Leeds United FC

voetbalclub uit Verenigd Koninkrijk

Leeds United Football Club is een Engelse professionele voetbalclub uit Leeds, West Yorkshire. De club is opgericht in 1919 na de opheffing van Leeds City FC en speelt zijn wedstrijden op Elland Road. Ze spelen in de Championship, de op een na hoogste klasse van het Engels voetbalsysteem. Op het einde van het seizoen 2019/20 promoveerde Leeds United vanuit de Championship. Maar degradeerde aan het eind van seizoen 2022/23 uit de Premier League.

Leeds United
Leeds United FC
Naam Leeds United Football Club
Opgericht 17 oktober 1919
Plaats Leeds
Stadion Elland Road
Capaciteit 37.608
Voorzitter Vlag van Verenigde Staten Paraag Marathe
Eigenaar Vlag van Verenigde Staten John York
Denise DeBartolo York
Jed York
Algemeen directeur Vlag van Engeland Angus Kinnear
Technisch directeur Vlag van IJsland Grétar Steinsson
Trainer Vlag van Duitsland Daniel Farke
Kledingmerk Adidas
Competitie EFL Championship
Website https://www.leedsunited.com/
Thuis
Uit
Alternatief
Geldig voor 2023/24
Portaal  Portaalicoon   Voetbal
De East Stand van Elland Road

Leeds United werd in de historie driemaal Engels landskampioen. Daarnaast won de club eenmaal de FA Cup, eenmaal de League Cup, tweemaal de Charity Shield en twee keer de Jaarbeursstedenbeker. In 1975 verloor Leeds in de finale van de Europacup I van Bayern München. Het merendeel van de prijzen die Leeds United heeft gewonnen stamt uit de jaren 60 en jaren 70, toen de club onder leiding stond van succestrainer Don Revie.

De club kwam van 1990 tot 2004 onafgebroken uit op het hoogste niveau en mocht zich in 1992 de laatste kampioen van de Football League First Division noemen, toen de club onder leiding stond van Howard Wilkinson. Na degradatie naar het tweede niveau in 2004 volgden financiële problemen en de vereniging werd in 2007 verkocht aan de Engelse zakenman Ken Bates. Dit resulteerde in tien punten aftrek waardoor Leeds voor het eerst in zijn historie degradeerde naar het derde niveau, de League One. In 2010 promoveerde de club onder leiding van Simon Grayson terug naar de Championship. Sinds juni 2018 staat Leeds United onder leiding van Marcelo Bielsa. In het seizoen 2019/20 werd Leeds United kampioen waardoor het na zestien seizoenen terug promoveerde naar de Premier League. Seizoen 2022/23 degradeerde de club echter terug naar de Championship.

Geschiedenis bewerken

Beginjaren bewerken

Leeds City FC werd opgericht in 1904 door supporters van Hunslet FC, een nog oudere club. Al in oktober 1904 begon de club op Elland Road te spelen. Dit was het voormalige onderkomen van een opgedoekt rugbyteam.

Toen de Football League in 1905 de tweede divisie uitbreidde naar 20 clubs werd Leeds City FC toegelaten, samen met onder meer Chelsea. Leeds was op dat moment de grootste stad in Engeland zonder professioneel voetbalteam.

In april 1912 werd Herbert Chapman aangesteld als trainer en hij bleef aan tot 1919. Toen diende een teleurgestelde oud-speler, Charlie Copeland, een klacht in bij de Football League over het betalen van te hoge salarissen aan spelers. Hoewel er geen bewijs werd gevonden, werd de club gestraft en daardoor ontbonden. Port Vale nam de plaats in van Leeds City. Op een veiling werden alle activa van de club geveild. Sterspeler Billy McCleod werd verkocht aan Notts County en Herbert Chapman vertrok naar Arsenal, waar hij een legende werd.

Vlak nadat Leeds City werd ontbonden, werd Leeds United opgericht. De nieuwe bespeler van Elland Road, Yorkshire Amateurs AFC, bood het stadion aan Leeds United aan, dat nu oud-speler Dick Ray als trainer had. In mei 1920 werd de club weer toegelaten in de Football League, tegelijk met Cardiff City.

