Wikipedia

Seth Rollins

Amerikaans professioneel worstelaar

Colby Lopez (Davenport (Iowa), 28 mei 1986), beter bekend als Seth Rollins, is een Amerikaans professioneel worstelaar, die sinds 2010 actief is in de World Wrestling Entertainment.[1] Rollins werd enorm populair als lid van de worstelgroep The Shield met Roman Reigns en Dean Ambrose.[2]

Seth Rollins
Seth Rollins in 2019
Persoonlijke informatie
Bijnaam ▪ The Architect
▪ The Beast Slayer
▪ The King Slayer
Volledige naam Colby Lopez
Geboorteplaats Vlag van Verenigde Staten Davenport (Iowa)
Geboortedatum 28 mei 1986
Lengte 1,85 m
Gewicht 98 kg
Carrière
Debuut 2005
Ringnaam Gixx
Taj the Destroyer
Tyler Black
Seth Rollins
Seth "Freakin" Rollins
Trainer/coach Danny Daniels
Discipline Professioneel worstelen
(en) IMDb-profiel

Rollins is een tweevoudig WWE World Heavyweight Champion en is anno 2021 de enige professioneel worstelaar die het WWE World Heavyweight Championship en het WWE United States Championship samen heeft gedragen.[3] Rollins veroverde tevens twee keer het WWE Universal Championship, won in januari 2019 de traditionele Royal Rumble [4] en was de inaugurele NXT Champion door, na de naamsverandering van het opleidingsprogramma FCW naar het huidige NXT, een "Gold Rush"-toernooi te winnen.[5][6] Rollins was in 2014 winnaar van de Money in the Bank ladder match, waarna hij op 29 maart 2015 de headliner was bij het evenement WrestleMania 31.[7][8]

Voorts is Rollins een tweevoudig WWE Intercontintental Champion en is anno 2021 een zesvoudig WWE Tag Team Champion, waarvan twee keer met Dean Ambrose als "The Shield" [9] en een keer met Braun Strowman.[10] Rollins is de 19e Grand Slam Champion en 29e Triple Crown Champion in de geschiedenis van WWE.[11]

Rollins is verloofd met de Ierse professioneel worstelaar Becky Lynch (Rebecca Knox).[12]

Professionele worstelcarrière (2005-heden) bewerken

Onafhankelijk circuit & Ring of Honor (2005-2010) bewerken

 
Lopez als "Tyler Black" in december 2008

In 2005 maakte Lopez officieel zijn debuut als professioneel worstelaar en begon te worstelen voor kleinere worstelpromoties zoals Scott County Wrestling (SCW).[13] In september 2007 ondertekende Lopez een contract met Ring of Honor en worstelde onder de ringnaam Tyler Black.[14] In die periode waren daar worstelaars actief als El Generico, Kevin Steen, Bryan Danielson en Claudio Castagnoli (later allemaal actief in WWE). Lopez bleef daar worstelen tot augustus 2010.[15] Tijdens zijn ROH-periode won Lopez als "Tyler Black" één keer het 'ROH World Championship' en twee keer het 'ROH World Tag Team Championship'.[16]

World Wrestling Entertainment/WWE (2010-heden) bewerken

Opleiding (2010-2012) bewerken

Op 8 augustus 2010 ondertekende Lopez een opleidingscontract met World Wrestling Entertainment [17] en werd naar de Florida Championship Wrestling gestuurd, dat medio augustus 2012 door de WWE werd omgevormd tot NXT Wrestling.[18] Het duurde niet zo heel lang vooraleer Lopez en anderen zoals Jon Moxley en Chris Hero (Kassius Ohno) als bescheiden worstelaars uit de onafhankelijke scène het programma NXT domineerden. Ze waren de grondpijlers voor het huidige NXT, de show opgericht door worstellegende Triple H.[19] Tijdens zijn eerste maanden bij de FCW en NXT gebruikte Lopez nog zijn oude ringnaam "Tyler Black", maar veranderde deze al snel in Seth Rollins, zijn huidige ringnaam.[20] Opvallend voor de periode 2012―2015 was zijn lange haarstijl, waarbij hij de helft van zijn haar blond liet kleuren.[21] Rollins won diverse FCW-titels, waaronder het FCW Florida Heavyweight Championship. Eind augustus 2012 won Rollins het "Gold Rush NXT Championship"-toernooi door Jinder Mahal te verslaan in de finale. Rollins was op die manier de inaugurele NXT Champion.[22]

Op 6 december 2012 verloor Rollins het NXT Championship aan Big E Langston.[23]

The Shield (2012-2014) bewerken

  Zie The Shield (professioneel worstelen) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
 
