Grand Prix-wegrace der Naties 1952

De Grand Prix-wegrace der Naties 1952 was de zevende race van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in dit seizoen. De races werden verreden op 14 september op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije. In deze Grand Prix kwamen alle klassen aan de start, maar de wereldtitels in de 350cc-klasse en de 125cc-klasse waren al eerder beslist. De 350- en de 250cc-klasse reden hun laatste race en daarom werd de 250cc-wereldtitel in deze Grand Prix beslist.

Vlag van Italië Grand Prix-wegrace der Naties 1952
Officiële naam 30º Gran Premio delle Nazioni
Land Vlag van Italië Italië
Datum 14 september 1952
Organisator FIM/FMI
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham
Tweede Vlag van Italië Umberto Masetti
Derde Vlag van Italië Nello Pagani
350 cc
Snelste ronde Vlag van Zuid-Rhodesië (1924-1964) Ray Amm
Eerste Vlag van Zuid-Rhodesië (1924-1964) Ray Amm
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Sherry
250 cc
Snelste ronde Vlag van Duitsland Werner Haas en Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
Eerste Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
Tweede Vlag van Duitsland Werner Haas
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Emilio Mendogni
Eerste Vlag van Italië Emilio Mendogni
Tweede Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Italië Ernesto Merlo/Vlag van Italië Dino Magri
Eerste Vlag van Italië Ernesto Merlo/Vlag van Italië Dino Magri
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith/Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt
Derde Vlag van Italië Albino Milani/Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri

Algemeen bewerken

De Italiaanse GP werd verreden voor 100.000 toeschouwers, die bijna uitsluitend Italiaanse machines zagen winnen. De enige uitzondering daarop was de 350cc-klasse, die uitsluitend Britse machines aan de start kreeg en die werd gewonnen door Norton.

500cc-klasse bewerken

De eerste overwinning van de MV Agusta 500 4C met Les Graham bracht de spanning in de 500cc-klasse weer helemaal terug. Umberto Masetti (Gilera) werd tweede en bleef nipt aan de leiding van het wereldkampioenschap, maar Reg Armstrong (Norton) kon nog makkelijk wereldkampioen worden en Graham met enig geluk ook. Rod Coleman (AJS) kon nog wel op 23 punten komen, maar moest daar dan nog twee punten als streepresultaat vanaf trekken, dus hij was kansloos voor de titel. Opmerkelijk was de grote voorsprong van bijna een minuut waarmee Graham de race won. Ook opvallend was het verschil van slechts 0,6 seconde tussen Masetti en Nello Pagani, waarschijnlijk als gevolg van stalorders. Als Pagani tweede was geworden hadden Armstrong en Masetti samen aan de leiding van het WK gestaan.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ronden Tijd Punten
1   Les Graham MV Agusta 32 1:10"40'3 8
2   Umberto Masetti Gilera 32 +58'4 6
3   Nello Pagani Gilera 32 +59'0 4
4   Carlo Bandirola MV Agusta 3
5   Giuseppe Colnago Gilera 2
6   Reg Armstrong Norton 1
7   Jack Brett AJS
8   Libero Liberati Gilera
9   Robin Sherry AJS
10   Martino Giani MV Agusta
11   Enrico Galante Norton
12   Francesco Guglielminetti MV Agusta
13   Javier de Ortueta Norton

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Auguste Goffin Norton
  Bill Lomas MV Agusta
  Rod Coleman AJS
  Ray Amm Norton

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ken Kavanagh Norton
  Hans Baltisberger BMW
  Bill Doran AJS Blessure[1]
  Cromie McCandless Norton / Gilera
  Geoff Duke Norton Blessure[2]
  John Surtees Norton
  Phil Carter Norton
  Syd Lawton Norton / AJS

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Umberto Masetti Gilera 22
2   Reg Armstrong Norton 20
3   Les Graham MV Agusta 17
4   Rod Coleman AJS 15
5   Jack Brett AJS 14
6   Geoff Duke Norton 12
7   Ken Kavanagh Norton 10
8   Ray Amm Norton 9
  Cromie McCandless Norton / Gilera
  Nello Pagani Gilera

350cc-klasse bewerken

Ray Amm was hersteld van de verwondingen die hij tijdens de Grand Prix van Duitsland had opgelopen en hij won de eerste WK-race van zijn carrière met een halve minuut voorsprong op de AJS-rijders Rod Coleman en Robin Sherry. Die maakten er wel een spannende race van, want ze eindigden met slechts 0,1 seconde verschil. Roland Schnell zette voor het eerst zijn zelfgebouwde Schnell-Horex in en scoorde één punt.

