Lijst van WWE Champions

Dit is een chronologische lijst van WWE Champions, een professioneel worstelkampioenschap van WWE, dat op dit moment exclusief is voor de Raw brand. Het WWE Championship is het oudste kampioenschap van WWE. De titel werd onthuld in 1963 als de World Wide Wrestling Federation (WWWF) World Heavyweight Championship. WWWF werd in 1979 hernoemd naar World Wrestling Federation (WWF) en in 1983 eindigde WWF hun samenwerking met de National Wrestling Alliance (NWA), waarbij het kampioenschap ook werd hernoemd. In 2001 was het WCW World Heavyweight Championship geünificeerd met het WWE Championship en werd hernoemd naar Undisputed WWE Championship, nadat WCW gekocht werd door de WWF. In 2002 werd WWF hernoemd naar World Wrestling Entertainment (WWE) en splitste het rooster in WWE naar Raw en SmackDown. Het WWE Championship werd naar SmackDown verwezen en het World Heavyweight Championship werd verwezen naar Raw. In 2006 werd het ECW World Heavyweight Championship herleeft, nadat ECW de derde brand kwam in 2006 tot 2010.

Bij het evenement TLC: Tables, Ladders & Chairs op 15 december 2013 werd het WWE Championship en World Heavyweight Championship geünificeerd en die laatste werd opgeborgen. Het WWE Championship werd toen hernoemd naar WWE World Heavyweight Championship. Op 27 juni 2016, werd de titel terug hernoemd naar het WWE Championship en op 26 juli 2016 naar WWE World Championship toen de brand extension (merksplitsing) terugkwam. Het WWE Championship werd verwezen naar SmackDown en Raw kwam met het haar eigen titel genaamd het WWE Universal Championship. In december 2016 werd de naam van het titel terug hernoemd naar het WWE Championship. Na het evenement Crown Jewel in 2019, verwisselde het WWE Championship en het Univesal Championship van brands.

Titelgeschiedenis

Namen

Naam	Jaren
WWWF World Heavyweight Championship	25 april 1963 - 8 februari 1971
WWWF Heavyweight Championship	8 februari 1971 - 1979
WWF Heavyweight Championship	1979 - 1983
WWF World Heavyweight Championship	1983 - 1998
WWF Championship	1998 - 9 december 2001
Undisputed WWF Championship	9 december 2001 - 6 mei 2002
WWE Undisputed Championship	6 mei 2002 - 2 september 2002
WWE Championship	2 september 2002 - 15 december 2013
WWE World Heavyweight Championship	15 december 2013 - 27 juni 2016
WWE Championship	27 juni 2016 - 25 juli 2016
WWE World Championship	26 juli 2016 - 9 december 2016
WWE Championship	10 december 2016 - heden