Rollins in 2014

Rollins maakte net als Dean Ambrose en Roman Reigns zijn mainstream-debuut bij een pay-per-viewevenement bij het evenement Survivor Series op 18 november 2012.[24] Rollins, Reigns en Ambrose vielen Ryback aan en gooiden hem door de commentatorentafel heen.[25] Een dag later verscheen het trio opnieuw en ze vielen Ryback aan en gooiden hem voor de tweede keer door de commentatorentafel heen.[26] Het trio noemde zich op 26 november 2012 officieel The Shield.[27] Zijn eerste pay-per-viewevenement als lid van "The Shield" had Rollins op 17 december 2012, met name bij het evenement Tables, Ladders and Chairs tegen Team Hell No (Daniel Bryan & Kane) en Ryback. Rollins, Reigns en Ambrose wonnen deze wedstrijd.[28]

Op 19 mei 2013, bij het evenement Extreme Rules, veroverde Rollins met Reigns als "The Shield" het WWE Tag Team Championship door te winnen van "Team Hell No" (Bryan en Kane).[29] Op 14 oktober 2013 verloren hij en Reigns het WWE Tag Team Championship aan Cody Rhodes en Goldust [30], nadat ze op 6 oktober 2013 ook van hun verloren bij het inaugurele evenement Battleground. Triple H, de (kayfabe) COO van WWE, wilde Rhodes en Goldust ontslaan. Volgens de verhaallijn behielden Rhodes en Goldust hun job met de overwinning tegen "The Shield".[31]

Toen "The Shield" de Tag Team Champions waren, worstelden Rollins en Reigns ook tegen Randy Orton en Daniel Bryan (NB: zonder Dean Ambrose, die United States Champion was en het WWE Tag Team Championship links liet liggen [32]). Tegen Orton en Bryan wisten ze het WWE Tag Team Championship te behouden bij het inaugurele evenement Payback op 16 juni 2013.[33] Als lid van "The Shield" worstelde Rollins twee keer bij WrestleMania. "The Shield" won beide wedstrijden; bij het evenement WrestleMania 29 versloegen ze Orton, Big Show en Sheamus [34] en bij het evenement WrestleMania XXX rekenden ze Kane en The New Age Outlaws ("The Road Dogg" Jesse James & "Mr. Ass" Billy Gunn) tot hun slachtoffers.[35] Hun verloren wedstrijd tegen The Wyatt Family (Bray Wyatt, Luke Harper & Erick Rowan), bij het evenement Elimination Chamber op 23 februari 2014, werd een klassieker.[36]

 
Rollins (vooraan), Dean Ambrose (achter Rollins) en Roman Reigns als The Shield

In het voorjaar van 2014 keerden Rollins, Reigns en Ambrose zich als "The Shield" tegen de (kayfabe) COO van WWE, Triple H, als zijn persoonlijke security. Aanvankelijk leidde deze verhaallijn tot de wedstrijd tegen Kane en The New Age Outlaws bij WrestleMania.[37] Deze drie waren bondgenoten van Triple H (NB: Road Dogg en Gunn waren lid van D-Generation X, de groep van Triple H uit de jaren negentig). Meer nog was dit voor Triple H het sein om zijn legendarische worstelgroep Evolution (Triple H, Randy Orton & Batista) van stal te halen om "Rollins, Reigns en Ambrose [The Shield] voor de eeuwigheid uit te roeien".[38]

Op 2 juni 2014, nadat "Evolution" twee keer had verloren van "The Shield" bij de evenementen Extreme Rules en Payback [39], verliet Batista de groep "Evolution " en later ook de WWE. Er heerste onvrede toen Triple H hun afspraak niet nakwam door Batista een kans op het WWE World Heavyweight Championship te ontnemen.[40] Triple H zei toen dat als plan A niet werkte, hij nog steeds beschikte over een "Plan B".[41] Later die avond bleek dat Rollins het plan B was, doordat Rollins zijn vrienden langs achter aanviel met een klapstoel en zich vervolgens bij Triple H en "Evolution" (toen ook bekend als "The Authority") voegde.[42] Rollins verklaarde tijdens een interview met worstelcommentator Michael Cole dat hij vond dat "The Shield" zonder hem nooit een succes zou zijn geworden. Hij waande zich "de architect" van "The Shield" die voorts het recht had om zelf de groep op te doeken. Rollins sprak dat Ambrose en Reigns nooit zijn "broeders" waren en dat ze hem naar een hoger niveau brachten.[43]

Mr. Money in the Bank (2014–2015) bewerken

 
Rollins als Mr. Money in the Bank in september 2014

Rollins had na de breuk van The Shield een vete met Dean Ambrose [44], die culmineerde met een Hell in a Cell match bij het gelijknamig evenement in oktober 2014. Met de hulp van Bray Wyatt won Rollins deze wedstrijd, waarbij hij en Ambrose samen door de commentatorentafel vielen vanaf de "Cell".[45]

