Mangrovereiger
De mangrovereiger (Butorides striata) is een vogel uit de familie van de reigers. De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 als Ardea striata gepubliceerd door Carl Linnaeus.[2] De soort komt voor in tropische gebieden van Zuid-Amerika tot de Salomonseilanden.
| Mangrovereiger IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2019) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_virescens_-_Lee_Karney_FWS_(1).jpg)
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Butorides striata (Linnaeus, 1758) Originele combinatie Ardea striata | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Verspreidingsgebied. Groen: hele jaar aanwezig; Geel: Alleen broedvogel. | |||||||||||||
_virescens_-_Lee_Karney_FWS.jpg)
| |||||||||||||
| ssp. virescens | |||||||||||||
| |||||||||||||
| ssp. amurensis | |||||||||||||
| |||||||||||||
| ei | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Mangrovereiger op  Wikispecies
| |||||||||||||
| (en) World Register of Marine Species | |||||||||||||
| |||||||||||||
Veldkenmerken bewerken
De mangrovereiger is een vrij kleine reiger van 45 cm lengte. De volwassen mangrovereiger heeft een grijsblauwe rug, witte onderkant, zwarte pet en gele poten. De jonge vogel is bruiner van kleur en gestreept aan de onderkant.
Ze nestelen in struiken of bomen, soms op de grond, en vaak in de buurt van water. Het legsel bestaat uit drie tot vijf eieren. Het voedsel bestaat uit kleine visjes, kikkers en waterinsecten.
Verspreiding en leefgebied bewerken
De vogel komt in de tropische, subtropische en soms ook gematigde draslanden van Zuid-Amerika, een groot deel van Afrika tot in Japan en zuidelijk tot op de Salomonseilanden en Australië. Vogels die broeden in de gematigde zone van Oost-Azië trekken 's winters naar het zuiden; mangrovereigers in de tropen zijn standvogels. De mangrovereiger heeft de voorkeur voor moerasgebieden met een dichte begroeiing zoals mangrove langs de kusten en dichte moerasbossen langs rivieren en meren, verder wordt deze reiger ook wel aangetroffen in moerassen langs rivieren en kanalen en kunstmatige plassen, zoutvlakten, wadden, koraalriffen, riet- en graslanden of rijstvelden.
De nominaat B. striata striata komt voor in Zuid-Amerika, daarnaast worden nog ruim 20 ondersoorten onderscheiden in de rest van het verspreidingsgebied:[3]
- B. s. striata: van oostelijk Panama tot noordelijk Argentinië, Bolivia en Chili
- B. s. atricapilla: Afrika bezuiden de Sahara
- B. s. brevipes: Somalië en de Rode Zee kusten
- B. s. rutenbergi: Madagaskar en Réunion
- B. s. rhizophorae: de Comoren
- B. s. crawfordi: Aldabra en de Amiranten
- B. s. degens: de Seychellen
- B. s. albolimbata: Chagosarchipel en de Maldiven
- B. s. spodiogaster: Andamanen, Nicobaren en de eilanden nabij westelijk Sumatra
- B. s. amurensis: zuidoostelijk Siberië, noordoostelijk China en Japan
- B. s. actophila: van oostelijk China tot noordelijk Myanmar en noordelijk Vietnam
- B. s. javanica: van Pakistan, India, Sri Lanka tot Thailand, de Filipijnen, de Grote Soenda-eilanden en Sulawesi
- B. s. steini: de Kleine Soenda-eilanden
- B. s. moluccarum: de Molukken
- B. s. papuensis: noordwestelijk Nieuw-Guinea
- B. s. idenburgi: noordelijk Nieuw-Guinea
- B. s. flyensis: oostelijk en zuidoostelijk Nieuw-Guinea
- B. s. macrorhyncha: oostelijk en noordoostelijk Australië en Nieuw-Caledonië
- B. s. stagnatilis: noordwestelijk en het noordelijke deel van Centraal-Australië
- B. s. patruelis: Tahiti
- B. s. solomonensis: van Lavongai tot de Salomonseilanden en Fiji
Status bewerken
Omdat de mangrovereiger een enorm groot verspreidingsgebied heeft, is de kans op uitsterven gering. De grootte van de populatie is in 2015 geschat op 4-10 miljoen individuen en dit aantal neemt toe. Daarom staat de mangrovereiger als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|