Griekse heremiet

Griekse heremiet
	Taxonomische indeling
Rijk:	Animalia (Dieren)
Stam:	Arthropoda (Geleedpotigen)
Klasse:	Insecta (Insecten)
Orde:	Lepidoptera (Vlinders)
Superfamilie:	Papilionoidea
Familie:	Nymphalidae (Aurelia's)
Onderfamilie:	Satyrinae
Geslacht:	Pseudochazara
	Soort
	Pseudochazara graeca; (Staudinger, 1870); Originele combinatie; Satyrus mamurra var. graeca
Portaal	Biologie ; Insecten

De Griekse heremiet (Pseudochazara graeca) is een vlinder uit de familie van de Nymphalidae, uit de onderfamilie van de Satyrinae. De soort is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Otto Staudinger in een publicatie uit 1870.

Verspreiding

De soort komt voor in Noord-Macedonië (Nationaal park Pelister) en Griekenland.^[1]

Biotoop

Het biotoop van de Griekse heremiet bestaat uit met gras begroeide bergtoppen boven de boomgrens, tussen 1000 en 2200 meter.^[1] In Griekenland wordt de vlinder aangetroffen in droog en rotsachtig terrein tussen 1600 en 2000 meter hoogte.^[2]

Vliegtijd

De vlinder vliegt in één generatie van half juli tot eind augustus.

Bronnen, noten en/of referenties

Markku Savela. Pseudochazara graeca (Staudinger, 1878) nic.funet.fi. Geraadpleegd op 11-3-2023.

↑ ^a ^b Jonathan Agius (2023). Pseudochazara graeca (Staudinger, 1870) Satyrinae of the Western Palearctic. Geraadpleegd op 11-3-2023. Gearchiveerd op 11 maart 2023.
↑ Hristos T. Anastassiu , John G. Coutsis & Nikos Ghavalas (2009). New data regarding the geographical distribution of Pseudochazara graeca in Greece, with notes about its wing coloration, the status of its ssp. coutsisi (= zagoriensis), as well as the supposed correlation between the HW underside ground colour and the geological character of the habitat in both P. graeca and Hyponephele lycaon (Lepidoptera: Nymphalidae, Satyrinae) Phegea 37 (4): 135-145. Gearchiveerd op 11 maart 2023.

Literatuur

Tom Tolman & Richard Lewington (1999). “De Nieuwe Vlindergids, 450 soorten dagvlinders van Europa en noordwest-Afrika”. Vertaling en bewerking: Inge van Halder, De Vlinderstichting. ISBN 90-5210-325-9

[Agius-1] Jonathan Agius (2023). Pseudochazara graeca (Staudinger, 1870) Satyrinae of the Western Palearctic. Geraadpleegd op 11-3-2023. Gearchiveerd op 11 maart 2023.

[2] Hristos T. Anastassiu , John G. Coutsis & Nikos Ghavalas (2009). New data regarding the geographical distribution of Pseudochazara graeca in Greece, with notes about its wing coloration, the status of its ssp. coutsisi (= zagoriensis), as well as the supposed correlation between the HW underside ground colour and the geological character of the habitat in both P. graeca and Hyponephele lycaon (Lepidoptera: Nymphalidae, Satyrinae) Phegea 37 (4): 135-145. Gearchiveerd op 11 maart 2023.

[1]

[2]