Op 29 juni 2014 won Rollins de Money in the Bank-koffer bij het gelijknamig evenement.[46] De volgende avond kondigde Ambrose aan dat, telkens als Rollins het contract zou willen inleveren voor een kans op het WWE World Heavyweight Championship, hij hem zou beletten de koffer in te leveren.[47] Rollins en Ambrose zouden het tegen elkaar opnemen bij het evenement Battleground, maar de wedstrijd werd afgeblazen door Triple H omdat Rollins backstage door Ambrose werd aangevallen vlak voor de wedstrijd, waardoor Rollins als winnaar werd uitgeroepen wegens opgave/niet komen opdagen door Ambrose.[48]

Rollins en Ambrose stonden ook tegenover elkaar bij het evenement SummerSlam in augustus 2014, waarbij Rollins een "Lumberjack match" won door Ambrose met de Money in the Bank-koffer te slaan (NB: een wedstrijd waarbij een dertigtal andere worstelaars rond de ring staan, de "lumberjacks").[49][50] Rollins zou het bij het volgende evenement, met name Night of Champions op 21 september 2014, gaan opnemen tegen Roman Reigns.[51] Dat ging niet door omdat Reigns met spoed een (kayfabe) herniaoperatie moest ondergaan.[52] Later die avond wilde Rollins de Money in the Bank-koffer inleveren en zijn contract gebruiken tegen de toenmalige WWE World Heavyweight Champion Brock Lesnar en diens uitdager John Cena, die Rollins' poging in de kiem smoorde.[53] Cena verloor van Lesnar, die het WWE World Heavyweight Championship behield.[54]

Op 23 november 2014 was Rollins de kapitein van "Team Authority" (namens zijn "mentor" Triple H en diens echtgenote Stephanie McMahon) bij het evenement Survivor Series in het kader van de traditionele "5-on-5 Survivor Series Elimination Tag Team match". Rollins en co (Luke Harper, Mark Henry, Rusev en Kane) verloren uiteindelijk van Team Cena (John Cena, Dolph Ziggler, Erick Rowan, Big Show en Ryback). Dolph Ziggler kwam tijdens deze wedstrijd in de schijnwerpers te staan en won de wedstrijd voor Team Cena met drie eliminaties aan het einde van de wedstrijd. Steve Borden (Sting) zijn debuut maakte voor de WWE. Sting viel Triple H aan en zorgde er voor dat Ziggler daarna Rollins als laatste kon elimineren.[55][56] Op 14 december 2014 werd Rollins verslagen door Cena in een "Tables match" bij het evenement Tables, Ladders and Chairs, om de uitdager van Brock Lesnar aan te duiden.[57] Desniettegenstaande werd Rollins uitdager voor Lesnars WWE World Heavyweight Championship. Rollins en Cena werden verslagen door titelverdediger Brock Lesnar voor het WWE World Heavyweight Championship bij het evenement Royal Rumble op 25 januari 2015. De wedstrijd is een klassieker.[58][59][60]

WWE World Heavyweight Championship & knieblessure (2015) bewerken

Rollins diende op 31 maart 2015 succesvol de Money in the Bank-koffer in bij het evenement WrestleMania 31 en kroonde zich voor het eerst in zijn carrière tot WWE World Heavyweight Champion. Rollins diende de koffer in tegen WWE World Heavyweight Champion Brock Lesnar en diens rechtstreekse uitdager Roman Reigns. Rollins was de eerste worstelaar die de koffer gebruikte bij WrestleMania.[8][61] Eerder versloeg Randy Orton Rollins bij het evenement.[62] Rollins veroverde het WWE United States Championship van John Cena bij het evenement SummerSlam op 23 augustus 2015, met dank aan de tv-presentator Jon Stewart (zestien jaar presentator van The Daily Show) [63][64][65], waarna hij het WWE United States Championship echter wel opnieuw moest doorgeven aan Cena bij het evenement Night of Champions.[66] Rollins droeg tussen de beide evenementen twee titelriemen en was tijdens deze bewuste regeerperiodes de eerste worstelaar die zowel het WWE World Heavyweight Championship als het WWE United States Championship tezelfdertijd heeft gedragen.[67] Rollins was diezelfde avond, namelijk op 20 september 2015, ook de allerlaatste WWE-tegenstander van de iconische worstelaar Sting. Rollins won de wedstrijd en Sting noemde Rollins na afloop de beste worstelaar met wie hij ooit werkte.[68][69]

Rollins worstelde daarna een kort programma tegen zijn voormalige "The Authority"-partner Kane [70] met onder meer een overwinning tegen hem bij het evenement Hell in a Cell op 25 oktober 2015 [71], een verhaallijn die vervroegd werd beëindigd vanwege een zware knieblessure die Rollins opliep 4 november 2015. Tijdens een wedstrijd tegen Kane – bij een Europese tournee in Dublin, Ierland – scheurde Rollins zijn voorste kruisband en meniscus af na het uitvoeren van een mislukte Sunset-flip Powerbomb-worstelbeweging.[72][73] Rollins scheurde daarbij de voorste kruisband van zijn rechterknie af. Hij was zes tot negen maanden buiten strijd, miste het evenement WrestleMania 32 [74] en het WWE World Heavyweight Championship van Rollins werd toen vacant gesteld.[75] Roman Reigns won bij het evenement Survivor Series het kampioenschap, op 22 november 2015. Reigns deed dat via toernooiwinst; Reigns versloeg in de finale Dean Ambrose, hoewel Sheamus meteen daarna zijn Money in the Bank-koffer gebruikte tegen Reigns en de riem droog overnam.[76]

