Kapjesvingermos
Kapjesvingermos (Physcia adscendens, synoniem: Parmelia stellaris var. hispida) is een korstmos uit de familie Physciaceae. Het leeft in symbiose met de alg Trebouxia.
Kapjesvingermos | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Physcia adscendens H. Olivier (1882[1]) | |||||||||||||
kapjes | |||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||
Kapjesvingermos op Wikispecies | |||||||||||||
|
Determinatie
bewerkenHet thallus is klein, bladvormig met opstijgende lobben. Het bovenoppervlak van het thallus is witachtig tot asgrijs van kleur, het onderoppervlak is witachtig. Kapjesvingermos groeit vaak in rozetten die een heel kleed kunnen vormen.
De apotheciën zijn zwart met een grijze rand en zelden aanwezig. De kleurreactie van de schorslaag met K+ is geel.
In één ascus zitten acht sporen. De ascosporen zijn tweecellig, bruin, met verdikte wanden en hebben de afmeting 15–20 × 7–9 µm.
Ecologie
bewerkenKapjesvingermos is te vinden op drogere plekken van goed belichte en vrijstaande bomen. Ook komt de soort voor op kalkachtig gesteente.
Kapjesvingermos staat te boek als transgrediërende kensoort van zowel het verbond van groot dooiermos (Xanthorion parietinae) en de kapjesvingermos-associatie (Physcietum adscentdentis).
Verspreiding
bewerkenKapjesvingermos komt in Centraal-Europa algemeen voor. Vanwege zijn relatieve ongevoeligheid voor luchtvervuiling, wordt het ook regelmatig aangetroffen in grote steden. In Nederland komt het vrij algemeen voor. Het staat niet op de rode lijst en is niet bedreigd.[2]
Naamgeving
bewerkenDe soortnaam is in 1882 geldig gepubliceerd door Henri Jacques François Olivier.
De soortaanduiding adscendens komt van het Latijnse woord "adscendere" dat opstijgen betekent en verwijst naar de oplopende lobuiteinden.
Zie ook
bewerkenExterne links
bewerken- Verspreiding in Nederland volgens NDFF Verspreidingsatlas
- Kaarten met waarnemingen:
- ↑ (en) Index Fungorum
- ↑ BLWG Verspreidingsatlas Korstmossen. Gearchiveerd op 3 december 2022.