In 1984 had de gemeente Oldenzaal op de begroting gelden gereserveerd ten behoeve van de nieuwe wijk De Essen. Eind 1984 ontstond binnen het wijkorgaan De Essen het idee om deze gelden aan te wenden voor het oprichten van een zaterdagvoetbalvereniging. Binnen de gemeente Oldenzaal bestond destijds nog geen zaterdagclub, al startte zondagclub VV Oldenzaal in 1982 wel een zaterdagafdeling binnen de club op. De behoefte om een volwaardige zaterdagclub op te richten leidde na diverse overleggen uiteindelijk tot de oprichtingsvergadering in café 't Tunnelke.
ZVV De Esch werd officieel opgericht op woensdag 24 april 1985 door de heren Theun van den Brink, Libbe Jansen, Jan Gosenshuis, Ger Vasterink en Raymond Vasterink. De clubkleuren werden bepaald op geel (shirt) en blauw (broek en sokken), gebaseerd op het wapen van de gemeente Oldenzaal. Tevens werd besloten dat er tijdelijk op Sportpark Bornsedijk aan de Matenstraat gevoetbald zou gaan worden. Tegenwoordig is dit gebied een nieuwbouwwijk (Joop Zoetemelkstraat, Anton Geesinkstraat). Omdat het veld niet aan de officiële afmetingen voldeed, werd in de beginjaren gespeeld met dispensatie van de KNVB. Met het Oldenzaalse college van B&W werd afgesproken dat na vaststelling van het bijgestelde structuurplan, gezocht zou gaan worden naar een definitieve oplossing aangaande de accommodatie.
ZVV De Esch werd na VV Oldenzaal, Quick '20 en FC Berghuizen de vierde voetbalclub in Oldenzaal, en is (was) de enige zaterdagvoetbalvereniging in deze gemeente.
Om aan de nieuwe competitie, seizoen 1985-1986, te mogen deelnemen, moest ZVV De Esch minimaal 50 leden hebben, verdeeld over minimaal drie elftallen. Onder meer door het organiseren van open trainingen, mede verzorgd door de toenmalige hoofdtrainer de heer Lohrmann, kon de vereniging naast een tweetal seniorenteams, ook twee pupillenteams voor de competitie inschrijven. Met 69 leden begon ZVV De Esch aan haar eerste seizoen.
Ondertussen werd, gesteund door het lokale bedrijfsleven, gebouwd aan een nieuw clubhuis. In de volksmond werd dit eerste clubgebouw het Blauwe Keetje genoemd. Hier vond in 1985 de eerste algemene ledenvergadering plaats, en in 1986 de eerste nieuwjaarsreceptie. Tijdens deze receptie werd de leden het nieuwe verenigingsembleem gepresenteerd.
Op naar een thuishavenBewerken
Het sportterrein aan de Bornsedijk was voor ZVV De Esch een tijdelijke thuishaven. Een belangrijk speerpunt van het bestuur in de beginjaren van de vereniging was de realisatie van een eigen sportcomplex. Vooruitlopend hierop schreef het bestuur op 6 maart 1987 een brief aan de Oldenzaalse gemeenteraad waarin verzocht werd om een terrein nabij de wijk De Essen waarop per september 1987 de jeugd van de vereniging in ieder geval zou kunnen spelen. In de begrotingsbehandeling van datzelfde jaar droeg de gemeenteraad het college van B&W op het verzoek van de vereniging in te willigen. Een stuk grond op de hoek van de Waterhamweg en het Bentinckpad (tegenwoordig fietspaden) kwam ter beschikking, een plek waar tegenwoordig het kunstgrasveld van de vereniging gesitueerd is. Met hulp van bewoners van de aangrenzende Veldkers kon het terrein verlicht worden.
Ondertussen werden de inspanningen een eigen sportcomplex te realiseren onverminderd voortgezet. Er had geregeld overleg plaats met de lokale politiek, al leidde dit niet direct tot een zichtbaar resultaat. In 1989 was zelfs sprake van een conflictsituatie tussen de gemeentelijke sportcommissie, de lokale politieke partij Werknemers Groepering en ZVV De Esch. De vereniging benadrukte via haar juridisch adviseur schriftelijk de gemaakte afspraken met de gemeente. Het besluit de vereniging krediet te verstrekken werd echter uitgesteld als gevolg van het korten op de gemeentelijke begroting. Het nieuwe sportcomplex werd een gevoelig onderwerp in de lokale politiek, wat bovendien werd versterkt door de aanwezigheid van gasleidingen onder het beoogde terrein. Uiteindelijk gaf de gemeente Oldenzaal onder druk van het bestuur van de vereniging de Nederlandse Gasunie de opdracht de leidingen te verleggen. Na het afronden van de ambtelijke procedures kon in het voorjaar van 1990 worden overgegaan tot de aanleg van het nieuwe sportcomplex aan de Operalaan. Het hoogste punt van het nieuwe clubgebouw werd bereikt op 27 juni 1990, in maart 1991 was de bouw voltooid. Op 24 mei 1991 kon het nieuwe complex, genaamd Sportpark De Weschterik, in gebruik worden genomen. Een selectie van de Oldenzaalse voetbalverenigingen speelde in de openingswedstrijd tegen oud-Oranje. Meer dan zes jaar na de oprichting had de vereniging daarmee de beschikking over een eigen thuishaven.