Terugkeer (2016) bewerken

 
Rollins in september 2016

Op 22 mei 2016, bij het evenement Extreme Rules, keerde Rollins vroeger dan verwacht terug en viel hij Roman Reigns aan, zijn voormalige teamgenoot in The Shield.[77] Tijdens een aflevering van Monday Night Raw op 23 mei 2016 werd bekendgemaakt dat Rollins het zou moeten opnemen tegen Reigns voor het WWE World Heavyweight Championship bij het evenement Money in the Bank. Hij versloeg Reigns en won de titel, maar zijn andere voormalige vriend Dean Ambrose diende zijn Money in the Bank-koffer in en werd na 9 seconden de nieuwe World Heavyweight Champion. Het evenement is volgens waarnemers memorabel omdat alle leden van "The Shield" op dezelfde avond het WWE World Heavyweight Championship hebben gedragen.[78][79]

Rollins eiste in juli 2016 een herkansing bij het evenement Battleground, maar daarbij verloren Reigns en Rollins allebei van Ambrose.[80] Rollins vocht bij het evenement SummerSlam om een kakelverse titel, met name het WWE Universal Championship, en worstelde tegen Finn Bálor. Rollins verloor, maar omdat Bálor een blessure opliep werd de titel vacant gesteld.[81]

Een week later nam Rollins het voor de titel op tegen Reigns, Big Cass en Kevin Owens, tijdens een aflevering van Raw op 29 augustus 2016. Rollins kon echter niet winnen omdat zijn mentor Triple H plots opdook en Reigns aanviel, die uitgeschakeld werd door Rollins. Rollins werd nadien zelf door Triple H aangevallen en dus verraden door zijn mentor, tot grote consternatie van de aanwezige fans. Daardoor kon Rollins het vergeten en werd Owens de Universal Champion.[82][83][84][85]

Bij het evenement Clash of Champions, op 25 september 2016, kreeg Rollins opnieuw een kans op het WWE Universal Championship. Rollins verloor echter van Kevin Owens.[86] Daarna kreeg Rollins nog een kans op het WWE Universal Championship, in een Hell in a Cell match tegen titelverdediger Kevin Owens bij het evenement gelijknamig evenement op 30 oktober 2016. Rollins kon opnieuw de titel niet winnen.[87] Bij het evenement Survivor Series, op 20 november 2016, werd Rollins gekozen voor "Team Raw" samen met Kevin Owens, Chris Jericho, Roman Reigns en Braun Strowman, maar ze konden niet winnen van "Team SmackDown!", dat bestond uit A.J. Styles, Dean Ambrose, Randy Orton, Shane McMahon en Bray Wyatt.[88] Tijdens de aflevering van Raw na het evenement Survivor Series kon Rollins de titel alweer niet winnen van Owens, ditmaal mede door tussenkomst van Chris Jericho. Rollins viel dan ook Jericho aan.[89] Dat resulteerde in een wedstrijd tegen Jericho bij het evenement Roadblock: End of the Line op 18 december 2016, die hij winnend afsloot.[90]

Ruzie met Hunter Hearst Helmsley (2017) bewerken

Rollins kondigde tijdens een aflevering van Monday Night Raw op 9 januari 2017 aan dat hij zou deelnemen aan de traditionele Royal Rumble, maar verloor Rollins zijn plaats in de Rumble aan Sami Zayn nadat hij werd afgeleid door het themalied van Triple H. Het lied speelde af, maar Triple H kwam niet tevoorschijn, opdat Zayn een verwarde Rollins kon verslaan. Bij het evenement NXT TakeOver: San Antonio verraste Rollins door Triple H, oprichter van WWE NXT, uit te dagen. Rollins' carrière werd gelanceerd in NXT.

Triple H stuurde Samoa Joe op hem af, die zijn debuut maakte in het programma Raw. Op 30 januari 2017 liep Rollins een blessure aan zijn knie op in een worstelpartij tegen Samoa Joe, toen hij Samoa Joe door een commentatorentafel wilde gooien, waardoor Rollins dreigde WrestleMania te missen. Tijdens een aflevering van Raw op 27 februari 2017, liet Triple H hem duidelijk verstaan dat hij zich niet bij WrestleMania 33 moest vertonen. Rollins reageerde en zei dat hij zeker aanwezig zou zijn. Uiteindelijk had Rollins toch een wedstrijd met Triple H bij WrestleMania 33, die hij ook wist te winnen.