Kampioenen

Nr.	Worstelaars	#	Datum	Stad	Evenement	Aantekeningen
World Wide Wrestling Federation (WWWF)
1	Buddy Rogers	1	29 april 1963	Rio de Janeiro, Brazilië	Onbekend	Rogers won het apocrief toernooi nadat de WWWF de National Wrestling Alliance (NWA) verliet en Rogers was op dat moment NWA World Heavyweight Champion.
2	Bruno Sammartino	1	17 mei 1963	New York	House show	Hield de titel voor zeven jaar lang, een record voor professioneel worstelwereldkampioenen
3	Ivan Koloff	1	18 januari 1971
4	Pedro Morales	1	8 februari 1971			De titel werd vernoemd tot WWWF Heavyweight Championship wanneer de WWWF terug samenwerkte met de NWA.
National Wrestling Alliance: World Wide Wrestling Federation (NWA-WWWF)
5	Stan Stasiak	1	1 december 1973	Philadelphia	House show
6	Bruno Sammartino	2	10 december 1973	New York
7	"Superstar" Billy Graham	1	30 april 1977	Baltimore
8	Bob Backlund	1	20 februari 1978	New York		De titel was vernoemd tot WWF Heavyweight Championship wanneer het bedrijf World Wide Wrestling Federation vernoemd werd tot World Wrestling Federation, in maart 1979.
National Wrestling Alliance: World Wrestling Federation (NWA-WWF)
-	Antonio Inoki	1	30 november 1979	Tokushima, Japan	House show	Backlund en Inoki ontmoeten ook elkaar op 6 december 1979 maar de match eindigde in een gelijkspel. Inoki stelde meteen de titel vacant. Dit heerschappij werd niet erkend door de WWE.
-	Vacant gesteld	-	6 december 1979	Tokushima, Japan	House show	Inoki stelde de titel meteen vacant nadat een herkansingswedstrijd tussen hem en Backlund in een gelijkspel eindigde.
-	Bob Backlund	†	17 december 1979	New York	House show	Backlund won de Texas Death match van Bobby Duncum. Tijdens Backlunds regeerperiode eindigde in een geschil tussen Backlund en Greg Valentine, dat plaatsvond op Madison Square Garden waarbij een verdwaasde scheidsrechter Valantine's arm verhoogde als winnaar en dacht dat Backlund was die de wedstrijd won. Dit leidde tot een herkansingswedstrijd tussen hen en Backlund won legitiem van Valentine. Backlund behield zijn eerste regeerperiode en was nog steeds kampioen.
9	The Iron Sheik	1	26 december 1983			Tijdens zijn regeerperiode werd de titel vernoemd tot WWF World Heavyweight Championship.
World Wrestling Federation (WWF)
10	Hulk Hogan	1	23 januari 1984	New York	House show
11	André the Giant	1	5 februari 1988	Indianapolis	The Main Event I
-	Vacant gesteld	-	5 februari 1988	Indianapolis	The Main Event I	Meteen na het winnen van de titel van Hogan, verkocht André the Giant de titel aan Ted DiBiase, maar Jack Tunney vernietigde deze overeenkomst en stelde de titel vacant.
12	Randy Savage	1	27 maart 1988	Atlantic City	WrestleMania IV	Savage won de toernooifinale door Ted DiBiase te verslaan.
13	Hulk Hogan	2	2 april 1989
14	The Ultimate Warrior	1	1 april 1990	Toronto	WrestleMania VI	Dit wedstrijd was ook voor Warriors WWF Intercontinental Championship en die werd vacant gesteld.
15	Sgt. Slaughter	1	19 januari 1991	Miami	Royal Rumble 1991
16	Hulk Hogan	3	24 maart 1991	Los Angeles	WrestleMania VII
17	The Undertaker	1	27 november 1991	Detroit	Survivor Series 1991
18	Hulk Hogan	4	3 december 1991	San Antonio	This Tuesday in Texas
-	Vacant gesteld	-	4 december 1991	Onbekend	Superstars of Wrestling	De titel werd vacant gesteld vanwege een betwist bij het einde van de match.
19	Ric Flair	1	19 januari 1992	Albany	Royal Rumble 1992	Flair won de Royal Rumble match.
