U 234 (Kriegsmarine)
Zie voor meer informatie: Waarom staat mijn artikel op de beoordelingslijst. Voel je vrij het artikel te bewerken.
Haal de pagina echter niet leeg en verwijder deze boodschap niet voordat de discussie gesloten is.
De U-234 was een Duitse Type XB-onderzeeër van de Kriegsmarine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij is vooral bekend vanwege zijn missie aan het einde van de oorlog, waarbij hij kritieke lading vervoerde, waaronder uraniumoxide dat bestemd was voor Japan. Zijn reis en uiteindelijke overgave aan de Verenigde Staten speelden een opmerkelijke rol in de laatste hoofdstukken van de oorlog en de vroege stadia van het nucleaire tijdperk.
Ontwerp en constructie
bewerkenDe Type XB-onderzeeër was primair ontworpen als mijnenlegger, waarbij de U-234 een van de meest prominente voorbeelden was. Deze onderzeeërs waren aanzienlijk groter dan typische U-boten, met een lengte van 89,8 meter en een waterverplaatsing van 2.710 ton onder water. Ze waren uitgerust met zes torpedobuizen en een verscheidenheid aan luchtafweergeschut, maar hun belangrijkste rol was het plaatsen van zeemijnen.
De bouw van de U-234 begon op 1 oktober 1941 op de Germaniawerft in Kiel. De onderzeeër werd te water gelaten op 22 december 1943 en in gebruik genomen op 2 maart 1944, onder het commando van Kapitänleutnant Johann-Heinrich Fehler.
Missie naar Japan
bewerkenIn het voorjaar van 1945 kreeg de U-234 een belangrijke missie: het vervoeren van kritieke oorlogsmaterialen en -technologie naar Japan, de bondgenoot van Duitsland. De lading bestond uit technische tekeningen, onderdelen van straalmotoren en 560 kilogram uraniumoxide, een materiaal dat mogelijk gebruikt zou kunnen worden bij de ontwikkeling van atoomwapens.
De passagierslijst van de onderzeeër was net zo opmerkelijk als de lading. Onder de passagiers bevonden zich twee Japanse officieren, Luftwaffe-generaal Ulrich Kessler en verschillende Duitse wetenschappers en ingenieurs. De missie onderstreepte de wanhopige pogingen van de asmogendheden om hun afnemende oorlogscapaciteiten te versterken.
De reis en overgave
bewerkenDe U-234 vertrok op 15 april 1945 vanuit Kiel. De missie werd echter abrupt gewijzigd toen het nieuws van de Duitse overgave de bemanning bereikte. Kapitänleutnant Fehler, geconfronteerd met de onvermijdelijke nederlaag, besloot zich over te geven aan de Verenigde Staten in plaats van het risico te lopen gevangen te worden genomen door de Sovjets of de Britten.
Op 14 mei 1945 kwam de U-234 boven water en gaf zich over aan de USS Sutton voor de kust van Newfoundland. De onderzeeër en de inhoud werden naar Portsmouth, New Hampshire gebracht. Het uraniumoxide werd snel veiliggesteld door het Amerikaanse leger en werd onderdeel van de materialen die werden geëvalueerd tijdens het Manhattan Project.
Nasleep en nalatenschap
bewerkenDe overgave van U-234 gaf de Verenigde Staten waardevolle inzichten in Duitse technologie en oorlogsstrategieën. De buitgemaakte lading, met name het uraniumoxide, droeg bij aan de voorraad splijtbaar materiaal die werd verzameld voor het opkomende atoombomprogramma.
De passagiers en bemanning van de U-234 werden uitgebreid ondervraagd door Amerikaanse inlichtingendiensten. De Japanse officieren, geconfronteerd met het vooruitzicht van gevangenschap in Amerika, kozen ervoor om zelfmoord te plegen tijdens de reis naar Portsmouth. De resterende bemanningsleden werden uiteindelijk gerepatrieerd naar Duitsland.
Conclusie
bewerkenDe saga van de U-234 is een hoofdstuk in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog, dat de onderlinge verbondenheid van de asmogendheden en de wereldwijde inzet van de laatste dagen van de oorlog illustreert. De missie van de onderzeeër en de overgave aan de Verenigde Staten benadrukken de hectische inspanningen van een ineenstortend regime en de cruciale momenten die de wereld na de oorlog vormgaven. Tegenwoordig dient de U-234 als een herinnering aan de technologische en geopolitieke complexiteit van de oorlog en het begin van het nucleaire tijdperk.