Vereniging van Belgische Steden en Gemeenten
De Vereniging van Belgische Steden en Gemeenten - Union des Villes et Communes belges (VBSG-UVCB) is de koepelorganisatie van de Belgische gemeenten.
Vereniging van Belgische Steden en Gemeenten - Union des Villes et Communes belges (VBSG-UVCB) | ||||
---|---|---|---|---|
Geschiedenis | ||||
Opgericht | Gent, 29 juli 1913 | |||
Structuur | ||||
Voorzitter | Marc Cools | |||
Werkgebied | België | |||
Hoofdkantoor | Aarlenstraat 53/4 1040 Brussel | |||
Type | Politiek | |||
Media | ||||
Website | http://www.uvcb-vbsg.be | |||
|
Geschiedenis
bewerkenDe organisatie werd opgericht op 29 juli 1913 op het stadhuis te Gent op initiatief van Emile Vinck. Tijdens deze eerste algemene vergadering werd Emile Braun als voorzitter verkozen, zelf werd Vinck directeur. De vereniging werd gehuisvest in de kelders van het Museum voor Oude Kunst aan de Regentschapsstraat te Brussel. In 1914 "adopteerde" de organisatie het tijdschrift Mouvement communal, het blad vond zijn oorsprong in 1903 toen het werd uitgegeven door de BWP ter ondersteuning van zijn gemeenteraadsleden. Tijdens de Eerste Wereldoorlog lag de werking van de vereniging stil, de activiteiten werden opnieuw opgestart in 1919. Op 25 september van dat jaar werd op initiatief van Jules Seeliger, en met ondersteuning van de VBSG, de Onderlinge Maatschappij der Openbare Besturen (OMOB) opgericht als brandverzekeraar van een twintigtal gemeentebesturen. Het was echter tot 1922 wachten op de eerste naoorlogse vergadering van de VBSG. In 1924 werd de OMOB uitgebreid met een arbeidsongevallen-, gemeenterecht- en pensioenskas. Omstreeks 1926 werd gestart met een Nederlandse uitgave van het ledenblad, onder de naam De Gemeente.[1]
De 25e verjaardag van de organisatie - die gevierd zou worden tijdens het 11e congres in Luik van 3 tot 6 september 1939 -was er één in mineur, omwille van de oorlogsdreiging werd het congres geannuleerd. Tijdens de Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog beperkte de organisatie haar werkzaamheden, zo bleef ze - in de vorm van informatiebladen - publiceren en werd ze bij de aanvang van de bezetting door de voorzitter van het Duits militair bestuur ontvangen. Na de bevrijding werd er in december 1945 opnieuw een congres georganiseerd, in oktober van datzelfde jaar was de druk van De Gemeente / Mouvement communal hervat.[2] In 1953 dient de VBSG te verhuizen en nam ze haar intrek in de Wolstraat 30 te Brussel, tevens kreeg ze van dan af concurrentie van de 'Belgische afdeling van de Raad van Europese Gemeenten' (REG). Dit gaf (mede) de impuls tot een grondige reorganisatie van de VBSG, die zou uitgevoerd worden door de toenmalige schatbewaarder Boudewijn de Grunne. Onder zijn impuls als nieuw aangesteld directeur van de vereniging werden de statuten vernieuwd, werd er een uitbreiding van de financiële middelen bekomen en werd het aantal stafleden uitgebreid.[3]
In de periode die hierop volgde werden verschillende nieuwe diensten en organisaties in de schoot van de vereniging opgericht. Zo werden onder meer een 'vereniging voor sociale huisvesting' (1961), een 'afdeling Openbare Onderstand' (1965) en een 'afdeling Onderwijs' (1971) opgericht.[4] In dat laatst genoemde jaar werd er tevens verhuisd naar de huidige locatie in de Aarlenstraat. Eind jaren 80 kwam het tot een fusie met de 'Belgische afdeling van de REG' , ondertussen omgevormd tot Raad van Europese Gemeenten en Regio’s (REGR).[3]
In 1977 werd een politieke reorganisatie doorgevoerd met de oprichting van regionale afdelingen. Het Vlaams regionaal comité kreeg Georges Cardoen als voorzitter, het Waals regionaal comité werd voorgezeten door Emile Henry en het Brussels regionaal comité door André Lagasse. Deze regionale comités werden bevoegd voor de gewest- en gemeenschapsmateries, de federaal gebleven bevoegdheden werden behartigd door de VBSG. De daarop volgende jaren werd de organisatie steeds verder geregionaliseerd en in 1993 verwierven de regionale entiteiten een eigen vzw-statuut. Twee jaar later, in 1995, werd de VBSG-structuur volledig geregionaliseerd, voortaan zou de raad van bestuur gevormd worden door de vertegenwoordigers van de regionale entiteiten en werd er besloten tot een roterend VBSG-voorzitterschap van twee jaar tussen de drie regionale voorzitters. In 2004 ten slotte werden de statuten van de VBSG gewijzigd, voortaan bestond de algemene vergadering niet langer uit de aangesloten gemeenten, maar enkel nog uit de drie regionale verenigingen.[5]
Structuur
bewerkenDe vereniging heeft haar zetel in de Aarlenstraat 53 bus 4 te Brussel. Het voorzitterschap wordt om de beurt voor twee jaar uitgeoefend door de voorzitters van de drie regionale verenigingen. De voorzitters van de twee andere verenigingen zijn ondervoorzitter.[6] Huidig voorzitter is Marc Cools.
Voormalig voorzitters
bewerken
|
|
Aangesloten verenigingen
bewerkenDe vereniging telt onder haar leden:
- de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG)
- de Union des Villes et Communes de Wallonie (UVCW)
- BRULOCALIS (Vereniging van de Stad en de Gemeenten van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest)
Externe link
bewerken- ↑ 1913-1953: De basis van de vereniging wordt gelegd (p.10); 100 jaar Vereniging van Belgische Steden en Gemeenten; VBSG; 20 november 2013
- ↑ De gevolgen van de oorlog 1940-1945 (p.20); 100 jaar Vereniging van Belgische Steden en Gemeenten; VBSG; 20 november 2013
- ↑ a b Een grondige reorganisatie (p.22); 100 jaar Vereniging van Belgische Steden en Gemeenten; VBSG; 20 november 2013
- ↑ Het ontstaan van specifieke diensten en partnerorganisaties (p.27); 100 jaar Vereniging van Belgische Steden en Gemeenten; VBSG; 20 november 2013
- ↑ De oprichting van regionale afdelingen (p.39); 100 jaar Vereniging van Belgische Steden en Gemeenten; VBSG; 20 november 2013
- ↑ Statuten VBSG; VBSG; 29 november 2004
- ↑ Voorzitters van de VBSG van 1913-1995 (p.54); 100 jaar Vereniging van Belgische Steden en Gemeenten; VBSG; 20 november 2013
- ↑ Paul Furlan Président de l'Union des Villes et Communes de Belgique; PS; 3 juli 2009
- ↑ Jacques Gobert président de l'Union des Villes et Communes belges; L'Avenir; 1 december 2009