Na zijn overwinning bij WrestleMania 33 had Rollins een korte verhaallijn naast Samoa Joe dat leidde tot een confrontatie bij het evenement Payback op 30 april 2017, waar hij Samoa Joe versloeg. Bij het evenement Extreme Rules nam Rollins deel aan een wedstrijd waarin men bepaalde wie de uitdager voor het WWE Universal Championship van Brock Lesnar zou worden. Rollins moest het opnemen tegen Samoa Joe, Roman Reigns, Bray Wyatt en Finn Bálor en uiteindelijk verloor hij van Samoa Joe.

Reünie van "The Shield" (2017-2019) bewerken

 
Seth Rollins in 2018

In de zomer van 2017 kwam Dean Ambrose nog eens terug op het feit dat hij Rollins niet vertrouwde omdat Rollins hun vroegere team The Shield in de steek had gelaten. Rollins en Ambrose groeiden echter opnieuw naar elkaar toe. Uiteindelijk vormden ze terug een tag team op 14 augustus 2017. Hun eerste wedstrijd na de verbroedering was bij het evenement SummerSlam in augustus 2017 tegen kampioenen Cesaro en Sheamus en veroverden het WWE Raw Tag Team Championship.

Rollins en Ambrose wisten de titels te behouden bij het evenement No Mercy in september 2017. Tijdens een aflevering van Raw op 9 oktober 2017 waren ze officieel voor het eerst sinds 2014 als "The Shield" te zien op televisie. Bij het evenement TLC: Tables, Ladders & Chairs in oktober 2017 worstelde "The Shield" een wedstrijd tegen het team van Braun Strowman, Cesaro, Kane, The Miz en Sheamus, maar wegens ziekte kon Roman Reigns niet deelnemen. Zijn plaats werd ingenomen door Kurt Angle. "The Shield" won de wedstrijd.

In februari 2018 nam Rollins met zes anderen deel aan een Elimination Chamber match voor een kans op het WWE Universal Championship bij het evenement WrestleMania 34, maar verloor. Hij werd, behalve winnaar Roman Reigns, evenals alle anderen inclusief John Cena geëlimineerd door Braun Strowman. Op 8 april 2018 voltooide Rollins het Grand Slam Championship na het behalen van zijn eerste WWE Intercontinental Championship bij het evenement WrestleMania 34, waar hij The Miz en Finn Bálor versloeg. Rollins kon de titel een maand later behouden met een overwinning tegen The Miz bij het evenement Backlash, maar speelde het WWE Intercontinental Championship kwijt aan Dolph Ziggler op 18 juni 2018, met dank aan Drew McIntyre. Rollins heroverde het kampioenschap van Ziggler in augustus bij het evenement SummerSlam.

"The Shield" ging door tot de herfst van 2018, toen hij door Ambrose werd verraden en Roman Reigns te horen kreeg dat hij leukemie had. Reigns herstelde en keerde terug op 25 februari 2019. "The Shield" kwam vervolgens terug samen.

WWE Universal Champion (2019-heden) bewerken

In maart 2019 ging The Shield als "vrienden voor het leven" uit elkaar. Op 7 april 2019, bij het evenement WrestleMania 35, versloeg hij op een sluwe manier Brock Lesnar en veroverde voor het eerst in zijn carrière het WWE Universal Championship. Rollins versloeg A.J. Styles bij het evenement Money in the Bank in mei 2019. In juli 2019 verloor Rollins het WWE Universal Championship opnieuw aan Brock Lesnar, die verrassend zijn Money in the Bank-koffer met succes tegen hem gebruikte voor een titelkans bij het evenement Extreme Rules.

In het worstelen bewerken

 
Seth Rollins voert een Pedigree uit op Kevin Owens
  • Finishers
    • Als Seth Rollins
      • Kingslayer
      • Pedigree
      • Avada Kedavra
      • Curb Stomp
      • Peace of Mind / Blackout
      • Diving Knee Kick
    • Als Tyler Black
      • God's Last Gift / Small Package Driver
      • Paroxysm
      • Phoenix splash
      • Superkick
  • Signature moves
    • Diving splash
    • Fireman's carry facebuster
    • Flatliner to the turnbuckle
    • Inverted hurricanrana
    • Meerdere "kick" variaties
      • Back heel
      • Back heel sweep
      • Big boot
      • Drop
      • Enzuigiri
      • Jumping corkscrew roundhouse
    • Running forearm
    • Running shooting star press
    • Springboard clothesline
    • Standing moonsault
    • Suicide dive
    • Turnbuckle powerbomb
  • Managers
    • Lacey
    • Rain
    • Allison Wonderland
    • Mr. Milo Beasley
    • Triple H
  • bijnamen
    • Mr. money in the bank
    • The Kingslayer
    • The Beastslayer

