Lake MacLeod

Lake MacLeod
	;
Situering
Stroomgebiedslanden	Australië
Stroomgebied	West-Australië
Hoogte	-3 m
Coördinaten	24° 10′ ZB, 113° 40′ OL
Basisgegevens
Oppervlakte	2.000 km²
Maximale lengte	110 km
Maximale breedte	40 km
Foto's
	vanuit de ruimte in 1989
Portaal	Geografie

Lake MacLeod is het meest westelijk gelegen meer van Australië. Het ligt ten noorden van Carnarvon in de regio Gascoyne.

Geschiedenis bewerken

Ten tijde van de Europese kolonisatie leefden de Baijungu Aborigines in het gebied.^[2]

Sinds de jaren 1880 zijn er pastorale stations actief rond Lake MacLeod.^{[noot 1]}^[3]

In de jaren 1960 begon de 'Texada mining company' in het zuidelijke deel Lake MacLeod zout te ontginnen. Het bedrijf werd in 1978 door 'Dampier Salt Ltd' overgenomen. 'Dampier Salt Ltd' maakt deel uit van 'Rio Tinto Group'.^[3] Het is de grootste uitvoerder van uit zeewater gewonnen zout ter wereld.^[4]

Geografie bewerken

Lake MacLeod ligt 30 kilometer ten noorden van Carnarvon, in de IBRA-regio Carnarvon, 20 kilometer landinwaarts van de Ningaloo-kust. Het is ongeveer 2.000 km² groot, 110 kilometer lang en tot 40 kilometer breed.^[5]

Van september tot juni staat het meer bijna volledig droog. Permanente waterpoelen beslaan slechts een oppervlakte van 60 km². Zoetwater wordt door onder meer de rivieren de Minilya, de Lyndon en bij zware overstromingen uitzonderlijk ook door de rivier de Gascoyne aangevoerd. Vanuit de Indische Oceaan is er infiltratie van zeewater door een karstsysteem.^[6] Door het samenkomen van het rivierwater en zeewater ontstaat brak water.^[7]

Lake MacLeod ligt in een gebied waar een native title eis op rust. De Yinggarda, Baiyungu en de Thalanyji Aborigines werken daarvoor samen in de 'Gnulli Native Title Claim Group'.^[8]

In het zuidelijk deel van Lake MacCleod wint het bedrijf 'Dampier Salt Ltd' zout en gips door middel van de verdamping van zeewater.^[4]

In het noordelijk deel van het meer ligt een gebied dat onder bescherming van de conventie van Ramsar zou komen te staan. De grenzen van het gebied komen overeen met die van de Important Bird Area (IBA), uitgeroepen door Birds International. De meeste permanente waterpoelen bevinden zich in dit gebied.^[6]

Fauna en flora bewerken

Een groot deel van de biodiversiteit in het gebied is te danken aan omvangrijke mangroven. De populatie Avicennia marina rond en in Lake MacLeod behoort tot de grootste inlandse mangrovepopulaties ter wereld. De mangrovereiger, witoogmangrovezanger, mangrovebrilvogel en de witborstspitsvogel leven in de mangroven.^[9]

Elk jaar worden op en rond de noordelijke waterpoelen minstens 50.000 vogels uit meer dan 70 watervogelsoorten geteld. De soorten die het gebied tot een IBA maken door hun veeltalige aanwezigheid zijn:^[10]

In de waterpoelen werden onder meer volgende vissoorten aangetroffen:^[11]

Amniataba caudavittata (waar het oceaanwater insijpeld)
Craterocephalus pauciradiatus (waar het oceaanwater insijpeld)
Mugil cephalus (waar het oceaanwater insijpeld)
Leiopotherapon unicolor (sporadisch)
Lutjanus argentimaculatus (sporadisch)
natalbaars (door overstromingen van de Gascoyne)

De ongewervelden die de vogels en vissen tot voedsel dienen bestaan uit onder meer:^[11]

weekdieren uit het geslacht Marginella en het geslacht Hydrococcus
borstelwormen uit het geslacht Capitella en het geslacht Leitoscolopsis
mosselkreeftjes
eenoogkreeftjes
vlokreeften
Foraminifera

Zie de categorie Lake Macleod van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Bronnen, noten en/of referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Lake Macleod op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

