Paul Giesler
Paul Giesler (Siegen, 15 juni 1895 – Bischofswiesen, 8 mei 1945) was van 1941 tot 1943 gouwleider van de NSDAP in Westfalen-Süd en vanaf 1942 tevens van München-Oberbayern. Van 1942 tot 1945 was hij minister-president van Beieren.
Paul Giesler
| ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Gouwleider Paul Giesler
| ||||
| Geboren | 15 juni 1895 Siegen, Westfalen, Koninkrijk Pruisen, Duitse Keizerrijk | |||
| Overleden | 8 mei 1945 Bischofswiesen[1] | |||
| Land | .svg){kind=small} nazi-Duitsland
| |||
| Politieke partij | NSDAP | |||
| Beroep | Architect[2][3] | |||
| Religie | Evangelisch[4][5] verklaarde zich later Gottgläubig[2][1] | |||
| Gouwleider van Westfalen-Süd | ||||
| Aangetreden | 9 november 1941[6][2] | |||
| Einde termijn | 26 januari 1943[6][2] | |||
| President | Adolf Hitler | |||
| Voorganger | Josef Wagner | |||
| Opvolger | Albert Hoffmann | |||
| Gouwleider van München-Opper-Beieren | ||||
| Aangetreden | 1 april 1940[6][2] | |||
| Einde termijn | 5 mei 1945 | |||
| Voorganger | Albert Hoffmann | |||
| Opvolger | Ambt opgeheven | |||
| Minister-president van Beieren | ||||
| Aangetreden | 2 november 1942[6] | |||
| Einde termijn | 28 april 1945[6] | |||
| Voorganger | Ludwig Siebert | |||
| Opvolger | Fritz Schäffer | |||
| Parlementslid in de Rijksdag | ||||
| Aangetreden | April 1938 | |||
| Einde termijn | 8 mei 1945 | |||
| Reichsverteidigungskommissar Süd[2][1][6] | ||||
| Einde termijn | 8 mei 1945 | |||
| Rijksminister van Binnenlandse Zaken | ||||
| Aangetreden | 29 april 1945[2][1][6] | |||
| Einde termijn | 8 mei 1945[2][1][6] | |||
| ||||
Tijdens de eindfase van de oorlog gaf Giesler de opdracht tot het executeren van 16 burgers en een ongeboren kind, in het Bloedbad van Penzberg.
In het op 29 april 1945 getekende testament van Adolf Hitler werd hij benoemd tot rijksminister van Binnenlandse Zaken, als opvolger van Heinrich Himmler. Op dezelfde dag vluchtte Giesler echter met zijn familie uit München vanwege de oprukkende geallieerden, waarna hij samen met zijn vrouw een eerste zelfmoordpoging deed met slaappillen, die echter mislukte. Enkele dagen later heeft hij waarschijnlijk zijn vrouw bij Hintersee omgebracht en opnieuw geprobeerd zelfmoord te plegen door zichzelf door het hoofd te schieten, waarna hij nog enkele dagen heeft geleefd. Hij werd verpleegd in een veldhospitaal in Bischofswiesen. Hij werd begraven op het Alten Friedhof van Berchtesgaden, sectie: O, rij 3-graf 12 (grafsteen verwijderd)[7]
Militaire loopbaanBewerken
- Kriegsfreiwilliger:[5] augustus 1914[6]
- Leutnant:[6]
- SA-Standartenführer: 15 september 1932[2]
- SA-Oberführer: 15 november 1933[2]
- SA-Brigadeführer: 20 april 1934[2]
- SA-Gruppenführer: 9 november 1937[2]- 9 februari 1937[1]
- Reserveofficier in de Wehrmacht met de rang van: Hauptmann: 1938
- SA-Obergruppenführer: 30 januari 1943[2][1][6]
LidmaatschapsnummersBewerken
OnderscheidingenBewerken
Externe linksBewerken
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Het kabinet-Hitler: van 30 januari 1933 tot 30 april 1945 |
|---|
|
Adolf Hitler · Franz von Papen · Konstantin von Neurath · Joachim von Ribbentrop · Wilhelm Frick · Heinrich Himmler · Lutz Schwerin von Krosigk · Alfred Hugenberg · Kurt Schmitt · Hjalmar Schacht · Hermann Göring · Walther Funk · Franz Seldte · Franz Gürtner · Franz Schlegelberger · Otto Georg Thierack · Werner von Blomberg · Wilhelm Keitel · Freiherr von Eltz-Rübenach · Julius Heinrich Dorpmüller · Wilhelm Ohnesorge · Walther Darré · Herbert Backe · Joseph Goebbels · Bernhard Rust · Fritz Todt · Albert Speer · Alfred Rosenberg · Hanns Kerrl · Hermann Muhs · Otto Meißner · Hans Heinrich Lammers · Martin Bormann · Karl Hermann Frank · Rudolf Hess · Ernst Röhm · Paul Giesler |