Uitslag 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ronden Tijd Punten
1   Ray Amm
 
Norton 30M Manx
24 57"43'6 8
2   Rod Coleman AJS 24 +31'5 6
3   Robin Sherry AJS 24 +31'6 4
4   Jack Brett AJS 3
5   Auguste Goffin Norton 2
6   Roland Schnell Schnell-Horex 1
7   Charles Bruguière AJS
8   Sid Mason Velocette
9   Arthur Wick AJS
10   Guy Newman Velocette
11   Leopold Zöchling AJS
12 Whelan Norton
13   Norman Webb Velocette

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Geoff Duke Norton Blessure[2]

Onbekend[3] bewerken

Coureur Merk
  Ernie Ring AJS
  Ken Kavanagh Norton
  Ewald Kluge DKW
  Bill Lomas AJS
  George Brown AJS
  Les Graham Velocette
  Mike O'Rourke AJS
  Syd Lawton AJS / Norton
  Reg Armstrong Norton

Top tien eindstand 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Geoff Duke Norton 32
2   Reg Armstrong Norton 24 (31)
3   Ray Amm Norton 21
4   Rod Coleman AJS 20 (24)
5   Ken Kavanagh Norton 16
6   Jack Brett AJS 12 (13)
7   Bill Lomas AJS 9
8   Syd Lawton AJS /
Norton
7
9   Robin Sherry AJS 4
10   Ernie Ring AJS 3

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

250cc-klasse bewerken

Nadat Werner Haas met de NSU Rennfox de 125cc-race van de Duitse GP had gewonnen, maakte hij er met de NSU Rennmax een spannende race van. Er was een finishfoto nodig om te bepalen dat Enrico Lorenzetti met zijn Moto Guzzi Gambalunghino had gewonnen, terwijl Fergus Anderson slechts 1 seconde moest toegeven.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ronden Tijd Punten
1
 
  Enrico Lorenzetti, Moto Guzzi Gambalunghino
20 50"07'2 8
2   Werner Haas NSU 20 +0'0 6
3   Fergus Anderson Moto Guzzi 20 +1'0 4
4   Alano Montanari Moto Guzzi 3
5   Roberto Colombo NSU 2
6   Bruno Francisci Moto Guzzi 1
7   Hermann Gablenz Horex
8   Ermano Ozino Moto Guzzi
9   Felice Benasedo Moto Guzzi
10   Bruno Böhrer Parilla
11   Guido Paciocca Moto Guzzi
12 A. Nowe Parilla
13 Braun Parilla
14   Gotthilf Gehring Moto Guzzi
15   Lanfranco Baviera Moto Guzzi
16   Angelo Marelli Moto Guzzi
17   Rupert Hollaus Moto Guzzi
18   Bill Webster Velocette
19   Adelmo Mandolini Moto Guzzi
20   Guy Newman Rudge
21   Norman Webb Rudge

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Tommy Wood Moto Guzzi

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Bruno Ruffo Moto Guzzi Blessure[4]

Onbekend[3] bewerken

Coureur Merk
  Ewald Kluge DKW
  Hein Thorn-Prikker Moto Guzzi
  Rudi Felgenheier DKW
  Arthur Wheeler Moto Guzzi
  Benny Rood Velocette
  Les Graham Benelli / Velocette
  Maurice Cann Moto Guzzi
  Ray Petty Norton
  Ron Mead Velocette
  Syd Lawton Moto Guzzi
  Nino Grieco Parilla
  Sieb Postma Moto Guzzi

Top tien eindstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 28 (34)
2   Fergus Anderson Moto Guzzi 24
3   Les Graham Benelli /
Velocette
11
4   Maurice Cann Moto Guzzi 10
5   Rudi Felgenheier DKW 8
6   Bruno Ruffo Moto Guzzi 7
7   Hein Thorn-Prikker Moto Guzzi 6
  Werner Haas NSU
9   Alano Montanari Moto Guzzi 6
10   Syd Lawton Moto Guzzi 4
  Hermann Gablenz Horex

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

125cc-klasse bewerken

De 125cc-race in Monza werd verrassend gewonnen door Emilio Mendogni met zijn Moto Morini, maar het was een close finish met Carlo Ubbiali (Mondial) en Les Graham (MV Agusta) binnen één seconde. Cecil Sandford viel uit, maar hij had de wereldtitel al binnengehaald. Ubbiali was nu ook zeker van zijn tweede plaats in de eindstand, maar om de derde plaats moest nog worden gestreden: die werd nu gedeeld door Mendogni, Werner Haas en Luigi Zinzani.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ronden Tijd Punten
1   Emilio Mendogni Moto Morini 16 44"30'2 8
2   Carlo Ubbiali Mondial 16 +0'3 6
3   Les Graham MV Agusta 16 +0'6 4
4   Luigi Zinzani Moto Morini 3
5   Guido Sala MV Agusta 2
6   Hubert Luttenberger NSU 1
7   Werner Haas NSU
8   Nello Pagani Mondial
9   Alex Mayer Mondial
10 B. Falconi MV Agusta
11   Federico Bettoni MV Agusta