Don Revie bewerken

In de veertig jaren die volgden, promoveerde de club weleens naar de hoogste divisie, maar degradeerde even vaak weer. In maart 1961 werd voormalig Engels international Don Revie aangesteld als trainer. Door winst in de laatste wedstrijd van het seizoen 1961/62 werd degradatie naar de derde divisie ontlopen, en daarna begon het beter te gaan. Revie stelde een nieuw team samen rond de Schotse spits Bobby Collins. Samen met onder meer Billy Bremner promoveerde de club in 1964 weer naar de hoogste divisie.

Hoewel de club twee keer het landskampioenschap binnenhaalde, en ook een keer de FA Cup, had Leeds United de reputatie te onderpresteren. Het team, dat op het hoogtepunt in 1970 bestond uit zeventien internationals (terwijl er toen amper spelers van buiten de Britse Eilanden in het Engelse voetbal speelden), kwam namelijk vaak dicht bij succes, om vervolgens het dan net niet te halen. Het laatste seizoen, 1973/74, van Revie op Elland Road eindigde echter in een tweede landstitel van de club.

Na het vertrek van Revie volgden nieuwe trainers elkaar snel op. Onder anderen Brian Clough, Jock Stein en voormalig clubspeler Allan Clarke hadden de club onder hun hoede in de periode tot aan het seizoen 1981/82, toen Leeds United weer degradeerde naar de tweede divisie.

Na deze degradatie werd Eddie Gray aangesteld als nieuwe trainer. Gray legde de nadruk op de jeugd, ook al omdat Leeds United er financieel niet heel goed voor stond. In 1985 was het Gray nog niet gelukt om weer te promoveren en hij werd opgevolgd door Billy Bremner. Die ging door op de weg die Gray was ingeslagen, maar wist ook geen promotie af te dwingen. Hij werd op zijn beurt op 27 september 1988 ontslagen en opgevolgd door Howard Wilkinson.

Howard Wilkinson bewerken

Wilkinson kreeg meer geld om te spenderen om promotie af te dwingen. Hij stelde een team samen dat jeugd en ervaring combineerde. Dit team was gebouwd rond de Schotse middenvelder Gordon Strachan, die was overgekomen van Manchester United. In het seizoen 1989/90 promoveerde Leeds United weer naar de hoogste divisie.

Spelers als Vinnie Jones, die waren gehaald om om te kunnen gaan met het fysieke spel van de tweede divisie, werden vervangen door onder anderen John Lukic en Gary McAllister. In het eerste seizoen terug in de hoogste divisie eindigde Leeds United als vierde. Het bestuur stelde Wilkinson daarom nog meer geld ter beschikking en onder meer Éric Cantona en Tony Dorigo kwamen de club versterken. In 1992 won de club dan ook weer het landskampioenschap en het zag ernaar uit dat de club weer een belangrijke factor in het Engelse voetbal zou worden. Lee Chapman was de belangrijkste speler in 1991/1992. Chapman scoorde zestien doelpunten waarvan twee hattricks. Zijn aanvalspartner Rod Wallace, die zeven seizoenen voor de club uitkwam, scoorde elf doelpunten.

Echter het seizoen na het kampioenschap verliep teleurstellend. De club probeerde de Europacup I te winnen, maar verloor beide wedstrijden tegen Glasgow Rangers. Cantona besloot daarop te vertrekken naar aartsrivaal Manchester United. Voor Cantona bleek dat een goede overstap, hij leek het ontbrekende stukje in de puzzel daar. Voor Leeds ging het daarna bergafwaarts. Spelers als Gary Speed en David Batty vertrokken ook en ondanks het aantrekken van onder anderen Lee Bowyer en Nigel Martyn ging het niet beter. Wilkinson werd uiteindelijk dan ook ontslagen, begin van het 1996/97 seizoen. George Graham volgde Wilkinson op. Onder anderen Jimmy Floyd Hasselbaink en Harry Kewell maakten naam in de tijd onder Graham, maar die vertrok naar Tottenham Hotspur.

