Cobaltiet

mineraal bestaande uit kobalt-arseen-sulfide (CoAsS)
(Doorverwezen vanaf Kobaltiet)

Het mineraal cobaltiet is een kobalt-arseen-sulfide, met de chemische formule CoAsS. Het behoort tot de zogenaamde sulfozouten.

Cobaltiet
Cobaltiet
Mineraal
Chemische formule CoAsS
Kleur Rood, violet, staalgrijs, zilverwit of zwart
Streepkleur Grijs-zwart
Hardheid 5,5
Gemiddelde dichtheid 6,33 g/cm³
Glans Metallisch
Opaciteit Opaak
Breuk Bros
Splijting [100] goed; [010] goed; [001] perfect
Habitus Granulair - massief
Kristaloptiek
Kristalstelsel Orthorombisch
Ruimtegroep Pca21
Eenheidscel a = 5,582 Å
b = 5,582 Å
c = 5,582 Å
Overige eigenschappen
Vergelijkbare mineralen gersdorffiet, ullmanniet
Radioactiviteit geen
Magnetisme na verhitting
Lijst van mineralen
Portaal  Portaalicoon   Aardwetenschappen

Naamgeving en ontdekking bewerken

Cobaltiet is genoemd naar het voornaamste element waaruit het bestaat: kobalt. Deze naam is afgeleid van het Duitse kobold. Het mineraal werd in 1797 ontdekt in Nyköping (Zweden). De typelocatie van het mineraal is Cobalt in Ontario (Canada).

Eigenschappen bewerken

Het rode tot zilverwitte cobaltiet heeft een orthorombisch kristalstelsel. De kristallen zijn meestal granulair en massief; ze komen zelden vezelig voor. Het breukvlak is bros en heeft een perfecte splijting volgens het breukvlak [001]. De hardheid is 5,5 op de schaal van Mohs en de relatieve dichtheid bedraagt ongeveer 6,33 g/cm³. Cobaltiet heeft de bijzondere eigenschap magnetisch te worden na verhitting.

Naast kobalt en arseen kan het mineraal tot 10% ijzer en nikkel bezitten. De violette kleur van sommige exemplaren kan wijzen op insluitsels van erythriet.

Cobaltiet is niet radioactief.

Ontstaan en herkomst bewerken

Cobaltiet komt voor in hydrothermale aders en in metamorfe gesteenten. Het wordt aangetroffen met onder andere magnetiet, sfaleriet, chalcopyriet, skutterudiet, allaniet, zoisiet, scapoliet, titaniet, calciet, gersdorffiet, ullmanniet, lollingiet, milleriet, pyriet en marcasiet. Het is een typisch ertsmineraal en ondanks de zeldzaamheid wordt het beschouwd als een belangrijke bron voor kobalt.

Cobaltiet wordt gevonden in Zweden, Noorwegen, Duitsland, Cornwall, Engeland, Canada, Australië, Congo en Marokko.

Zie ook bewerken

Externe links bewerken