12½-jarig jubileumBewerken
Het nieuwe sportcomplex lag tussen de jonge woonwijk De Essen en de nieuwbouwwijk de Graven Es in. Toen de vereniging in mei 1991 verhuisde naar dit complex, telde zij 248 leden. Verdeeld over 4 seniorenteams, 8 jeugdteams en 3 gehandicaptenteams. In de jaren die volgden groeide de vereniging, dankzij het nieuwe sportpark en de ligging daarvan, door naar 373 leden in 1997. Bij het 12½-jarig bestaan telde ZVV De Esch 6 seniorenteams, 14 jeugdteams en 3 gehandicaptenteams. Deze groei maakte het noodzakelijk dat het bestuur direct vanaf de oplevering met de gemeente in gesprek moest over uitbreiding van het complex. Daarbij kwam in 1994 de beslissing van de Oldenzaalse gemeenteraad dat samen met de buitenbaden en ligweide van zwembad Vondersweijde, ook het sportpark Bornsedijk plaats moest gaan maken voor een nieuwbouwwijk. Hiermee verviel voor ZVV De Esch de mogelijkheid om een deel van de trainingen nog op dit sportpark te laten plaatsvinden. Na afronding van de bezwaarschriftenprocedures startte de aanleg van een extra veld in het aangrenzende Stadspark in 1996, om een jaar later in gebruik genomen te kunnen worden.
In de beginjaren op het nieuwe complex werd de vereniging tevens geconfronteerd met interne bestuurlijke uitdagingen. Verschil van inzicht was er in 1993 met de clubhuiscommissie, en in 1994 met het jeugdbestuur.
Op 27 mei 1995 promoveerde het eerste elftal van ZVV De Esch uit de TVB (toenmalige Twentsche Voetbalbond) naar de zaterdag vierde klasse KNVB. In 1997 nam voor het eerst in de historie van de vereniging een A1-team deel aan de competitie. In oktober 1997 vierde ZVV De Esch haar 12½-jarig jubileum, welke werd opgesierd met een interland Nederland - Duitsland voor gehandicaptenteams op Sportpark De Weschterik, onder leiding van scheidsrechter Roelof Luinge.
25-jarig jubileumBewerken
Door een reorganisatie binnen de KNVB kwam het eerste elftal van ZVV De Esch in de derde klasse te spelen. Het sportieve hoogtepunt uit de geschiedenis van de vereniging is het kampioenschap in de zaterdag derde klasse in het seizoen 2000-2001. In het seizoen 2001-2002 speelde ZVV De Esch daardoor in de zaterdag tweede klasse, het hoogste niveau waarop de vereniging met haar eerste elftal uitkwam. Degradatie volgde een jaar later, en in het seizoen 2003-2004 degradeerde ZVV De Esch ook naar de vierde klasse. In het seizoen 2006-2007 promoveerde de club weer naar de derde klasse.
In 2000 kreeg de vereniging de beschikking over twee nieuwe kleedkamers en een nieuwe scheidsrechterskleedkamer. De vereniging bleef echter groeien. In 2006 kon ZVV De Esch bijvoorbeeld het 200e jeugdlid inschrijven. Na intensief overleg met de gemeente kreeg de vereniging in september 2008 een kunstgrasveld. Tegelijkertijd ging het onderhoud van het tot dan toe geprivatiseerde sportpark naar de gemeente Oldenzaal. In oktober 2008 viel de postcodeloterij in de Oldenzaalse wijk, waarbij ZVV De Esch medeorganisator was van het bijbehorende wijkfeest in het Stadspark. In 2009 werd door wethouder Frits Rorink de opening verricht van twee nieuwe kleedkamers. In 2010 werd het clubgebouw verbouwd en uitgebreid. Op 18 februari 2010 bereidde de Duitse topclub Werder Bremen zich op het kunstgrasveld van ZVV De Esch voor op de Europese wedstrijd tegen FC Twente.
Op zaterdag 24 april 2010 bestond ZVV De Esch 25 jaar, wat de gehele dag feestelijk gevierd werd met activiteiten voor jong en oud. Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan werd op 22 september een wedstrijd gespeeld tegen Oud FC Twente, welke met 3-2 gewonnen werd door ZVV De Esch. Voor de gehandicapte voetballers van De Esch werd als jubileumactiviteit een FC Twente dag aangeboden. De vereniging is na 25 jaar uitgegroeid tot vijfhonderd leden, verdeeld over 6 seniorenteams, 3 G-teams en 25 jeugdteams.