Selectie van Leeds United in het seizoen 1991/1992 (anno 2023 laatste keer Engels landskampioen)
Nationaliteit Naam
Doel
  John Lukic
  Mervyn Day
Verdediging
  Rob Bowman
  Tony Dorigo
  Chris Fairclough
  Gary Kelly
  Dylan Kerr
  John McClelland
  Jon Newsome
  Mel Sterland
  Ray Wallace
  Mike Whitlow[a]
  David Wetherall
  Chris Whyte
Middenveld
  David Batty
  Simon Grayson[b]
  Steve Hodge
  Chris Kamara[c]
  Gary McAllister
  Scott Sellars
  Glynn Snodin
  Gary Speed
  Gordon Strachan  
  Mark Tinkler
  Andy Williams[d]
Aanval
  Tony Agana[e]
  Éric Cantona[f]
  Lee Chapman
  Bobby Davison
  Carl Shutt
  Imre Varadi
  Rod Wallace
  Noel Whelan
  1. Whitlow vertrok in maart 1992.
  2. Grayson vertrok in maart 1992.
  3. Kamara vertrok in november 1991.
  4. Williams vertrok in februari 1992.
  5. Agana werd gehuurd van Notts County.
  6. Cantona vanaf februari 1992.
Opstelling van Leeds United met spelers die het meest gebruikt werden door Howard Wilkinson tijdens het seizoen 1991/1992.

Financiële problemen bewerken

David O'Leary, de assistent van Graham, volgde hem op. Het leek weer beter te gaan met Leeds. Talentvolle spelers als Jonathan Woodgate braken door. In het seizoen 1999/2000 wist de club als derde te eindigen en dwong daarmee voor het eerst kwalificatie voor de Champions League af. Het ging de club ook goed af in die Champions League. Het haalde de halve finale, waarin het verloor van het Spaanse Valencia.

Om het echte succes dan toch te behalen, werd er veel geld uitgegeven en voorzitter Peter Ridsdale had hiertoe grote leningen afgesloten. Echter het echte succes bleef uit en Leeds bleef zowel in seizoen 2000/01 als het seizoen erop steken op de vijfde plaats in de competitie en behaalde daarmee niet de beoogde geldbron die de Champions League is.

O'Leary werd in de zomer van 2002 opgevolgd door Terry Venables, maar ook onder hem, en onder zijn opvolgers Peter Reid en Eddie Gray, lukte het niet om het tij te laten keren. In mei 2004 degradeerde de club wederom naar de tweede divisie, inmiddels bekend als de Football League Championship.

Om financiële problemen te ontlopen werden in de tussentijd sterspelers als Rio Ferdinand, Robbie Keane, Harry Kewell, Lee Bowyer en Jonathan Woodgate verkocht voor veel geld en kwamen er alleen jeugdspelers, waaronder James Milner en Aaron Lennon, en goedkope spelers voor terug.

Later werden er nog meer sterspelers verkocht, onder wie Paul Robinson, Alan Smith, Mark Viduka en James Milner.

Op 21 januari 2005 werd bekendgemaakt dat Ken Bates, oud-voorzitter van onder meer Chelsea, de nieuwe voorzitter werd, door het 50%-aandeel van Gerald Krasner over te nemen. Door deze overname zijn de ergste financiële zorgen voor Leeds voorbij en kan de club mogelijk weer gaan werken aan een mooie toekomst.

Anno seizoen 2006/2007 werd Kevin Blackwell ontslagen vanwege tegenvallende prestaties, hij werd opgevolgd door Dennis Wise en diens assistent Gustavo Poyet, beide oud-spelers van Chelsea. Het nieuwe duo kon het tij echter niet keren, en op 28 april 2007 werd zelfs degradatie naar de League One, de derde divisie van het Engelse profvoetbal, onontkoombaar.

In februari 2008 vertrok Wise, hij trad aan als directeur van Newcastle United. Hij werd opgevolgd door Gary McAllister.