20	Randy Savage	2	5 april 1992	Indianapolis	WrestleMania VIII
21	Ric Flair	2	1 september 1992	Hershey	Prime Time Wrestling
22	Bret Hart	1	12 oktober 1992	Saskatoon	House show
23	Yokozuna	1	4 april 1993	Les Vegas	WrestleMania IX
24	Hulk Hogan	5	4 april 1993
25	Yokozuna	2	13 juni 1993	Dayton	King of the Ring 1993
26	Bret Hart	2	20 maart 1994	New York	WrestleMania X	Roddy Piper was de special guest referee.
27	Bob Backlund	2	23 november 1994	San Antonio	Survivor Series 1994	Dit was een Submission match.
28	Diesel	1	26 november 1994	New York	House show	Diesel versloeg Backlund in acht seconden.
29	Bret Hart	3	19 november 1995	Landover Hills	Survivor Series 1995	Dit was een No Disqualification match.
30	Shawn Michaels	1	31 maart 1996	Anaheim	WrestleMania XII	Dit was een 60 minuten Iron Man match.
31	Sycho Sid	1	17 november 1996	New York	Survivor Series 1996
32	Shawn Michaels	2	19 januari 1997	San Antonio	Royal Rumble 1997
-	Vacant gesteld	-	13 februari 1997	Lowell	Raw	Shawn Michaels gaf de titel op vanwege een knieblessure.
33	Bret Hart	4	16 februari 1997	Chattanooga	In Your House 13: Final Four	Dit was een Fatal Four-Way match met Steve Austin, The Undertaker en Vader.
34	Sycho Sid	2	17 februari 1997	Nashville	Raw
35	The Undertaker	2	23 maart 1997	Rosemont	WrestleMania 13
36	Bret Hart	5	3 augustus 1997	East Rutherford	SummerSlam 1997	Shawn Michaels was de special guest referee.
37	Shawn Michaels	3	9 november 1997	Montreal	Survivor Series 1997	Won de titel in Montreal Screwjob.
38	Stone Cold Steve Austin	1	29 maart 1998	Boston	WrestleMania XIV
39	Kane	1	28 juni 1998	Pittsburgh	King of the Ring 1998	Dit was een First Blood match.
40	Stone Cold Steve Austin	2	29 juni 1998	Cleveland	Raw is War
-	Vacant gesteld	-	27 september 1998	Hamilton	Breakdown: In Your House	De titel werd vacant gesteld nadat Kane en The Undertaker Austin gelijktijdig eruit pinde. Een daaropvolgende match voor het vacante titel op Judgment Day: In Your House tussen Kane en The Undertaker eindigde in een gelijkspel.
41	The Rock	1	15 november 1998	Saint Louis	Survivor Series 1998	The Rock won de "Deadly Game"-toernooi door Mick Foley te verslaan voor de vacante titel.
42	Mankind	1	29 december 1998	Worcester	Raw is War
43	The Rock	2	24 januari 1999	Anaheim	Royal Rumble 1999	Dit was een "I Quit" match.
44	Mankind	2	26 januari 1999	Tucson	Halftime Heat	Dit was een Empty Arena match.
45	The Rock	3	15 februari 1999	Birmingham	Raw is War	Dit was een Ladder match.
46	Stone Cold Steve Austin	3	28 maart 1999	Philadelphia	WrestleMania XV
47	The Undertaker	3	23 mei 1999	Kansas City	Over the Edge 1999	Vince & Shane McMahon waren de special guest referees.
48	Stone Cold Steve Austin	4	28 juni 1999	Charlotte	Raw is War
49	Mankind	3	22 augustus 1999	Minneapolis	SummerSlam 1999	Dit was een Triple Threat match met Triple H en Jesse Ventura was de special guest referee.
50	Triple H	1	23 augustus 1999	Ames	Raw is War	Shane McMahon was de special guest referee.
51	Vince McMahon	1	14 september 1999	Las Vegas	SmackDown!	Shane McMahon was de special guest referee en de aflevering werd uitgezonden op 16 september 1999.
-	Vacant gesteld	-	20 september 1999	Houston	Raw is War	McMahon stelde de titel vacant.
52	Triple H	2	26 september 1999	New York	Unforgiven 1999	Dit was een Six-Pack match met The Rock, Mankind, Big Show, The British Bulldog en Kane.
53	Big Show	1	14 november 1999	Detroit	Survivor Series 1999	Dit was een Triple Threat match met The Rock.
