Omajjaden van Andalusië

De Omajjaden van Andalusië waren een tak van de Omajjaden die nadat hun familie uit Damascus verslagen was door de Abbasiden, hun dynastie voortzetten in Andalusië. De Omajjaden van Córdoba regeerden van 756 tot 1031, eerst als een emiraat en later als een kalifaat.

Omajjaden van Andalusië
 Abbasiden 756 – 1031 Taifa 
(Details)
Kaart
Algemene gegevens
Hoofdstad Córdoba
Talen Arabisch
Religie(s) Islam
Regering
Regeringsvorm Monarchie
Dynastie Omajjaden
Staatshoofd Emir, later kalief
De 860 zuilen van de Mezquita in Córdoba

Geschiedenis bewerken

 
De Omajjaden van Andalusië nadat ze zich van de Abbasiden hebben afgesplitst.

Na de overwinning van de Abbasiden in 750 op de Omajjaden wist de Omajjadische prins Abd al-Rahman I te ontkomen naar Andalusië. In Al-Andalus waren de meeste islamitische bewoners Berbers en speelden de onderlinge rivaliteit tussen de Arabische clans geen grote rol. Aangezien de moeder van Abd al-Rahman Berber was, verleenden ze hem asiel. Al snel wist Abd al-Rahman het prestige dat zijn familie als kaliefen had te gebruiken om de macht in handen te nemen. Niet als kalief maar wel als emir (koning).

Abd al-Rahman werd ook wel als volgt genoemd:

  • Abd al-Rahmán I al-Dājil wat "Abd al-Rahman de immigrant" betekent
  • Saqr Qoreish wat "de arend van Qoreish" betekent omdat hij de roem van zijn grootvader had hersteld in Andalusië en het gebied tot grote bloei bracht

De dynastie van de Omajjaden regeerde nu in Andalusië en de opvolgers van Abd al-Rahman I brachten het land tot grote bloei. In 929 riep Abd-al-rahman III zich in Córdoba uit tot kalief en stichtte hiermee het kalifaat Córdoba. Een zeer grote culturele bloei van dit kalifaat volgde totdat in 976 Al-Hakam II overleed, de tweede en laatste krachtdadige kalief. Zijn opvolger Hisham II hield zich meer met pleziertjes bezig en liet de staatszaken over aan anderen. Het centrale gezag was hierdoor ernstig verzwakt en viziers maakten eigenlijk de dienst uit, hoewel ze wel de kalief van Córdoba bleven erkennen als leider. In 1031 werd de laatste kalief afgezet, waarmee het kalifaat werd opgeheven en het rijk definitief uiteenviel in elkaar bestrijdende facties, de zogenaamde taifas. Als gevolg van deze onderlinge strijd nam de dreiging van de christelijke Reconquista serieuze vormen aan. In 1086 in het nauw gedreven riepen de emirs de Almoravieden uit de Maghreb op hen te helpen tegen de aanstormende christenen. De hulp kwam van de Almoravieden onder leiding van Yusuf ibn Tashfin die de christenen voorlopig wisten terug te dringen.

Het land bleef echter zwak door de onderlinge conflicten tussen de vele emirs, waardoor de christenen hun kans weer zagen om de strijd te hervatten. Na een hernieuwde oproep tot bijstand aan de Almoravieden snelden deze in 1088 weer naar Andalusië om te helpen. Maar dit keer zouden dezen in Andalusië blijven en zelf regeren. Al-Andalus werd ingelijfd bij hun rijk.

Omajjaden gouverneurs van Al-Andalus bewerken

Omajjaden emirs van Córdoba bewerken

Zie: Emiraat Córdoba

regeerperiode naam opmerking
756-788 Abd al-Rahman I
788-796 Hisham I
796-822 Al-Hakam I
822-852 Abd al-Rahman II
852-886 Mohammed I
886-888 Al-Mundhir
888-912 Abd Allah ibn Mohammad
912-929 Abd al-Rahman III

Omajjadenkaliefen van Córdoba bewerken

Zie: Kalifaat Córdoba

Zie ook bewerken