League One bewerken

Op 20 juli 2007 wordt bekend dat de spelers al zes weken geen salaris meer hebben ontvangen, en dat de schuldenlast van de club rond de 100 miljoen euro bedraagt.[1] De club komt uit in Football League One en krijgt door de financiële problemen vijftien punten aftrek. Dit maakt de club meteen goed door de eerste 13 wedstrijden ongeslagen te blijven (11 overwinningen, 2 gelijke spelen). Na een wat mindere periode halverwege het seizoen lijkt promotie ver weg. Leeds sluit het seizoen onder McAllister echter sterk af, waardoor in de 45ste wedstrijd tegen Yeovil Town FC door een 0-1-overwinning een plaats in de play-offs veilig wordt gesteld. De play-offs beginnen slecht voor Leeds, met een thuisnederlaag tegen de nummer 4 uit de competitie, Carlisle United. Leeds verliest op Elland Road met 1-2. De uitwedstrijd maakt Leeds de achterstand ongedaan door een goal in de laatste minuut. Het wordt 0-2 en Leeds speelt de finale op Wembley, tegen Doncaster Rovers. De finale verloopt dramatisch. De finale van de League-one play-offs heeft nog nooit zoveel toeschouwers getrokken als deze keer, en het zijn overwegend Leeds-supporters. Het mag niet baten, Leeds verliest met 1-0. Doncaster promoveert, en Leeds United speelt ook in het seizoen 2008-2009 in de League One.

Het seizoen 2008/2009 begint onder leiding van McAllister goed voor Leeds. De eerste uitwedstrijd tegen Scunthorpe United wordt met 1-2 gewonnen. Leeds valt daarna echter even terug, en heeft het vooral moeilijk in uitwedstrijden. In september komt Leeds terug naar boven, doordat het in deze maand zes wedstrijden op rij wint. In oktober verliest het vier keer, waardoor Leeds begin november op de tweede plaats staat, met een punt achterstand op Scunthorpe United. Vervolgens valt Leeds echter ver terug. Na onder meer 5 nederlagen op een rij in november en december staat de ploeg na 21 gespeelde wedstrijden op een teleurstellende negende plaats. Ook wordt het team uitgeschakeld in de FA Cup door te verliezen van het nietige Histon FC. Na de laatste competitie nederlaag tegen Milton Keynes Dons wordt trainer McAllister ontslagen. Zijn opvolger is Simon Grayson, de succesvolle manager die Blackpool FC naar de Championship bracht. De club eindigt op de 4e plaats van de ranglijst, wat recht geeft op het spelen van play-offs om promotie. Het seizoen eindigt voor Leeds United na de verloren halve finale van de play-offs tegen Millwall.

Onder trainer Simon Grayson kent Leeds United in 2009-2010 enkele successen. Zo schakelt het Manchester United uit in de strijd om de FA Cup door op Old Trafford met 0-1 te winnen. Belangrijker voor de club is echter de terugkeer naar the Championship. Leeds wint voor de winterstop vrijwel alles en promotie lijkt al snel zeker. Na een flinke terugval in de tweede seizoenshelft stelt Leeds deze promotie veilig door op de laatste speeldag in een uitverkocht Elland Road Bristol Rovers met 2-1 te verslaan.

Championship en overnames bewerken

Leeds verloor in haar openingswedstrijd met 1–2 van Derby County op 7 augustus. Het eerste punt in het seizoen 2010/11 werd behaald tegen Nottingham Forest in een uitwedstrijd die eindigde in een 1–1 gelijkspel. Eerste kerstdag 2010 stond Leeds op de tweede plaats in de Championship. Leeds lootte dat seizoen ook Arsenal in de FA Cup, waar het erin slaagde een return of te dwingen door gelijk te spelen. Arsenal won de return echter met 1–3 op Elland Road. Leeds bleef gedurende het seizoen zicht houden op een play-off plaats, eindigde uiteindelijk op een respectabele 7e plaats, maar liep uiteindelijk net de play-offs mis.