Prestaties bewerken

 
Seth Rollins met het WWE World Heavyweight Championship in 2015
  • Absolute Intense Wrestling
    • AIW Intense Division Championship (1 keer)
  • All American Wrestling
    • AAW Heavyweight Championship (2 keer)
    • AAW Tag Team Championship (2 keer; met Marek Brave (1x) en Jimmy Jacobs (1x))
  • Full Impact Pro
    • FIP World Heavyweight Championship (1 keer)
  • Independent Wrestling Association Mid-South
    • IWA Mid-South Light Heavyweight Championship (1 keer)
  • Mr. Chainsaw Productions Wrestling
    • MCPW World Heavyweight Championship (1 keer)
  • NWA Midwest
    • NWA Midwest Tag Team Championship (1 keer; met Marek Brave)
  • Pro Wrestling Guerrilla
    • PWG World Tag Team Championship (1 keer; met Jimmy Jacobs)
  • Ring of Honor
    • ROH World Championship (1 keer)
    • ROH World Tag Team Championship (2 keer; met Jimmy Jacobs)
    • Survival of the Fittest (2009)
  • Scott County Wrestling
    • SCW Heavyweight Championship (1 keer)

Externe links bewerken

Commons heeft mediabestanden op de pagina Seth Rollins.

Referenties bewerken

  1. ↑ (en) Ranking Seth Rollins' run in WWE Sportskeeda, 12 augustus 2020
  2. ↑ (en) The Shield's WWE Legacy Will Be Cemented Against Evolution at Extreme Rules Bleacher Report, 1 mei 2014
  3. ↑ (en) Seth Rollins: 3 times 'The Architect' became a double champion in WWE Sportskeeda, 21 augustus 2019
  4. ↑ (en) Seth Rollins' WWE Royal Rumble Win Was a Forgettable One Bleacher Report, 28 januari 2019
  5. ↑ (en) 5 Best NXT Championship Matches (& The 5 Worst) The Sportster, 8 januari 2021
  6. ↑ (en) Profiel Seth Rollins ESPN, Geraadpleegd op 4 maart 2021
  7. ↑ (en) Money in the Bank 2014: Seth Rollins claims sought-after contract after help from Kane Sky Sports, 30 juni 2014
  8. ↑ a b (en) Seth Rollins Emerges from WrestleMania 31 Looking Like This Generation's Edge Bleacher Report, 30 maart 2015
  9. ↑ (en) WWE Leaves Dean Ambrose Out Of Seth Rollins' Tag Team Championships Graphic The Sportster, 26 januari 2020
  10. ↑ (en) Seth Rollins (Titles) Cagematch, Geraadpleegd op 4 maart 2021
  11. ↑ (en) List of All WWE Grand Slam & Triple Crown Champions in History E Wrestling, 3 maart 2021
  12. ↑ (en) Superstar Becky Lynch Reveals She's Engaged to Seth Rollins Bleacher Report, 23 augustus 2019
  13. ↑ (en) 5 little known facts about WWE's Seth Rollins Sportskeeda, 25 mei 2019
  14. ↑ (en) Seth Rollins recalls when he signed with Ring of Honor in 2007 Wrestling World, 11 februari 2019
  15. ↑ (en) More WWE Superstars Wrestled In Ring Of Honor Than You May Remember Sportskeeda, 31 mei 2018
  16. ↑ (en) 10 Best Title Reigns of Seth Rollins' Career The Sportster, 30 juni 2020
  17. ↑ (en) Biography: WWE Career - The Architect Seth Rollins Seth Rollins, Geraadpleegd op 4 maart 2021
  18. ↑ (en) WWE News: Florida Championship Wrestling Officially Becomes NXT Wrestling Bleacher Report, 15 augustus 2012
  19. ↑ (en) WWE's Failure to Produce Credible Stars Has Led to an Indy Invasion 6 mei 2012
  20. ↑ (en) Looking Back at Seth Rollins' Pre-WWE Life as Tyler Black Bleacher Report, 11 juni 2014
  21. ↑ (en) Seth Rollins Says He Dyed Hair Blond to Stand Out During Time with FCW Bleacher Report, 8 februari 2019
  22. ↑ (en) Seth Rollins vs. Jinder Mahal - NXT Gold Rush Tournament Final: WWE NXT, Aug. 29, 2012 (WWE Network Exclusive) WWE, 29 augustus 2012
  23. ↑ (en) NXT: 5 Best Champions Ever (& 5 We Forgot Held The Title) The Sportster, 28 februari 2020
  24. ↑ (en) The Shield debuted on the WWE main roster on this day at 2012's Survivor Series Give Me Sport, 18 november 2019
  25. ↑ (en) The Shield's impactful debut: Survivor Series 2012 WWE, Geraadpleegd op 4 maart 2021
  26. ↑ (en) Raw Results – 11/19/12 Wrestleview, 19 november 2012
  27. ↑ (en) Video: The Shield explain why they attacked Ryback, if they're with CM Punk, and what they're about Cageside Seats, 27 november 2012