54	Triple H	3	3 januari 2000	Miami	Raw is War
55	The Rock	4	30 april 2000	Washington D.C.	Backlash 2000
56	Triple H	4	21 mei 2000	Louisville	Judgment Day 2000	Dit was een 60 minuten Iron Man Match die Triple H won met 6-5 en Shawn Michaels was de special guest referee.
57	The Rock	5	25 juni 2000	Boston	King of the Ring 2000	Dit was een Six-Man Tag-Team match met The Rock, The Undertaker en Kane vs. Triple H, Mr. McMahon en Shane McMahon. The Rock telde Mr. McMahon uit om de titel van Triple H te veroveren.
58	Kurt Angle	1	22 oktober 2000	Albany	No Mercy 2000
59	The Rock	6	25 februari 2001	Les Vegas	No Way Out 2001
60	Stone Cold Steve Austin	5	1 april 2001	Houston	WrestleMania X-Seven
61	Kurt Angle	2	23 september 2001	Philadelphia	Unforgiven 2001
62	Stone Cold Steve Austin	6	8 oktober 2001	Indianapolis	Raw
63	Chris Jericho	1	9 december 2001	San Diego	Vengeance 2001	Jericho versloeg The Rock voor het World Championship en later op diezelfde avond versloeg hij Stone Cold Steve Austin voor het WWF Championship. Jericho verenigde beide titels en de titel werd vernoemd tot Undisputed WWF Championship.
64	Triple H	5	17 maart 2002	Toronto	WrestleMania X8
65	Hollywood Hulk Hogan	6	21 april 2002	Kansas City	Backlash 2002	De titel werd vernoemd tot WWE Undisputed Championship nadat World Wrestling Federation Entertainment Inc. een rechtszaak had met de World Wide Fund for Nature en het bedrijf moest zich vernoemen tot World Wrestling Entertainment Inc.
World Wrestling Entertainment (WWE)
66	The Undertaker	4	19 mei 2002	Nashville	Judgment Day 2002
67	The Rock	7	21 juli 2002	Detroit	Vengeance 2002	Dit was een Triple Threat match met Kurt Angle.
68	Brock Lesnar	1	25 augustus 2002	Uniondale	SummerSlam 2002	De titel werd vernoemd tot WWE Championship nadat "Undisputed" was verwijderd van de titelnaam en op 2 september 2002 exclusief werd op SmackDown!-brand. Dit resulteerde in de creatie van het World Heavyweight Championship voor de Raw-brand. Lesnar werd de jongste kampioen in de geschiedenis.
69	Big Show	2	17 november 2002	New York	Survivor Series 2002
70	Kurt Angle	3	15 december 2002	Fort Lauterdale	Armageddon 2002
71	Brock Lesnar	2	30 maart 2003	Seattle	WrestleMania XIX
72	Kurt Angle	4	27 juli 2003	Denver	Vengeance 2003	Dit was een Triple Threat match met Big Show.
73	Brock Lesnar	3	16 september 2003	Raleigh	SackDown!	Dit was een 60 minuten Iron Man match en de aflevering werd uitgezonden op 18 september 2003.
74	Eddie Guerrero	1	15 februari 2004	San Francisco	No Way Out 2004
75	John "Bradshaw" Layfield	1	27 juni 2004	Norfolk	Great American Bash 2004.	Dit was een Texas Bull Rope match
76	John Cena	1	3 april 2005	Los Angeles	WrestleMania 21	Door de Draft Lottery werd de titel exclusief op Raw.
WWE: Raw
77	Edge	1	8 januari 2006	Albany	New Year's Revolution 2006	Edge diende meteen zijn "Money in the Bank"-koffer in nadat John Cena de Elimination Chamber match won.
78	John Cena	2	29 januari 2006	Miami	Royal Rumble 2006
79	Rob Van Dam	1	11 juni 2006	New York	ECW One Night Stand 2006	Rob Van Dam diende zijn "Money in the Bank"-koffer van WrestleMania 22 in en de titel werd exclusief op ECW.
80	Edge	2	3 juli 2006	Philadelphia	Raw	Dit was een Triple Threat match met John Cena en de titel werd terug exclusief op Raw.
WWE: ECW
81	John Cena	3	17 september 2006	Toronto	Unforgiven 2006	Dit was een Tables, Ladders and Chairs match.
