Subfaculteit (wiskunde)

wiskunde

In de combinatoriek is de subfaculteit van , genoteerd als of ,[1] het aantal derangementen van een verzameling van elementen. De subfaculteit wordt naar Pierre Rémond de Montmort ook wel het montmort-getal genoemd.

Permutaties en derangementen van elementen, vergeleken met

Geschiedenis

bewerken
 
Montmort - Essay d'analyse sur les jeux de hazard (1713, 2e editie)

Het tellen van het aantal derangementen van een permutatie is in 1708 voor het eerst genoemd door Pierre Rémond de Montmort (1678–1719) in zijn “Essay d'analyse sur les jeux de hazard” (Paris: Jacques Quillau). Montmort poneert het probleem, in vereenvoudigde vorm, via 13 geschudde en gesloten speelkaarten van een zelfde kleur (Problême du Treize): er wordt door de spelleider telkens een kaart open gelegd en tegelijk hardop geteld van 1 (= aas) tot en met 13 (= heer). Winst is er als de opengelegde kaart en het gesproken getal overeenkomen. Montmort besprak het probleem van de kans op winst met Johan Bernoulli (1667–1748) en met Nicolaas (I) Bernoulli (1687–1759). In de tweede editie van het Essay, gepubliceerd in 1713, staat het opgeloste probleem en worden ook enkele generalisaties gegeven.

Formules

bewerken

De subfaculteit van   kan voor   recursief uitgedrukt worden in de formule:

 

Als startwaarde geldt:

 

Er is ook een directe formule:

 

Voorbeelden

bewerken
  • De verzameling   heeft slechts 2 derangementen. Aangezien geen van de getallen 1, 2 en 3 op zichzelf mag worden afgebeeld, kan 1 alleen op 2 of op 3 afgebeeld worden, waarmee de andere beelden ook vastliggen. De twee derangementen zijn:
  en  ,
weergegeven in matrix- en in cykelvorm.[2]
Dus  .
  • Voor sinterklaas willen vier personen, genummerd 1, 2, 3 en 4, lootjes trekken, voorzien van die nummers, op zo'n manier dat geen van hen zichzelf trekt. Hoeveel verschillende trekkingen zijn er mogelijk?
Oplossing. Van de 24 permutaties voldoen de volgende 9:
 

Overzicht

bewerken

De waarden van de subfaculteit van   voor   zijn:

                     
                     
Opmerking

Een subfaculteit is (ook) een zogeheten rencontre-getal (Fr. rencontre = ontmoeting). Het aantal permutaties van   elementen waarvan er   op zichzelf worden afgebeeld, wordt namelijk rencontre-getal genoemd; zo'n getal kan worden genoteerd als  . Voor   is dan  .

Afleiding van de formules

bewerken

Met recursie

bewerken

Stel   personen die met   zijn genummerd, doen lootjes voorzien van hun eigen nummer in een vaas en trekken elk een lootje. Hoeveel mogelijkheden zijn er waarbij geen van hen zijn eigen nummer trekt. De eerste persoon (nummer 1) trekt een lootje met het nummer  . Daarvoor heeft hij   mogelijkheden. Dan zijn er voor de persoon met nummer   twee mogelijkheden.

  1. Persoon   trek het lot met nummer 1.
  2. Persoon   trekt een lot met een nummer dat ongelijk is aan 1.

Beide mogelijkheden zijn hieronder met een matrix in beeld gebracht.

 ,  

In het eerste geval is het probleem teruggebracht tot een trekking met   personen; in het tweede geval mag persoon   lot nummer 1 niet trekken, wat op hetzelfde aantal neerkomt als wanneer   zijn eigen nummer niet mag trekken, dus een trekking met   personen.

Stellen we (alleen voor de duidelijkheid)  . Dan is dus:

 

Uitgewerkt:

 ,

dus volgt, met gebruikmaking van

  en  
 

Hieruit volgt de eenvoudige recursieve betrekking:

 

Om de formule ook te laten gelden voor  , moet worden afgesproken dat:

 

Dan is immers:

 

Met het inclusie-exclusie-principe

bewerken

Met behulp van het principe van in- en exclusie kan aangetoond worden dat:

 

Daartoe worden in de verzameling   van alle permutaties de deelverzamelingen   onderscheiden die bestaan uit de permutaties die ten minste   elementen ongewijzigd laten. Het aantal permutaties in   is:

 

Het aantal derangementen, dus permutaties die geen enkel element ongewijzigd laten, kan gevonden worden door van het totaal van   mogelijke permutaties eerst het aantal permutaties af te trekken waarvan minstens één element ongewijzigd is, dus het aantal elementen van   exclusie:  

Nu zijn de permutaties uit  , die 2 of meer elementen ongewijzigd laten, er dubbel afgetrokken, daarom moeten die er weer bijgeteld worden:

inclusie:  

Maar dan zijn de permutaties uit  , die 3 of meer elementen ongewijzigd laten, weer te veel meegeteld, dus die moeten er weer af:

exclusie:  

Zo gaat het verder tot uiteindelijk na   keer optellen en aftrekken:

 

Uit de definitie van de binomiaalcoëfficiënt volgt:

 

zodat:

 

Na buiten haakjes brengen van   volgt dan inderdaad de hierboven vermelde eigenschap.

Opmerking

Uit de theorie van de taylorreeksen blijkt dat:

 ,

waaruit, samen met de zojuist bewezen eigenschap, voor   volgt dat:

 

Omdat de onderhavige reeks snel convergeert, is voor  :

 

Zie ook

bewerken
bewerken
  • On-line Encyclopedia of Integer Sequences – A000166
  • Eric W. Weisstein: Derangement. Op: MathWorld—A Wolfram Web Resource.
  • Eric W. Weisstein: Subfactorial. Op: MathWorld—A Wolfram Web Resource.
  • (en) Rencontre-getallen op de Engelstalige Wikipedia

Literatuur

bewerken
  • J.C. Baez (2003) Let’s get deranged! Riverside (CA, USA): Department of Mathematics, University of California. PDF-bestand.
  • J. Breeman (1993): De wiskunde van Sinterklaas. In: Euclides, jrg. 69, nr. 4; pp. 114–115.
  • M. Hassani (2003): Derangements and Applications. In: Journal of Integer Sequences, vol 6.
  • A. Kuijlaars (2012): Bewijzen en redeneren. Leuven: Katholieke Universiteit; hoofdstuk 6 (PDF-bestand).
  • H. van Wijk (2010) De boom staat niet ver van de appel. In: Nieuwe Wiskrant, jrg. 30, nr. 1; pp. 29–32 (PDF-bestand).

Bronnen en noten

bewerken

  1. In de literatuur komen ook de schrijfwijzen  ¡ en  ¡ voor
  2. In 1815 is de notatie in matrix- en cykelvorm door A.L. Cauchy (1789-1857) geïntroduceerd.
    Zie: A.L. Cauchy (1815): Memoire sur le Nombre des Valeurs. In: Journal de l'École Polytechnique, tome X; pp. 1-28. Via: Google Boeken.