  28. ↑ (en) WWE TLC 2012 Results: The Shield Beats Ryback and Team Hell No and What It Means Bleacher Report, 17 december 2012
  29. ↑ (en) The Shield def. WWE Tag Team Champions Team Hell No (Tornado Tag Team Match) WWE, Geraadpleegd op 4 maart 2021
  30. ↑ (en) Rhodes Brothers' Win Should Be Springboard to Return Tag Titles to Prominence Bleacher Report, 15 oktober 2013
  31. ↑ (en) Cody Rhodes & Goldust def. WWE Tag Team Champions Seth Rollins & Roman Reigns WWE, Geraadpleegd op 4 maart 2021
  32. ↑ (en) A look back at Dean Ambrose's 351-day run as United States Champion Last Word on Sports, 6 mei 2014
  33. ↑ (en) WWE Payback 2013 Results: Full Winners and Analysis for PPV Card Bleacher Report, 17 juni 2013
  34. ↑ (en) WWE Wrestlemania 29 Winners: The Shield Winning Was Right Move Bleacher Report, 8 april 2013
  35. ↑ (en) Shield vs. Kane and New Age Outlaws: Winner and Post-Match Reaction Bleacher Report, 7 april 2014
  36. ↑ (en) Shield vs. Wyatt Family Results: Winner and Post-Match Reaction Bleacher Report, 24 februari 2014
  37. ↑ (en) The Shield Will Thrive as Henchmen for Triple H and the McMahons Bleacher Report, 29 augustus 2013
  38. ↑ (en) Evolution reforms on Raw and no one seems to care Cageside Seats, 15 april 2014
  39. ↑ (en) Evolution vs. Shield Results: Winner and Post-Match Reaction Bleacher Report, 2 juni 2014
  40. ↑ (en) Batista quits WWE in the middle of 'Monday Night Raw' USA Today, 2 juni 2014
  41. ↑ (en) Seth Rollins Was the Right Man to Turn on The Shield Bleacher Report, 6 juni 2014
  42. ↑ (en) Seth Rollins betrays The Shield and joins Evolution: Reasons to be Excited and Afraid Cageside Seats, 3 juni 2014
  43. ↑ (en) Video: Seth Rollins explains why he turned against The Shield Sportskeeda, 20 maart 2019
  44. ↑ (en) Seth Rollins vs. Dean Ambrose: Tracing the History of WWE Title Feud Bleacher Report, 25 mei 2015
  45. ↑ (en) Dean Ambrose vs. Seth Rollins - Hell in a Cell Match: WWE Hell in a Cell 2014 (Full Match - WWE Network Exclusive) WWE, Geraadpleegd op 4 maart 2021
  46. ↑ (en) Seth Rollins Wins WWE Title Contract in Money in the Bank Ladder Match Bleacher Report, 30 juni 2014
  47. ↑ (en) WWE Raw Results: Winners, Grades, Reaction and Highlights from June 30 Bleacher Report, 1 juli 2014
  48. ↑ (en) Seth Rollins def. Dean Ambrose by forfeit WWE, Geraadpleegd op 4 maart 2021
  49. ↑ (en) SummerSlam 2014 results: Seth Rollins hits Dean Ambrose with the MITB briefcase to win SB Nation, 17 augustus 2014
  50. ↑ (en) Seth Rollins def. Dean Ambrose (Lumberjack Match) WWE, Geraadpleegd op 4 maart 2021
  51. ↑ (en) Roman Reigns Must Win vs. Seth Rollins at Night of Champions Bleacher Report, 15 september 2014
  52. ↑ (en) Roman Reigns undergoes emergency surgery WWE, Geraadpleegd op 4 maart 2021
  53. ↑ (en) WWE Night of Champions 2014 results: Brock Lesnar and John Cena's brutal Championship match broken up by Seth Rollins The Independent, 22 september 2014
  54. ↑ (en) WWE Night of Champions 2014 Results: Winners, Grades, Reaction and Highlights Bleacher Report, 22 september 2014
  55. ↑ (en) Team Cena vs. Team Authority: Winner and Reaction from 2014 Survivor Series Bleacher Report, 24 november 2014
  56. ↑ (en) Classic Match: Team Cena vs. Team Authority, Survivor Series 2014 Ronda Rousey.com, Geraadpleegd op 14 februari 2021
  57. ↑ (en) John Cena vs. Seth Rollins: Winner and Reaction from 2014 WWE TLC Bleacher Report, 15 december 2014
  58. ↑ (en) (Almost) 5-Star Match Reviews: Brock Lesnar vs. John Cena vs. Seth Rollins - WWE Royal Rumble 2015, by Alex Podgorski TJR Wrestling, 24 augustus 2020
  59. ↑ (en) Brock Lesnar retains WWE title in classic at Royal Rumble, beating John Cena, Seth Rollins SB Nation, 25 januari 2015
  60. ↑ (en) When Brock Lesnar Destroyed Seth Rollins, John Cena In A Thriller At Royal Rumble 2015 Republic World, 15 mei 2020
