Portaal:Openbaar vervoer/Uitgelicht/29
De magneetzweeftrein is een voertuig dat 10 centimeter boven een baan zweeft die is voorzien van magneten. Deze techniek wordt magnetic levitation, kortweg maglev, genoemd. Met een lineaire wisselspanningsmotor in de baan wordt de trein aangedreven.
Doordat er geen wielen zijn die voor wrijving zorgen is er ook geen rolweerstand. Hierdoor kan een magneetzweeftrein harder rijden dan reguliere hogesnelheidstreinen, hoewel een magneetzweeftrein uiteraard nog wel luchtweerstand kent. De zweeftrein zou 550 km/h kunnen "rijden" in de commerciële exploitatie. Conventionele HST's rijden momenteel nergens harder dan 330 km/h in reguliere diensten. Voor de magneetzweeftrein werd rond 2000 in Nederland aan twee mogelijke toepassingen gedacht:
- Een rondje Randstad, een snelle verbinding tussen de grote steden in de Randstad.
- De Zuiderzeelijn, een verbinding tussen Amsterdam via de Flevopolder en de Noordoostpolder naar Friesland en Groningen, die zou worden doorgetrokken naar Hamburg, en daar zou aansluiten op de Duitse lijn naar Berlijn. Deze verbinding was een idee van Hans Haerkens, van de werkgeversorganisatie VNO/NCW.