Stelling van De Moivre-Laplace

De stelling van De Moivre-Laplace is een stelling in de kansrekening die stelt dat de binomiale verdeling met parameters en voor grote waarden van de normale verdeling benadert. De stelling werd voor het eerst door De Moivre afgeleid in 1733 en later opgenomen in de tweede druk van The Doctrine of Chances van De Moivre, gepubliceerd in 1738. De stelling is genoemd naar Abraham de Moivre en Pierre-Simon Laplace. De stelling kan nu gezien worden als een speciaal geval van centrale limietstelling.

Als n steeds groter wordt zal de vorm van de binomiaalverdeling steeds meer op een gladde normale verdeling gaan lijken.

Stelling

bewerken

Als de stochastische variabele   binomiaal verdeeld is met parameters   en  , geldt:

 

waarin   de verdelingsfunctie van de standaardnormale verdeling is.

Dit houdt in dat voor toenemende waarden van   de verdeling van   steeds dichter nadert tot een normale verdeling met verwachtingswaarde   en variantie  .

De stelling kan nu als een speciaal geval van de centrale limietstelling opgevat worden, maar moest door De Moivre apart als limiet bewezen worden. Daarbij maakte De Moivre gebruik van de door hem ontdekte vorm van de formule van Stirling, die een benadering met exponentiële functies geeft van een n! voor grote  .

Vuistregel

bewerken

Als vuistregel hanteert men wel dat de benadering voldoende is voor waarden van   en  , waarvoor zowel   als  .

Voorbeeld

bewerken
 
Normale benadering van de binomiale verdeling met   en   door de normale verdeling met   en  

In de nevenstaande figuur zien we de binomiale verdeling met parameters   en   en de benaderende normale verdeling met   en  .