In mei 2011 werd bekend dat Leeds voorzitter Ken Bates de club had gekocht en daardoor ook de eigenaar van Leeds werd. Op 1 februari 2012 werd trainer Simon Grayson de laan uit gestuurd, hij werd verantwoordelijk gehouden voor het uitblijven van perspectief op promotie. Op 18 februari 2012 werd Neil Warnock aangesteld als zijn opvolger. Hij leidde de club in het seizoen 2011/12 naar een teleurstellende 14e plaats.

Op woensdag 21 november 2012 werd bekend dat Leeds United in handen zou komen van GFH Capital Limited, een investeringsmaatschappij uit Dubai. De investeringsmaatschappij werd vanaf december 2012 voor honderd procent eigenaar van de club. Ondanks de overname kende Leeds een middelmatig seizoen, alhoewel in de League Cup de kwartfinale werd bereikt eindigde de club in het seizoen 2012/13 op de 13e plaats. Trainer Warnock diende 6 wedstrijden voor het eind van het seizoen zijn ontslag in en werd opgevolgd door Brian McDermott. Onder zijn leiding won de club 3 van de 5 laatste wedstrijden in de competitie en wist het zich te handhaven. In de zomer van 2013 besloot voorzitter en voormalig eigenaar, Ken Bates, de club te verlaten na een conflict over bestedingen.

Leeds United begon het seizoen 2013/14 wisselvallig, het opende het met een 2-1 overwinning op Brighton & Hove Albion maar wist deze vorm niet vast te houden. In de bekertoernooien werd Leeds al vroeg in het seizoen uitgeschakeld. In januari 2014 probeerde een groep investeerders, onder de naam Sport Capital, 75 procent van de aandelen van de club in handen te krijgen. De overname ketste echter af doordat enkele van de investeerders onvoldoende financiële steun konden garanderen. In februari 2014 kwam het alsnog tot een overname. Eleonora Sport Ltd, eigendom van de Italiaanse ondernemer Massimo Cellino nam 75 procent van de aandelen over. De English Football League besloot de overname echter on hold te zetten, Cellino werd namelijk verdacht van belastingontduiking. In maart 2014 kon Leeds de spelerssalarissen niet meer betalen en besloten de spelers af te zien van een deel van hun salaris. In april 2014 verwierp de Queen's Counsel het besluit van de English Football League om de overname te blokkeren. De overname werd op 10 april 2014 alsnog rond gemaakt. Leeds eindigde het seizoen op een 15e plaats en trainer McDermott besloot na het einde van het seizoen te vertrekken.

Controverse en Championship winst bewerken

Op 24 januari 2018 ontstond commotie, toen de clubleiding een nieuw logo onthulde ter gelegenheid van het honderdjarige bestaan van de club in 2019. Op het nieuwe embleem is een man te zien die de Leeds Salute doet; zichzelf met gebalde vuist op de borst slaan. Vanaf volgend seizoen zou het nieuwe logo op de wedstrijdshirts moeten staan[2]. Veel fans zagen echter niets in het logo en gaven via sociale media uiting aan hun ongenoegen. Zij voelden zich niet gehoord, ondanks 10.000 enquêtes en een half jaar onderzoek. Velen spraken van een verschrikking. 'Welke 10.000 mensen hebben ze ondervraagd?' en 'Het lijkt wel een logo uit een computerspel dat niet de rechten heeft', waren enkele van de reacties op Twitter.

Een dag later besloot de club alsnog om het nieuwe logo te herzien na de vele negatieve kritieken. [3] "We moeten het consultatieproces heropenen", zei directeur Angus Kinnear tegen de BBC. "Omdat het nieuwe logo zo onderscheidend is en breekt met veel conventies, is het consultatieproces niet diep genoeg verlopen." Een online petitie om het logo te veranderen, werd binnen enkele uren meer dan 50.000 keer ondertekend.

Terugkeer in de Premier League bewerken

In de zomer van 2020 versterkte Leeds United zich onder meer met Spaans internationals Rodrigo en Diego Llorente om handhaving op het hoogste niveau te realiseren. Leeds begon de terugkeer in de Premier League met een nederlaag op Anfield, Liverpool won met 4-3. Een week later op 19 september 2020 boekte Leeds voor het eerst sinds 10 april 2004 weer een overwinning in de Premier League, Fulham werd thuis met 4-3 verslagen.

