Overblijvende ossentong

soort uit het geslacht Pentaglottis

De overblijvende ossentong (Pentaglottis sempervirens, synoniem: Anchusa sempervirens) is een plant uit de ruwbladigenfamilie en de enige soort uit het geslacht Pentaglottis. Een vroegere Nederlandse naam is groene ossentong.

Overblijvende ossentong
Overblijvende ossentong
Taxonomische indeling
Rijk:Plantae (Planten)
Stam:Embryophyta (Landplanten)
Klasse:Spermatopsida (Zaadplanten)
Clade:Bedektzadigen
Clade:'nieuwe' Tweezaadlobbigen
Clade:Lamiiden
Orde:Boraginales
Familie:Boraginaceae (Ruwbladigenfamilie)
Geslacht:Pentaglottis
Soort
Pentaglottis sempervirens
(L.) L.H.Bailey (1949)
Overblijvende ossentong
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Overblijvende ossentong op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie

De plant komt oorspronkelijk uit Zuidwest-Europa en Klein-Azië en wordt in België en Nederland als sierplant in tuinen gekweekt van waaruit ze af en toe verwildert. In het wild is ze zeer zeldzaam. In Groot-Brittannië komt de plant alleen in het zuiden voor. De soort is ook in Noord-Amerika ingevoerd.

Het is een 30-100 cm hoge vaste stinsenplant. De bladeren zijn eirond tot eirond-lancetvormig, waarvan de bovenste zittend zijn en de onderste lang gesteeld. De bloeitijd loopt van april tot juli in Noordwest-Europa, maar in het Middellandse Zeegebied kan de plant tot september in bloei worden aangetroffen. De alleenstaande, blauwe, bijna stervormige, 0,8-1,5 cm grote bloemen hebben een witte keel.

bewerken
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Overblijvende ossentong op Wikimedia Commons.