Referenties

↑ (en) Christopher R. J. Kavazos & Pierre Horwitz, BIODIVERSITY AND ECOSYSTEM FUNCTIONING OF THE NORTHERN PONDS, LAKE MACLEOD, WESTERNAUSTRALIA-FINAL REPORT (pdf) 5. Centre for Ecosystem Management (juli 2016). Gearchiveerd op 19 maart 2020. Geraadpleegd op 19 maart 2020.
↑ (en) Norman Tindale, Baijungu (WA). South Australian Museum (1974). Gearchiveerd op 24 september 2019. Geraadpleegd op 19 maart 2020.
↑ ^a ^b (en) Kaz Johnson, Lake MacLeod Catchment Report 2011 18, 19. Rangelands NRM (november 2011). Gearchiveerd op 28 februari 2017. Geraadpleegd op 19 maart 2020.
↑ ^a ^b (en) Dampier Salt. Rio Tinto Group (2010). Geraadpleegd op 19 maart 2020.
↑ (en) Kaz Johnson, Lake MacLeod Catchment Report 2011 8. Rangelands NRM (november 2011). Gearchiveerd op 28 februari 2017. Geraadpleegd op 19 maart 2020.
↑ ^a ^b (en) Lake MacLeod. Birds International. Gearchiveerd op 28 juni 2022. Geraadpleegd op 20 maart 2020.
↑ (en) Karen Hattingh, Simone Bosshard, Tessa Concannon, Tess DeSerisy, Heather Shipp & Megan Soulsby, The inland Lake MacLeod Wetland System. Gnaraloo Wilderness Foundation (2017-18). Geraadpleegd op 20 maart 2020.
↑ (en) Peck on behalf of the Gnulli Native Title Claim Group v State of Western Australia [2019 FCA 2090]. AIATSIS (2019). Gearchiveerd op 19 maart 2020. Geraadpleegd op 20 maart 2020.
↑ (en) Christopher R. J. Kavazos & Pierre Horwitz, BIODIVERSITY AND ECOSYSTEM FUNCTIONING OF THE NORTHERN PONDS, LAKE MACLEOD, WESTERNAUSTRALIA-FINAL REPORT (pdf) 13. Centre for Ecosystem Management (juli 2016). Gearchiveerd op 19 maart 2020. Geraadpleegd op 19 maart 2020.
↑ (en) Populations of IBA trigger species. Birds International (2009). Gearchiveerd op 28 juni 2022. Geraadpleegd op 20 maart 2020.
↑ ^a ^b (en) Christopher R. J. Kavazos & Pierre Horwitz, BIODIVERSITY AND ECOSYSTEM FUNCTIONING OF THE NORTHERN PONDS, LAKE MACLEOD, WESTERNAUSTRALIA-FINAL REPORT (pdf) 14. Centre for Ecosystem Management (juli 2016). Gearchiveerd op 19 maart 2020. Geraadpleegd op 19 maart 2020.

Noot

↑ Extensieve veeteelt wordt in Australië pastoralisme genoemd en bedreven op verpacht kroonland.

[1] (en) Christopher R. J. Kavazos & Pierre Horwitz, BIODIVERSITY AND ECOSYSTEM FUNCTIONING OF THE NORTHERN PONDS, LAKE MACLEOD, WESTERNAUSTRALIA-FINAL REPORT (pdf) 5. Centre for Ecosystem Management (juli 2016). Gearchiveerd op 19 maart 2020. Geraadpleegd op 19 maart 2020.

[2] (en) Norman Tindale, Baijungu (WA). South Australian Museum (1974). Gearchiveerd op 24 september 2019. Geraadpleegd op 19 maart 2020.

[CatRep-4] (en) Kaz Johnson, Lake MacLeod Catchment Report 2011 18, 19. Rangelands NRM (november 2011). Gearchiveerd op 28 februari 2017. Geraadpleegd op 19 maart 2020.

[Rio-5] (en) Dampier Salt. Rio Tinto Group (2010). Geraadpleegd op 19 maart 2020.

[6] (en) Kaz Johnson, Lake MacLeod Catchment Report 2011 8. Rangelands NRM (november 2011). Gearchiveerd op 28 februari 2017. Geraadpleegd op 19 maart 2020.

[Birds-7] (en) Lake MacLeod. Birds International. Gearchiveerd op 28 juni 2022. Geraadpleegd op 20 maart 2020.

[8] (en) Karen Hattingh, Simone Bosshard, Tessa Concannon, Tess DeSerisy, Heather Shipp & Megan Soulsby, The inland Lake MacLeod Wetland System. Gnaraloo Wilderness Foundation (2017-18). Geraadpleegd op 20 maart 2020.

[9] (en) Peck on behalf of the Gnulli Native Title Claim Group v State of Western Australia [2019 FCA 2090]. AIATSIS (2019). Gearchiveerd op 19 maart 2020. Geraadpleegd op 20 maart 2020.

[10] (en) Christopher R. J. Kavazos & Pierre Horwitz, BIODIVERSITY AND ECOSYSTEM FUNCTIONING OF THE NORTHERN PONDS, LAKE MACLEOD, WESTERNAUSTRALIA-FINAL REPORT (pdf) 13. Centre for Ecosystem Management (juli 2016). Gearchiveerd op 19 maart 2020. Geraadpleegd op 19 maart 2020.

[11] (en) Populations of IBA trigger species. Birds International (2009). Gearchiveerd op 28 juni 2022. Geraadpleegd op 20 maart 2020.

[RepFau-12] (en) Christopher R. J. Kavazos & Pierre Horwitz, BIODIVERSITY AND ECOSYSTEM FUNCTIONING OF THE NORTHERN PONDS, LAKE MACLEOD, WESTERNAUSTRALIA-FINAL REPORT (pdf) 14. Centre for Ecosystem Management (juli 2016). Gearchiveerd op 19 maart 2020. Geraadpleegd op 19 maart 2020.

[3] Extensieve veeteelt wordt in Australië pastoralisme genoemd en bedreven op verpacht kroonland.

[1]

[2]

[noot 1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]