Erelijst bewerken

Competitie Aantal Jaren
Internationaal
Jaarbeursstedenbeker 2x 1968, 1971
Nationaal
Football League First Division 3x 1969, 1974, 1992
FA Cup 1x 1972
Football League Cup 1x 1968
FA Charity Shield 2x 1969, 1992
Football League Championship 1x 2020
Football League Second Division 3x 1924, 1964, 1990

Overzichtslijsten bewerken

Competitieresultaten sinds 1947 bewerken

  • 1947 22e
    First Division
  • 1948 18e
    Second Division
  • 1949 15e
    Second Division
  • 1950 5e
    Second Division
  • 1951 5e
    Second Division
  • 1952 6e
    Second Division
  • 1953 10e
    Second Division
  • 1954 10e
    Second Division
  • 1955 4e
    Second Division
  • 1956 2e
    Second Division
  • 1957 8e
    First Division
  • 1958 17e
    First Division
  • 1959 15e
    First Division
  • 1960 21e
    First Division
  • 1961 14e
    Second Division
  • 1962 19e
    Second Division
  • 1963 5e
    Second Division
  • 1964 1e
    Second Division
  • 1965 2e
    First Division
  • 1966 2e
    First Division
  • 1967 4e
    First Division
  • 1968 4e
    First Division
  • 1969 1e
    First Division
  • 1970 2e
    First Division
  • 1971 2e
    First Division
  • 1972 2e
    First Division
  • 1973 3e
    First Division
  • 1974 1e
    First Division
  • 1975 9e
    First Division
  • 1976 5e
    First Division
  • 1977 10e
    First Division
  • 1978 9e
    First Division
  • 1979 5e
    First Division
  • 1980 11e
    First Division
  • 1981 9e
    First Division
  • 1982 20e
    First Division
  • 1983 8e
    Second Division
  • 1984 10e
    Second Division
  • 1985 7e
    Second Division
  • 1986 14e
    Second Division
  • 1987 4e
    Second Division
  • 1988 7e
    Second Division
  • 1989 10e
    Second Division
  • 1990 1e
    Second Division
  • 1991 4e
    First Division
  • 1992 1e
    First Division
  • 1993 17e
    Premier League
  • 1994 5e
    Premier League
  • 1995 5e
    Premier League
  • 1996 13e
    Premier League
  • 1997 11e
    Premier League
  • 1998 5e
    Premier League
  • 1999 4e
    Premier League
  • 2000 3e
    Premier League
  • 2001 4e
    Premier League
  • 2002 5e
    Premier League
  • 2003 15e
    Premier League
  • 2004 19e
    Premier League
  • 2005 14e
    Championship
  • 2006 5e
    Championship
  • 2007 24e
    Championship
  • 2008 5e
    League One
  • 2009 4e
    League One
  • 2010 2e
    League One
  • 2011 7e
    Championship
  • 2012 14e
    Championship
  • 2013 13e
    Championship
  • 2014 15e
    Championship
  • 2015 15e
    Championship
  • 2016 13e
    Championship
  • 2017 7e
    Championship
  • 2018 13e
    Championship
  • 2019 3e
    Championship
  • 2020 1e
    Championship
  • 2021 9e
    Premier League
  • 2022 17e
    Premier League
  • 2023 19e
    Premier League

In 1992 invoering van de Premier League en opheffing van de Fourth Division; in 2004 opheffing van de First, Second en Third Division.