Een maand na het 25-jarig bestaan kon ZVV De Esch een sportief hoogtepunt toevoegen aan de clubhistorie. Op 25 mei 2010 stelde ZVV De Esch op eigen veld via de nacompetitie promotie veilig ten koste van Mariënberg. Na acht jaar afwezigheid keerde de vereniging in het seizoen 2010-2011 weer terug in de zaterdag tweede klasse. Voor het eerst in de clubhistorie werd bovendien het A1-team kampioen in de 2e klasse, waardoor ZVV De Esch in het seizoen 2010-2011 met het A1-team debuteert in de 1e klasse.
In de bekercompetitie werd in de poulefase onder meer de stadsderby tegen FC Berghuizen met 3-2 gewonnen. Voor de volgende ronde van de districtsbeker werd topklasser en stadgenoot Quick '20 geloot. Op zaterdag 23 oktober 2010 stonden de hoofdmachten van ZVV De Esch en Quick '20 voor het eerst in de historie in een officiële wedstrijd tegen over elkaar. De legendarische bekerwedstrijd op Sportpark De Weschterik leverde een regelrechte bekerstunt op: ZVV De Esch won de stadsderby met 2-1 en schakelde topklasser Quick '20 daarmee uit in het bekertoernooi. In het seizoen 2010-2011 eindigde ZVV De Esch bovendien met 40 punten op de zesde plaats in de 2e klasse, wat het beste competitieresultaat uit de clubhistorie is. Een jaar later degradeerde ZVV De Esch echter rechtstreeks naar de 3e klasse.
Seizoen
|
Voorzitter
|
Hoofdtrainer
|
---|
1985 - 1986 |
Libbe Jansen |
Peter Lohrmann
|
1986 - 1987 |
Libbe Jansen |
Peter Lohrmann
|
1987 - 1988 |
Libbe Jansen |
Peter Lohrmann
|
1988 - 1989 |
Libbe Jansen / Kuin Koekoek |
Jan van Miert
|
1989 - 1990 |
Kuin Koekoek |
Jan van Miert
|
1990 - 1991 |
Kuin Koekoek |
Wim Koers
|
1991 - 1992 |
Kuin Koekoek |
Harrie Kolbrink
|
1992 - 1993 |
Kuin Koekoek |
Harrie Kolbrink
|
1993 - 1994 |
Kuin Koekoek |
Harrie Kolbrink
|
1994 - 1995 |
Jurre van der Geize |
Harrie Kolbrink
|
1995 - 1996 |
Jurre van der Geize |
Harrie Kolbrink
|
1996 - 1997 |
Jurre van der Geize |
Harrie Kolbrink
|
1997 - 1998 |
Jurre van der Geize |
Herman Rosens
|
1998 - 1999 |
Jurre van der Geize |
Herman Rosens
|
1999 - 2000 |
Jurre van der Geize |
Herman Rosens
|
2000 - 2001 |
Jurre van der Geize |
Herman Rosens
|
2001 - 2002 |
Jurre van der Geize |
Herman Rosens
|
2002 - 2003 |
Erna Wagenaar (a.i.) |
Herman Rosens
|
2003 - 2004 |
Erna Wagenaar (a.i.) / Jan van der Meulen |
Herman Rosens
|
2004 - 2005 |
Jan van der Meulen |
Paul Oberjé
|
2005 - 2006 |
Jan van der Meulen |
Paul Oberjé / Henk Brunink
|
2006 - 2007 |
Jan van der Meulen |
Henk Brunink
|
2007 - 2008 |
Jan van der Meulen |
Arno Leppink
|
2008 - 2009 |
Jan van der Meulen |
Arno Leppink
|
2009 - 2010 |
Jan van der Meulen |
Arno Leppink
|
2010 - 2011 |
Jan van der Meulen |
Herman Rosens
|
2011 - 2012 |
Jan van der Meulen |
Tonnie van Veen
|
2012 - 2013 |
Jan van der Meulen |
Tonnie van Veen
|
2013 - 2014 |
Erna Wagenaar |
Herman Rosens
|
2014 - 2015 |
Erna Wagenaar |
Erik Hazewinkel
|
2015 - 2016 |
Hans Lubbers |
Erik Hazewinkel
|
2016 - 2017 |
Tom Platvoet |
Erik Hazewinkel
|
2017 - 2018 |
Tom Platvoet |
Kris Kempers
|
2018 - 2019 |
Tom Platvoet |
Kris Kempers
|
2019 - 2020 |
Tom Platvoet |
Walter Weghorst
|