→Ontwikkeling: korter en neutraler. De uitdrukking 'zuivere Bijbelse leer' vertegenwoordigt een hele belevingswereld, maar de vraag is of dat goed overkomt op de lezer
Nadat door middel van de Reformatie de zuivere Bijbelse leer weer ingang had gevonden in een aantal Europese landen en ook in sterke mate in Nederland, werd de [[Nederduitse Gereformeerde Kerk (later Nederlandse Hervormde Kerk)|Nederduitse Gereformeerde Kerk]] de bevoorrechte kerk in Nederland. Deze positie bracht behalve voordelen ook grote nadelen met zich mee. Op het leven van veel predikanten en gemeenteleden viel nogal wat aan te merken. Een bevoorrechte maatschappelijke positie (bijvoorbeeld burgemeester) kon men alleen verkrijgen door lidmaatschap van de [[Nederduitse Gereformeerde Kerk (later Nederlandse Hervormde Kerk)|Nederduitse gereformeerde kerk]]. Dit leidde ertoe dat er veel uiterlijke rechtzinnigheid was. Van de [[Sacrament|sacramenten]] werd door velen op lichtzinnige wijze gebruikt gemaakt. De predikers van de Nadere Reformatie begonnen met het aanwijzen van de volkszonden, waaronder het [[Zondagsheiliging|ontheiligen van de zondag]] en riepen op tot boete en berouw. In breed verband beoogden zij een doorwerking van de reformatorische beginselen in [[gezin]], [[samenleving]], [[kerk (instituut)|kerk]], [[politiek]] en [[staat (politiek)|staat]].
Van grote betekenis voor de Nadere Reformatie is de [[Middelburg (Zeeland)|Middelburgse]] predikant [[Willem Teellinck]], die in [[1608]] zijn reformatiegeschrift ''Philopatris'' opdroeg aan de [[Staten-Generaal van de Nederlanden|Staten-Generaal]]. Bekende vertegenwoordigers van de Nadere Reformatie waren de Utrechtse hoogleraar [[Gisbertus Voetius]], de Rotterdamse predikant [[Wilhelmus à Brakel]] en de Utrechtse predikant en dichter [[Jodocus van Lodenstein]].