-	Vacant gesteld	-	2 oktober 2007	Dayton	ECW on Sci Fi	De titel werd vacant gesteld nadat John Cena een blessure opliep.
82	Randy Orton	1	7 oktober 2007	Rosemont	No Mercy 2007	De titel werd aan Orton toegekend door Vince McMahon.
83	Triple H	6	7 oktober 2007	Rosemont	No Mercy 2007
84	Randy Orton	2	7 oktober 2007	Rosemont	No Mercy 2007	Dit was een Last Man Standing match.
85	Triple H	7	27 april 2008	Baltimore	Backlash 2008	Dit was een Fatal Four-Way Elimination match met John Cena en John "Bradshaw" Layfield. De titel werd op SmackDown! nadat Triple H door de Draft Lottery van Raw naar SmackDown werd verzonden.
WWE: Smackdown
86	Edge	3	23 november 2008	Boston	Survivor Series 2008	Dit was een Triple Threat match met Vladimir Kozlov en Triple H. Edge verving Jeff Hardy die, in een verhaallijn, werd aangevallen in zijn hotel.
87	Jeff Hardy	1	14 december 2008	Buffalo	Armageddon 2008	Dit was een Triple Threat match met Triple H en Edge.
88	Edge	4	25 januari 2009	Detroit	Royal Rumble 2009	Dit was een No Disqualification match.
89	Triple H	8	15 februari 2009	Seattle	No Way Out 2009	Dit was een Elimination Chamber match met Jeff Hardy, Vladimir Kozlov, The Undertaker en Big Show. De titel werd opnieuw exclusief op Raw nadat Triple H door de Draft Lottery van SmackDown naar Raw werd verzonden.
WWE: Raw
90	Randy Orton	3	26 april 2009	Providence	Backlash 2009	Dit was een Six-man tag team match.
91	Batista	1	7 juni 2009	New Orleans	Extreme Rules 2009	Dit was een Steel Cage match.
-	Vacant gesteld	-	9 juni 2009	Onbekend	WWE.com	Via hun website aangekondigd nadat er een bicepsblessure werd vastgesteld bij Batista.
92	Randy Orton	4	15 juni 2009	Charlotte	Raw	Dit was een Fatal Four-Way match met Triple H, John Cena en Big Show.
93	John Cena	4	13 september 2009	Montreal	Breaking Point	Dit was een "I Quit" match.
94	Randy Orton	5	4 oktober 2009	Newark	Hell in a Cell 2009	Dit was een Hell in a Cell match.
95	John Cena	5	25 oktober 2009	Pittsburgh	Bragging Rights 2009	Dit was een 60 minuten Iron Man match.
96	Sheamus	1	13 december 2009	San Antonio	TLC 2009	Dit was een Tables match.
97	John Cena	6	21 februari 2010	Saint Louis	Elimination Chamber 2010	Dit was een Elimination Chamber match met Sheamus, Triple H, Randy Orton, Ted DiBiase en Kofi Kingston..
98	Batista	2	21 februari 2010			Batista kreeg meteen een titelschot van Mr. McMahon en versloeg Cena..
99	John Cena	7	28 maart 2010	Glendale	WrestleMania XXVI
100	Sheamus	2	20 juni 2010	Uniondale	Fatal 4-Way	Dit was een Fatal Four-Way match met John Cena, Edge en Randy Orton.
101	Randy Orton	6	19 september 2010	Rosemont	Night of Champions 2010	Dit was een Six-Pack Challenge match met John Cena, Edge, Wade Barrett, Chris Jericho en Sheamus.
102	The Miz	1	22 november 2010	Orlando	Raw	The Miz diende zijn Money in the Bank-koffer in en versloeg Orton die met succes zijn titel verdedigde tegen Wade Barrett.
103	John Cena	8	1 mei 2011	Tampa	Extreme Rules 2011	Dit was een Steel Cage match met The Miz en John Morrison.
104	CM Punk	1	17 juli 2011	Rosemont	Money in the Bank 2011	In een verhaallijn, verliet Punk het bedrijf en nam de titel mee.
105	Rey Mysterio & CM Punk	1 & 1	25 juli 2011	Hampton	Raw	Rey Mysterio versloeg The Miz in de finale van een 8-man toernooifinale. Triple H, die op dat moment voorzitter was in een verhaallijn, erkende CM Punk ook als een kampioen.