  61. ↑ (en) WrestleMania 31 results: Seth Rollins stuns WWE as he cashes in Money in the Bank contract to claim title from Brock Lesnar The Independent, 30 maart 2015
  62. ↑ (en) Randy Orton vs. Seth Rollins: Winner and Reaction from WWE WrestleMania 31 Bleacher Report, 30 maart 2015
  63. ↑ (en) John Cena vs. Seth Rollins: Winner and Reaction from 2015 WWE SummerSlam Bleacher Report, 24 augustus 2015
  64. ↑ (en) WWE SummerSlam: When Host Jon Stewart Attacked John Cena And Helped Seth Rollins Win Republic World, 13 augustus 2020
  65. ↑ (en) SummerSlam 2015 results: Jon Stewart attacks John Cena, helps Seth Rollins retain WWE World Heavyweight Championship SB Nation, 23 augustus 2015
  66. ↑ (en) Seth Rollins vs. John Cena: Winner, Reaction from 2015 WWE Night of Champions Bleacher Report, 21 september 2015
  67. ↑ (en) WWE SummerSlam 2015 results at a glance: Seth Rollins becomes double champ following Jon Stewart betrayal TalkSport, 24 augustus 2015
  68. ↑ (en) Seth Rollins vs. Sting: Winner, Reaction from 2015 WWE Night of Champions Bleacher Report, 21 september 2015
  69. ↑ (en) Sting Says Seth Rollins is “the Best” He’s Ever Wrestled Daily DDT, 26 september 2015
  70. ↑ (en) Kane's Dual Personality Character Has Helped Carry Feud with Seth Rollins Bleacher Report, 14 oktober 2015
  71. ↑ (en) Seth Rollins vs. Kane: Winner and Reaction from WWE Hell in a Cell 2015 Bleacher Report, 26 oktober 2015
  72. ↑ (en) Seth Rollins suffers knee injury, new WWE World Heavyweight Champion to be crowned at Survivor Series WWE, Geraadpleegd op 12 januari 2021
  73. ↑ (en) WWE champion Seth Rollins suffers devastating knee injury USA Today, 5 november 2015
  74. ↑ (en) Seth Rollins' Injury Could Have Major Impact on WrestleMania 32 And The Undertaker Forbes, 5 november 2015
  75. ↑ (en) Seth Rollins vacates WWE title, out for six to nine months Sky Sports, 10 november 2015
  76. ↑ (en) WWE Survivor Series 2015 results: Watch Sheamus cash in on Roman Reigns TalkSport, 23 november 2015
  77. ↑ (en) Seth Rollins returns after a devastating knee injury: WWE Extreme Rules 2016 (WWE Network Exclusive) WWE, Geraadpleegd op 12 januari 2021
  78. ↑ (en) When Dean Ambrose Cashed In On Rollins To Become The WWE Heavyweight Champion At MITB 2016 Republic World, 8 mei 2020
  79. ↑ (en) WWE Money in the Bank 2016 Results: Winners, Grades, Reaction and Highlights Bleacher Report, 20 juni 2016
  80. ↑ (en) Did WWE Get the Shield's Triple Threat Title Match at Battleground Right? Bleacher Report, 25 juli 2016
  81. ↑ (en) Shoulder injury forces Finn Balor to relinquish WWE Universal title ESPN, 22 augustus 2016
  82. ↑ (en) Kevin Owens wins WWE Universal Championship in Fatal 4-way elimination match ESPN, 30 augustus 2016
  83. ↑ (en) Miller, Dean (9 mei 2017), The WWE Book of Top 10s. DK; Illustrated Edition, "7 - Seth Rollins", 200. ISBN 1465462643. Geraadpleegd op 4 maart 2021.
  84. ↑ (en) Triple H betrays Seth Rollins in Universal Title Match: WWE Timeline sneak peek WWE, Geraadpleegd op 12 januari 2021
  85. ↑ (en) WWE Rumours: Possible reason behind Triple H turning on Seth Rollins Sportskeeda, 31 augustus 2016
  86. ↑ (en) WWE Clash of Champions 2016 Results: Winners, Grades, Reaction and Highlights Bleacher Report, 26 september 2016
  87. ↑ (en) Kevin Owens vs. Seth Rollins: Winner and Reaction from WWE Hell in a Cell 2016 Bleacher Report, 31 oktober 2016
  88. ↑ (en) WWE Survivor Series 2016 Results: Winners, Grades, Reaction and Highlights Bleacher Report, 21 november 2016
  89. ↑ (en) WWE Raw Reaction Nov. 21: Owens vs. Rollins for Universal Title; Goldberg announcement The Comeback, 22 november 2016
  90. ↑ (en) Seth Rollins vs. Chris Jericho: Winner and Reaction for WWE Roadblock 2016 Bleacher Report, 19 december 2016
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Seth_Rollins&oldid=65410623"