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Bill Lomas MV Agusta
  Cecil Sandford MV Agusta
  Angelo Copeta MV Agusta
  Massimo Genevini MV Agusta
  Roberto Colombo NSU
  Romolo Ferri Morini Ontsteking

Onbekend[3] bewerken

Coureur Merk
  Hermann Paul Müller Mondial
  Ashley Len Parry Mondial
  Charlie Salt MV Agusta
  Cromie McCandless Mondial
  Frank Burman EMC-Puch
  Lo Simons Mondial

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Cecil Sandford (wereldkampioen) MV Agusta 28 (32)
2   Carlo Ubbiali Mondial 18 (24)
3   Werner Haas NSU 8
  Luigi Zinzani Morini
  Emilio Mendogni Morini
6   Angelo Copeta MV Agusta 7
7   Bill Lomas MV Agusta 6
8   Guido Sala MV Agusta 5
9   Ashley Len Parry Mondial 4
  Charlie Salt MV Agusta
  Les Graham MV Agusta

Zijspanklasse bewerken

Er waren enkele wisselingen in de Watsonian-zijspannen die aan de Nortons waren gemonteerd. Cyril Smith had Bob Clements vervangen door Less Nutt en Jacques Drion ging een (in de toekomst) tamelijk succesvolle samenwerking aan met de 22-jarige Duitse Inge Stoll, die het vak in het zijspan van haar vader had geleerd. Lorenzo Dobelli zat voor de tweede keer sinds zijn beenbreuk vroeg in het seizoen weer in het zijspan van Eric Oliver, maar zij moesten de race opgeven. Ernesto Merlo/Dino Magri wonnen de race met bijna een minuut voorsprong op Smith/Nutt. Dat was belangrijk, want zo hielden ze punten weg bij de Britten, want eerste rijder bij Gilera Albino Milani werd op bijna twee minuten gereden. Drion/Stoll werden vierde. Daarmee werd Inge Stoll de tweede vrouw die WK-punten op haar naam kreeg. De eerste was Marie Mühlemann in 1950 geweest. Zij werd in het zijspan van haar man nu tiende. In de tussenstand behield Smith de leiding, maar Milani en Merlo maakten ook nog kans op de titel, die in de GP van Spanje moest worden beslist.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Ronden Tijd Punten
1   Ernesto Merlo   Dino Magri Gilera 16 40"57'4 8
2   Cyril Smith   Les Nutt Norton 16 +57'8 6
3   Albino Milani   Giuseppe Pizzocri Gilera 16 +1"46'2 4
4   Jacques Drion   Inge Stoll Norton 3
5   Marcel Masuy   Denis Jenkinson Norton 2
6   Len Taylor   Peter Glover Norton 1
7   Giovanni Carrù Onbekend Carrù-Triumph
8   Jean Murit   André Emo Norton
9   Julien Deronne   Bruno Leys Norton
10   Fritz Mühlemann   Marie Mühlemann Triumph
11 Del Corno Onbekend Moto Guzzi
12 B. Prati Onbekend Moto Guzzi

Niet gefinisht bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Guido Galbiati Onbekend Moto Guzzi
  Luigi Marcelli Onbekend Onbekend
Hofstetteber Onbekend Onbekend
  Eric Oliver   Lorenzo Dobelli Norton Opgave

Onbekend[3] bewerken

Coureur Bakkenist Merk
  Ferdinand Aubert   René Aubert Norton
  Otto Schmid   Otto Kölle Norton
  Rudolf Koch   Adolf Flach BMW
  Wilhelm Noll   Fritz Cron BMW
  René Bétemps   André Drivet Norton

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1   Cyril Smith   Bob Clements /
  Les Nutt
Norton 24
2   Albino Milani   Giuseppe Pizzocri Gilera 18
3   Ernesto Merlo   Dino Magri Gilera 17
4   Jacques Drion   Bob Onslow /
  Inge Stoll-Laforge
Norton 12
5   Marcel Masuy   Denis Jenkinson Norton 9
6   Eric Oliver   Stanley Price /
  Lorenzo Dobelli
Norton 8
7   Ferdinand Aubert   René Aubert Norton 3
8   Julien Deronne   Edouard Texidor /
  Bruno Leys
Norton 2
9   Jean Murit   André Emo Norton 1
  Wilhelm Noll   Fritz Cron BMW
  Len Taylor   Peter Glover Norton
Vorige race:
Ulster Grand Prix 1952
FIM wereldkampioenschap wegrace
4e seizoen (1952)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1952

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1951
Grand Prix-wegrace der Naties Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1953