Kleefrijst
Kleefrijst (Ketan) is een rijstsoort die veel relatief veel amylopectine bevat en relatief weinig amylose, de twee bestanddelen van zetmeel. Door de amylopectine plakt kleefrijst na het koken aan elkaar.
De bereidingswijze is ongeveer 15 minuten laten koken in water. De verhouding is 1 kopje rijst op driekwart kopje water. Ook kan de rijst door verdamping van kokend water gegaard worden, zoals gebruikelijk is in Thailand en Laos.
Gebruik in voedsel bewerken
Zuid-Oost Azië bewerken
Kleefrijst wordt op allerlei manieren in Aziatische recepten gebruikt. In Zuidoost-Aziatische landen als Laos, Thailand en Vietnam wordt kleefrijst vaak met de hand gegeten. Doordat de rijst kleeft, zijn er gemakkelijk bolletjes van te maken. Kleefrijst wordt er gegeten in combinatie met allerlei andere gerechten. Eerst moet er een bolletje rijst worden gemaakt, vervolgens neemt men met het bolletje in de hand iets anders wat op de tafel staat en brengt het naar de mond om het op te eten.
.jpg)
Japan bewerken
In Japan staat de kleefrijstkorrel bekend als mochigome (もち米), welke korte, ronde, opake rijstkorrels heeft. Het wordt gebruikt in traditionele gerechten zoals sekihan (rode rijst), okowa en ohagi. Geplette kleefrijstkorrels worden gebruikt om mochi (もち) te maken. Mochi is een traditionele kleefrijstcake, en werd van origine gegeten tijdens het Japanse Nieuwjaar, maar wordt tegenwoordig het hele jaar door gegeten. Er bestaan veel verschillende variaties in de mochi uit verschillende regio's, en ze worden normaal gesproken op smaak gebracht met traditionele ingrediënten, zoals anko (rode azukibonenpasta), matcha (groene thee) en ingelegde sakura (kersenbloesem). De kleefrijstkorrels kunnen ook worden vermalen tot mochiko (もち粉), een kleefrijstmeel, dat wordt gebruikt om dango te maken.
-
-
Japanse korte rijstkorrels -
Okowa（おこわ), gestoomde kleefrijst geserveerd met groenten of vlees -
-
Sekihan, kleefrijst met rode azukibonen
.jpg)
.jpg)
