Hazelhoenchampignon

soort uit het geslacht Agaricus

De hazelhoenchampignon (Agaricus phaeolepidotus) is een schimmel de behoort tot de familie Agaricaceae. Hij komt voor voor in loof- en gemengde bossen of in parken. Het produceert vruchtlichamen van juli tot september. Hij leeft saprotroof op humeuze grond op vruchtbare, kalkhoudende leem, klei of duinzand[2].

Hazelhoenchampignon
Taxonomische indeling
Rijk:Fungi (Schimmels)
Stam:Basidiomycota (Steeltjeszwam)
Klasse:Agaricomycetes
Onderklasse:Agaricomycetidae
Orde:Agaricales (Plaatjeszwam)
Familie:Agaricaceae
Geslacht:Agaricus
Soort
Agaricus phaeolepidotus
F.H. Møller (1952[1])
Synoniemen

Psalliota phaeolepidota

Portaal  Portaalicoon   Biologie
Schimmels

Kenmerken

bewerken

Uiterlijke kenmerken

bewerken
Hoed

De hoed heeft een diameter van 5 tot 10 cm. De vorm is convex en dikwijls met een platte schijf. Het centrum egaal lichtroodbruin, opbrekend in dichte kleine roodbruine vezelige schubjes op een bleke ondergrond. De hoed reageert positief met KOH.

Lamellen

De lamellen staan vrij, dicht bijeen. De kleur is rozegrijs en worden later donkerbruin tot zwart bij oudere vruchtlichamen[3].

Steel

De steel is 6 tot 13 cm lang, 0,7 tot 1,4 cm dik en heeft een ring. Deze ring heeft een bruine rand aan de binnenkant.

Vlees

Het vlees is zacht, wit, overal bruinig en alleen bleekgeel in de steelvoet.

Smaak

De zwam is niet eetbaar. Hij veroorzaakt heftige spijsverteringsstoornissen met misselijkheid en braken. De effecten zijn nog sterker in combinatie met ethylalcohol.[4]

Geur

De zwam heeft een kenmerkende geur van inkt of carbol, alhoewel deze geur slechts zwak aanwezig is.

Microscopische kenmerken

bewerken

De basidia zijn 4-sporig, clavaat en meten 11,8–16,1 × 5,5–6,9 μm[3]. De basidiosporen zijn glad, breed ellipsvormig en meten 4,5–6 × 3–4[5]. Cheilocystidia zijn aanwezig, bolvormig, clavaat, peervormig, meestal eenvoudig, soms met één septum in het steeltje, hyaliene, glad en meten 11,6–28,8 × 8,1–19,3 (–20,7) μm[3].

Verspreiding

bewerken

De hazelhoenchampignon komt voor in Europa[6]. Hij werd in 1989 op de rode lijst geplaatst als potentieel bedreigd wegens grote (internationale) zeldzaamheid en aard van het milieu[2].

Verwarrende soorten

bewerken

Hij is nauw verwant aan de parelhoenchampignon, maar deze heeft een bruine hoedkleur, grove bruine schubben op de onderzijde van de ring, geelverkleuring in de steelbasis is zwak of afwezig evenals de carbolgeur en de sporen zijn vaak iets langer.[2].

Taxonomie

bewerken

Een Europese soort, de zwam werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven in 1952 door F.H.Møller.

Zie ook

bewerken