106	John Cena & CM Punk	9 & 1	25 juli 2011			Cena won van Mysterio nadat Cena een herkansingswedstrijd kreeg van Triple H. Na de wedstrijd maakte WWE Champion CM Punk zijn terugkeer en Triple H erkenden Punk en Cena als WWE Champions.
106 (2)	CM Punk	1	14 augustus 2011	Los Angeles	SummerSlam 2011	CM Punk versloeg John Cena voor het onbetwiste WWE Kampioenschap.
107	Alberto Del Rio	1	14 augustus 2011			Alberto Del Rio diende zijn "Money the Bank"-koffer in en versloeg CM Punk die net voor de wedstrijd van Cena won.
WWE (op Raw en Smackdown)
108	John Cena	10	18 september 2011	Buffalo	Night of Champions 2011	Cena werd recordhouder door de titel voor de 10e keer te winnen.
109	Alberto Del Rio	2	3 oktober 2011	New Orleans	Hell in a Cell 2011	Dit was een Triple Threat Hell in a Cell match met John Cena en CM Punk.
110	CM Punk	2	20 november 2011	New York	Survivor Series 2011
111	The Rock	8	27 januari 2013	Phoenix	Royal Rumble 2013
112	John Cena	11	7 april 2013	East Rutherford	WrestleMania 29	Cena won de titel voor de elfde keer de titel en verbeterde zijn eigen record.
113	Daniel Bryan	1	18 augustus 2013	Los Angeles	SummerSlam 2013	Triple H was de special guest referee.
114	Randy Orton	7				Orton leverde zijn "Money in the Bank"-koffer in en Triple H was de special guest referee.
115	Daniel Bryan	2	15 september 2013	Detroit	Night of Champions 2013
-	Vacant gesteld	-	16 september 2013	Cleveland	Raw	COO Triple H stelde de titel vacant na een controversiële wedstrijd op Night of Champions 2013.
116	Randy Orton	8	28 oktober 2013	Miami	Hell in a Cell 2013	Dit was een Hell in a Cell match met Shawn Michaels als de special guest referee.
117	Daniel Bryan	3	6 april 2014	New Orleans	WrestleMania XXX	Won de triple threat match van Orton en Batista
-	Vacant gesteld	-	9 juni 2014	Minneapolis	Raw	Vanwege de nekblessure van Bryan stelde Triple H de titel vacant
118	John Cena	12	30 juni 2014	Boston	Money in the Bank 2014	Dit was een 8-man ladder match tegen Alberto Del Rio, Bray Wyatt, Cesaro, Kane, Randy Orton, Roman Reigns en Sheamus. Cena won de titel voor de twaalfde keer de titel en verbeterde zijn eigen record.
119	Brock Lesnar	4	17 augustus 2014	Los Angeles, California	SummerSlam 2014
120	Seth Rollins	1	29 maart 2015	Santa Clara (Californië)	WrestleMania 31	Rollins leverde zijn Monney in the Bank-koffer in om de match, die origineel tussen Brock Lesnar en Roman Reigns was, een Tripple Threat te maken. Hij won door Reigns te pinnen.
-	Vacant gesteld	-	5 november 2015	-	-	Vanwege de knieblessure van Rollins die hij opliep bij een houseshow in Dublin op 4 november werd de titel vacant gesteld. Het nieuws werd het eerst bekendgemaakt door Jonathan Coachman via zijn twitter.
121	Roman Reigns	1	22 november 2015	Atlanta	Survivor Series 2015	Reigns won in de finale van een toernooi van Dean Ambrose om de vacante titel te winnen.
122	Sheamus	3				Sheamus gebruikte zijn Money in the Bank-contract om een match voor de titel te krijgen, enkele minuten nadat Reigns deze titel had gewonnen.
123	Roman Reigns	2	14 december 2015	Philadelphia	Raw	Reigns won de titel in een career vs title match. Als Reigns verloor werd hij ontslagen door Mr. McMahon.
124	Triple H	9	24 januari 2016	Orlando, Florida	Royal Rumble 2016	Triple H won de Royal Rumble voor de titel door als laatste Dean Ambrose te elimineren.
124	Roman Reigns	3	4 april 2016	Arlington, Texas	WrestleMania 32	Reigns won zijn titel terug in een 1 op 1 wedstrijd tegen Triple H.