Seizoensresultaten sinds 1981 bewerken

Seizoensresultaten 1980-heden
Seizoen Clubs Divisie Duels Winst Gelijk Verlies Doelsaldo Punten Tsch
1980–1981 9 22 First Division 42 17 10 15 39–47 44 21.377
1981–1982 20 22 First Division 42 10 12 20 39–61 42 22.109
1982–1983 8 22 Second Division 42 13 21 8 51–46 60 15.994
1983–1984 10 22 Second Division 42 16 12 14 55–56 60 15.493
1984–1985 7 22 Second Division 42 19 12 11 66–43 69 15.161
1985–1986 14 22 Second Division 42 15 8 19 56–72 53 13.259
1986–1987 4 22 Second Division 42 19 11 12 58–44 68 17.612
1987–1988 7 23 Second Division 44 19 12 13 61–51 69 20.272
1988–1989 10 24 Second Division 46 17 16 13 59–50 67 21.811
1989–1990 1 24 Second Division 46 24 13 9 79–52 85 28.568
1990–1991 4 20 First Division 38 19 7 12 65–47 64 29.312
1991–1992   20 First Division 42 22 16 4 74–37 82 29.459
1992–1993 17 22 Premier League 42 12 15 15 57–62 51 29.250
1993–1994 5 22 Premier League 42 18 16 8 65–39 70 34.493
1994–1995 5 22 Premier League 42 20 13 9 59–38 73 32.925
1995–1996 13 22 Premier League 38 12 7 19 40–57 43 32.578
1996–1997 11 22 Premier League 38 11 13 14 28–38 46 32.109
1997–1998 5 20 Premier League 38 17 8 13 57–46 59 34.725
1998–1999 4 20 Premier League 38 18 13 7 62–34 67 35.773
1999–2000 3 20 Premier League 38 21 6 11 58–43 69 39.155
2000–2001 4 20 Premier League 38 20 8 10 64–43 68 38.974
2001–2002 5 20 Premier League 38 18 12 8 53–37 66 39.752
2002–2003 15 20 Premier League 38 14 5 19 58–57 47 39.120
2003–2004 19 20 Premier League 38 8 9 21 40–79 33 36.666
2004–2005 14 24 Championship 46 14 18 14 49–52 60 29.207
2005–2006 5 24 Championship 46 21 15 10 57–38 78 22.355
2006–2007 24 24 Championship 46 13 7 26 46–72 36[4] 21.613
2007–2008 5 24 League One 46 27 10 9 72–38 76[4] 26.546
2008–2009 4 24 League One 46 26 6 14 77–49 84 23.813
2009–2010 2 24 League One 46 25 11 10 77–44 86 24.818
2010–2011 7 24 Championship 46 19 15 12 81–70 72 27.299
2011–2012 14 24 Championship 46 17 10 19 65–68 61 23.283
2012–2013 13 24 Championship 46 17 10 19 57–66 61 21.572
2013–2014 15 24 Championship 46 16 9 21 59–67 57 25.088
2014–2015 15 24 Championship 46 15 11 20 50–61 56 24.052
2015–2016 13 24 Championship 46 14 17 15 50–58 59 22.446
2016-2017 7 24 Championship 46 22 9 15 61–47 75 27.698
2017-2018 13 24 Championship 46 17 9 20 59–64 60 31.521
2018-2019 3 24 Championship 46 25 8 13 73–50 83 34.033
2019-2020 1 24 Championship 46 28 9 9 77–35 93 27.643
2020-2021 9 20 Premier League 38 18 5 15 62-54 59 --
2021-2022 17 20 Premier League 38 9 11 18 42-79 48
2022-2023 19 20 Premier League 38 7 10 21 48-78 31

In Europa bewerken

  Zie Lijst van Europese wedstrijden van Leeds United AFC voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Leeds United speelt sinds 1965 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam. De edities die Leeds heeft gewonnen zijn dik gedrukt:

1992/93, 2000/01
1969/70, 1974/75
-
1972/73
1971/72, 1973/74, 1979/80, 1995/96, 1998/99, 1999/00, 2001/02, 2002/03
1965/66, 1966/67, 1967/68, 1968/69, 1970/71

Bekende (oud-)Whites bewerken

Spelers bewerken

  Zie Lijst van spelers van Leeds United FC voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Trainers bewerken

  Zie Lijst van trainers van Leeds United FC voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Externe link bewerken

Zie de categorie Leeds United F.C. van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.