Interneringskamp
Een interneringskamp is een faciliteit om grotere groepen personen vast te zetten, waarbij de controle op politieke tegenstanders of politiek onbetrouwbaar geachte bevolkingsgroepen centraal staat.
Krijgsgevangenkampen zijn eveneens interneringskampen, waarbij hier echter steeds internationaal-rechterlijke normen dienen te worden nageleefd.
Onder internering wordt ook verstaan het gevangen houden van soldaten die in een oorlog in neutraal gebied terecht zijn gekomen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog waren zodoende Engelse en Belgische soldaten in Nederland geïnterneerd.
Tijdens de Frans-Duitse Oorlog (1870-1871) waren Franse soldaten in Zwitserland geïnterneerd.
Tijdens het communisme in Rusland waren politieke tegenstanders geïnterneerd in zogenaamde goelags.
De termen interneringskamp en concentratiekamp werden aanvankelijk gebruikt voor vergelijkbare detentiefaciliteiten. Door de gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog heeft de term concentratiekamp echter een veel zwaardere lading gekregen.
Tweede Wereldoorlog bewerken
Nederland bewerken
In de Tweede Wereldoorlog waren er drie soorten kampen waar o.a. opgepakte joden naartoe werden gebracht. In een interneringskamp werden mensen samengebracht om ze vervolgens door te sturen naar een ander kamp.
De interneringskampen in Nederland waren in de volgende plaatsen gelegen:
Voor de internering van gijzelaars werden voorts gebruikt:
Net na de Tweede Wereldoorlog werden bij operatie Black Tulip interneringskampen gebruikt om Duitsers uit te zetten. Dit gebeurde onder andere via:
Nederlands-Indië bewerken
In de kolonie Nederlands-Indië werden op 10 mei 1940 alle Duitsers, Duits-gezinden, NSB'ers en degenen die uit Duitsland afkomstig waren (zoals naar Duitsland gevluchte Oostenrijkse Joden), in hechtenis genomen en gevangen gezet in interneringskampen op het eiland Onrust en in Ngawi.
Suriname bewerken
In de kolonie Suriname werden de gevangenen uit Nederlands-Indië in Kamp Jodensavanne ondergebracht.
België bewerken
In België werden verzetslieden tijdens de Tweede Wereldoorlog in gewone gevangenissen geïnterneerd. Er waren echter ook bijzondere interneringsplaatsen, die rechtstreeks door de bezetter, meer bepaald door de Gestapo werden bestuurd. De voornaamste was het Fort van Breendonk. Als interneringskamp voor Joden werd de Kazerne Dossin in Mechelen gebruikt. Joodse gevangenen werden er verzameld alvorens ze op transport geplaatst werden naar de Duitse vernietigingskampen.
Onmiddellijk na de bevrijding van de Duitse bezetter in september 1944 werden in opdracht van de in Londen verblijvende minister van justitie Antoine Delfosse 170 gemeentelijke interneringscentra opgericht. In totaal werden ongeveer 40.000 gedetineerden opgesloten, hetzij als veroordeelden wegens collaboratie, hetzij als administratief aangehoudenen in afwachting van hun proces. Een van de grootste van deze hechteniskampen was het hechteniskamp van Lokeren waar tijdens de repressie een kleine 20.000 Vlamingen werden vastgehouden.
Verenigde Staten bewerken
.jpg)
Vanaf 1942 mochten Amerikanen van Japanse afkomst niet meer wonen aan de westkust van de Verenigde Staten. Meer dan 120.000 burgers uit Arizona, Californië, Oregon en Washington werden opgesloten in kampen, bewaakt door gewapende bewakers. Het laatste kamp werd in 1946 gesloten.
Azië bewerken
In Azië werden ook door Japanners interneringskampen (jappenkampen) ingericht, waarin de Westerse en gemengde bevolking van een land dat onder Japans gezag kwam te staan werd afgezonderd, teneinde zich niet te kunnen bemoeien met de Japanse gezagsuitoefening, zoals bijvoorbeeld in Maleisië, Singapore, China en Nederlands-Indië. Een voorbeeld van een Aziatisch interneringskamp is het kamp Kampili in voormalig Nederlands-Indië.
Bronnen, noten en/of referenties
|