De waarden van de standaardelektrodepotentialen (E°) zijn gerangschikt van sterkste reductor tot sterkste oxidator. Tenzij anders aangegeven, gelden deze waarden voor een waterige oplossing. De weergegeven waarden zijn uitgedrukt ten opzichte van een referentie-elektrode, namelijk de standaard-waterstofelektrode. In uitzonderlijke gevallen wordt gebruikgemaakt van een afwijkende nulwaarde, vooral als het betreffende redoxkoppel (vrijwel) nooit in waterig milieu gebruikt wordt, zoals ferroceen/ferrocenium dat als standaard wordt gebruikt voor onder andere kobaltoceen. Redoxpotentialen zijn immers afhankelijk van het oplosmiddelsysteem waarin ze gebruikt worden.[2]
De halfreacties zijn gesorteerd in volgorde van oplopend elektrodepotentiaal, waardoor de sterkste reductoren (Li, Na, Mg) bovenaan staan en de sterkste oxidatoren (F2, H2O2, MnO4−) onderaan. De halfreacties zijn genoteerd als reductie, wat betekent dat de oxidator en de elektronen links van de reactiepijl staan, en reductoren rechts.[3]
Deze tabel wordt ook gebruikt om te voorspellen of een bepaalde redoxreactie, de reactie tussen een oxidator en een reductor, wel of niet zal verlopen. Er geldt:
↑De tabel is vergelijkbaar met tabel 48 uit BINAS.
↑(en) Indra Noviandri, Kylie N. Brown, Douglas S. Fleming, Peter T. Gulyas, Peter A. Lay, Anthony F. Masters, Leonidas Phillips (1999). The Decamethylferrocenium/Decamethylferrocene Redox Couple: A Superior Redox Standard to the Ferrocenium/Ferrocene Redox Couple for Studying Solvent Effects on the Thermodynamics of Electron Transfer. J. Phys. Chem. B103 (32): 6713-6722. DOI: 10.1021/jp991381+.
↑(en) McMurry J, Fay R, Robinson J., Chemistry, 7th. Pearson (2015), p. 800. ISBN 978-1-292-09275-1.
↑Zie hiervoor het lemma standaard-waterstofelektrode. De standaardpotentiaal voor deze elektrode is per definitie nul, en kan dus met net zoveel significante cijfers gegeven worden als men wil.
↑ abEen speciaal geval van EoAg+/Ago. Voor AgCl geldt: Ks=[Ag+][Cl−] => [Ag+]=Ks/[Cl−], vervolgens deze waarde met [Cl− ]=1 in de Nernstvergelijking gebruiken en alle constanten verzamelen, leidt tot deze waarde. Voor het Ago/AgBr-koppel geldt mutate mutandis hetzelfde.
↑ abcdefghijklmnopGreenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd ed.), pag 853-856. Butterworth-Heinemann. ISBN 978-0-08-037941-8.
↑(en) Alberts, B., Molecular Biology of The Cell, 6th edition. Garland Science, New York (2015), pp. 764-768. ISBN 1317563751.
↑Robert C Weast 1976, Handbook of chemistry and physics, 57th edition, CRC press, pagina D-142
↑Deze waarde is in acetonitril en hoort dus eigenlijk niet in deze lijst thuis. N.G. Connelly, W.E. Geiger. (1996). Chemical Redox Agents for Organometallic Chemistry. Chemical Reviews. 96877–910DOI:10.1021/cr940053x
↑ ab(en) Bourbonnais, Robert, Leech, Dónal; Paice, Michael G. (2 maart 1998). Electrochemical analysis of the interactions of laccase mediators with lignin model compounds.. Biochimica et Biophysica Acta (BBA)1998: 381–390. DOI:doi:10.1016/S0304-4165(97)00117-7.
↑. (1977). Electrochemical Series Table 1. Ed.: J.F.Hunsberger Handbook of Chemistry and Physics. (58 ed.) D-141 – CRC-Press (West Palm Beach, Florida) ISBN 0-8493-0458-X