Wood Moto Guzzi
8   Arthur Wheeler Moto Guzzi
9   Angelo Marelli Moto Guzzi
10   Bruno Francisci Moto Guzzi

Onbekend[3] bewerken

Coureur Merk
  Rupert Hollaus Moto Guzzi
  Ken Kavanagh Moto Guzzi
  Sid Willis Velocette
  August Hobl DKW
  Otto Daiker NSU
  Siegfried Wünsche DKW
  Walter Reichert NSU
  Fergus Anderson Moto Guzzi

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Werner Haas (wereldkampioen) NSU 34 (35)
2   Reg Armstrong NSU 23
3   Fergus Anderson Moto Guzzi 22
4   Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 17
5   Alano Montanari Moto Guzzi 16
6   Siegfried Wünsche DKW 6
  Otto Daiker NSU
8   August Hobl DKW 5
9   Arthur Wheeler Moto Guzzi 4
10   Walter Reichert NSU 3

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

125cc-klasse bewerken

Zelfs als Carlo Ubbiali of Cecil Sandford nog twee GP's zou winnen, had Werner Haas genoeg aan de vierde plaats om wereldkampioen te worden. Daar liet hij het echter niet op aan komen. Haas won met slechts 0,4 seconde verschil van Emilio Mendogni, die het gevecht om de tweede plaats van Ubbiali won. Zo was Haas ook 125cc-wereldkampioen. Mendogni scoorde met zijn podiumplaats tevens de eerste punten van het seizoen. Sandford kwam niet aan de start.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Werner Haas NSU 43"10'5 8
2   Emilio Mendogni Morini +0'4 6
3   Carlo Ubbiali MV Agusta +1'5 4
4   Angelo Copeta MV Agusta +33'5 3
5   Wolfgang Brand NSU +1"38'2 2
6   Paolo Campanelli MV Agusta +1"49'8 1

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Les Graham (†) MV Agusta Overleden[4]

Onbekend[3] bewerken

Coureur Merk
  Rupert Hollaus NSU
  Georg Braun Mondial
  Karl Lottes MV Agusta
  Otto Daiker NSU
  Walter Reichert NSU
  Marcello Cama Montesa
  Arnold Jones MV Agusta
  Bill Webster MV Agusta
  Cecil Sandford MV Agusta
  Fron Purslow MV Agusta
  Reg Armstrong NSU
  Luigi Zinzani Morini
  Tito Forconi MV Agusta
  Drikus Veer Morini
  Lo Simons Mondial

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Werner Haas (wereldkampioen) NSU 30 (36)
2   Carlo Ubbiali MV Agusta 18
3   Cecil Sandford MV Agusta 10
4   Angelo Copeta MV Agusta 9
5   Les Graham (†) MV Agusta 8
6   Otto Daiker NSU 7
7   Emilio Mendogni Morini 6
8   Reg Armstrong NSU 4
9   Luigi Zinzani Morini 3
10   Arnold Jones MV Agusta 2
  Drikus Veer Morini
  Bill Webster MV Agusta
  Karl Lottes MV Agusta
  Tito Forconi MV Agusta
  Walter Reichert NSU
  Wolfgang Brand NSU

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

Zijspanklasse bewerken

Cyril Smith/Les Nutt kwamen weliswaar met twee punten voorsprong op Eric Oliver/Stanley Dibben naar Monza, maar ze hadden een groot nadeel. Oliver had zijn 24 punten te danken aan drie overwinningen en één nulscore, terwijl Smith één overwinning en drie tweede plaatsen had. Er moest echter één resultaat worden weggestreept en voor Oliver was dat uiteraard de nulscore. Smith moest echter zes punten wegstrepen en kon alleen wereldkampioen worden als Oliver lager dan de derde plaats finishte. Dat gebeurde echter niet. De beide Norton-combinaties leverden een geweldig gevecht, reden samen de snelste ronde en finishten met slechts 0,1 seconde verschil in het voordeel van Oliver/Dibben, die daardoor wereldkampioen werden. Inge Stoll versloeg in het zijspan van Jacques Drion haar toekomstige echtgenoot Manfred Grunwald, die in het zijspan van Fritz Hillebrand lag.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Eric Oliver   Stanley Dibben Norton 42"18'1 8
2   Cyril Smith   Les Nutt Norton +0'1 6
3   Jacques Drion   Inge Stoll-Laforge Norton 4
4   Hans Haldemann   Josef Halbisser Norton 3
5   Len Taylor   Peter Glover Norton 2
6   Fritz Hillebrand   Manfred Grunwald BMW 1
7   Julien Deronne   Bruno Leys Norton
8   Ernesto Merlo   Dino Magri Gilera
9   Marcel Masuy   Jules Nies Norton
10   Luigi Marcelli   Spartaco Ricci Gilera
11   Renato Prati Onbekend Moto Guzzi

Onbekend[3] bewerken

Coureur Bakkenist Merk
  Wiggerl Kraus   Bernhard Huser BMW
  Wilhelm Noll   Fritz Cron BMW
  Jean Murit   Francis Flahaut Norton
  Fron Purslow   Dave Key BSA
  Pip Harris   Ray Campbell Norton
  Trevor Bounds   Rob Kings Norton

Top tien eindstand zijspanklasse bewerken

Pos. Coureur Bakkenist Motorfiets Ptn.
1   Eric Oliver   Stanley Dibben Norton-Watsonian 32
2   Cyril Smith   Les Nutt Norton-Watsonian 26 (32)
3   Hans Haldemann   Josef Albisser Norton 12
4   Jacques Drion   Inge Stoll-Laforge Norton 10
5   Pip Harris   Ray Campbell Norton 6
6   Wilhelm Noll   Fritz Cron BMW 5
7   Marcel Masuy   Jules Nies Norton 5
8   Wiggerl Kraus   Bernhard Huser BMW 4
9   Julien Deronne   Bruno Leys Norton 4
10   Trevor Bounds   Rob Kings Norton 3

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1953
FIM wereldkampioenschap wegrace
5e seizoen (1953)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1953

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1952
Grand Prix-wegrace der Naties Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1954