124	Seth Rollins	2	19 juni 2016	Las Vegas, Nevada	Money in the Bank 2016	Rollins won zijn titel terug in een 1 op 1 wedstrijd tegen Roman Reigns.
127	Dean Ambrose	1	19 juni 2016		Money in the Bank 2016	Ambrose gebruikte zijn Money in the Bank-contract, die hij eerder die avond gewonnen had om een match voor de titel te krijgen. Enkele minuten nadat Rollins deze titel terug had gewonnen van Reigns.
WWE: Smackdown
128	A.J. Styles	1	11 september 2016	Richmond, Virginia	Backlash 2016	Styles won de match van Ambrose op het event Backlash 2016, zo heeft hij de titel van de brand Smackdown.
129	John Cena	13	29 januari 2017	San Antonio, Texas	Royal Rumble (2017)	Cena won de match van Styles op de Royal Rumble (2017).
130	Bray Wyatt	1	12 februari 2017	Phoenix, Arizona	Elimination Chamber (2017)	Wyatt won een Elimination Chamber match voor de titel van John Cena, A.J. Styles, Dean Ambrose, The Miz en Baron Corbin.
131	Randy Orton	9	2 april 2017	Orlando, Florida	Wrestlemania 33	Randy Orton won de titel van Bray Wyatt na een match waarbij Bray Wyatt insecten in de ring liet verschijnen.
132	Jinder Mahal	1	21 mei 2017	Rosemont, Illinois	Backlash
133	A.J. Styles	2	7 november 2017	Manchester	SmackDown Live	Dit was een van de weinige keren dat het kampioenschap in Europa gewonnen werd. Styles was de publieksfavoriet en de zaal stond figuurlijk op zijn kop toen hij won van Jinder Mahal, die eigenlijk als Indiase worstelaar daarna op toer ging door India met de WWE en dat als wereldkampioen wilde doen, wat tot verbazing bij de Indiase fans leidde, die hem graag in eigen land als kampioen hadden gezien.
134	Daniel Bryan	4	13 november 2018	St. Louis, Missouri		De scheidsrechter werd geraakt door Bryan en Styles, waarna Bryan een low blow (tik of trap in het kruis) uitdeelde zonder dat de scheidsrechter dit zag, waarna Bryan zijn finisher uitvoerde en de wedstrijd won. Styles was 370 dagen kampioen.
135	Kofi Kingston	1	7 april 2019	East Rutherford, New Jersey	WrestleMania 35
136	Brock Lesnar	5	4 oktober 2019	Los Angeles, California	SmackDown's 20th Anniversary
WWE: Raw
137	Drew Mcintyre	1	26 maart 2020	Orlando, Florida	WrestleMania 36	Zijn reign als WWE Champion begon op 5 april 2020.
138	Randy Orton	10	25 oktober 2020		Hell In A Cell 2020	Dit was een Hell in a Cell Match.
139	Drew Mcintyre	2	16 november 2020		Raw	Dit was een No Disqualification en No Countout match.
140	The Miz	2	21 februari 2021	Saint Petersburg, Florida	Elimination Chamber 2021	Titelwedstrijd vanwege de 'Money in the Bank-koffer' van The Miz.
141	Bobby Lashley	1	1 maart 2021		Raw	Dit was een Lumber Jack match.
142	Big E	1	13 september 2021	Boston, Massachusetts		Big E verzilverde zijn Money in the Bank-contract.
143	Brock Lesnar	6	1 januari 2022	Atlanta, Georgia	WWE Day 1	Dit was een fatal five-way match met Bobby Lashley, Kevin Owens en Seth Rollins.
144	Bobby Lashley	2	29 januari 2022	St. Louis, Missouri	Royal Rumble 2022
145	Brock Lesnar	7	19 februari 2022	Djedda, Saoedi-Arabië	Elimination Chamber 2022	Dit was een Elimination Chamber match met AJ Styles, Austin Theory, Riddle en Seth Rollins.

WWE Championship-perioden

Zie Lijst van WWE Championship-perioden voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Zie ook

• Lijst van WWE Universal Champions
• Lijst van NXT Champions
• Lijst van NXT UK Champions

Externe link

• Officiële titelgeschiedenis

Kampioenschappen en prestaties in WWE