Fernando Verdasco

Spaans tennisser

Fernando Verdasco Carmona (Madrid, 15 november 1983) is een tennisser uit Spanje. Hij is prof sinds 2001. Hij kwam in 2003 voor het eerst de top 100 en in 2004 voor het eerst de top 50 binnen. In 2009 bereikte hij voor het eerst de top tien. Zijn hoogste plaats op de ATP-ranglijst is de 7e, die hij behaalde op 20 april 2009.

Fernando Verdasco
Fernando Verdasco op de US Open 2016
Persoonlijke informatie
Bijnaam Invynara, Fer, Nando
Nationaliteit Vlag van Spanje Spanje
Geboorteplaats Madrid, Spanje
Geboortedatum 15 november 1983
Woonplaats Madrid, Spanje
Lengte 188 cm
Profdebuut 2001
Slaghand links, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 18.283.125 US dollar
Coach Nacho Truyol
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 559–442
Titels 7
Hoogste positie 7e (20 april 2009)
ATP Finals groepsfase (2009)
Olympische Spelen 1e ronde (2012)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open halve finale (2009)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 4e ronde (2007–2010, 2014, 2017, 2018)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (2013)
Vlag van Verenigde Staten US Open kwartfinale (2009, 2010)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 205–204
Titels 8
Hoogste positie 8e (11 november 2013)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (2009, 2013)
Vlag van Frankrijk Roland Garros halve finale (2017)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (2008)
Vlag van Verenigde Staten US Open kwartfinale (2004, 2008, 2014)
Laatst bijgewerkt op: 5 november 2018
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Verdasco begon op zijn vierde te tennissen op het hardcourt van Madrid, dus niet op gravel zoals vele Spanjaarden. Hij schreef in zijn loop­baan vijf enkelspeltoernooien op zijn naam. In het enkelspel won hij ook een challenger- en een futurestoernooi. Zijn beste resultaat in het enkelspel op een grandslamtoernooi is het bereikten van de halve finale op het Australian Open van 2009. Verdasco maakte ook driemaal deel uit van het Spaanse team dat de Davis Cup veroverde.

Loopbaan bewerken

Jaarverslagen bewerken

2001 - 2002 bewerken

Verdasco werd prof in 2001. Hij legde zich eerst vooral toe op de Satellite-toernooien in zijn thuisland. Na enkele toernooitjes kreeg hij op 15-jarige leeftijd zijn eerste ATP-punten te pakken. In april 2001 won hij zijn eerste toernooi in een Satellite-toernooi in Spanje. Niet veel later ging hij zich vooral concentreren op de futurestoernooien, vooral in eigen land. Ook hier liet het succes niet lang op zich wachten. In het zevende Spaanse futurestoernooi van het jaar bereikte hij de finale en een week later nog een halve finale.

In 2002 won Verdasco het eerste Spaanse futurestoernooi van het jaar. Hij had de goede vorm te pakken, want in het tweede futurestoernooi was hij halvefinalist en in het derde toernooi was hij finalist. Ook in het challengertoernooi van Segovia, dicht bij zijn woonplaats Madrid, haalde hij de finale. In de tweede helft van het jaar bereikte hij ook op de challengers van Kiev en Eckental de halve finale. Hij speelde in april van dat jaar ook zijn eerste ATP-toernooi, het ATP-toernooi van Estoril, waar hij in de eerste ronde verloor. Zijn eerste zege op ATP-niveau boekte hij in juli, toen hij in de eerste ronde van het ATP-toernooi van Sopot de Argentijn Mariano Puerta versloeg.

2003 bewerken

Verdasco's beste resultaten in 2003 kwamen in challengers: hij had een 15-8 matchrecord. Hij speelde onder andere de halve finale op de challengers van Wolfsburg en Zagreb. Hij speelde de kwartfinale (of beter) in zes challengers. Hij speelde dat jaar ook zijn eerste Masterstoernooien (Miami, Cincinnati en Madrid) en maakte zijn grandslamdebuut op Wimbledon, waar hij in de openingsronde verloor. Later dat jaar kwam hij als lucky loser op de hoofdtabel van de US Open. Hij versloeg eerst zijn landgenoot en 17e reekshoofd Tommy Robredo en vervolgens Davide Sanguinetti, vooraleer hij verloor van Paradorn Srichaphan. Midden september kwam hij voor het eerst binnen in de top 100.

2004 - 2006 bewerken

Begin 2004 nam Verdasco voor het eerst deel aan de Australian Open. Hij verloor in de eerste ronde. In maart haalde hij zijn eerste ATP-finale op het ATP-toernooi van Acapulco, die hij verloor van zijn landgenoot Carlos Moyá. Door deze finale maakte hij op de ATP-ranglijst een sprong van plaats 103 naar plaats 66. In april was het wel raak en won hij zonder setverlies het ATP-toernooi van Valencia door in de finale een andere landgenoot, Albert Montañés, te verslaan in twee sets. Op Roland Garros en Wimbledon haalde hij de tweede ronde. In juni kwam hij voor het eerst binnen in de top 50. Hij haalde die maand nog twee kwartfinales: in Halle en 's-Hertogenbosch. Zijn beste resultaat van de zomer was de halve finale in Kitzbühel. Op de US Open verloor hij in de tweede ronde. In het najaar was zijn beste prestatie de kwartfinale op het ATP-toernooi van Stockholm, waar hij samen met Feliciano López wel het dubbelspel won. Hij sloot het jaar voor het eerst af binnen de top 100 én de top 50, op plaats 36.

De eerste helft van 2005 was maar weinig succesvol. Op de grandslamtoernooien lag hij er al vaak vroeg uit: Australian Open en Wimbledon tweede ronde en Roland Garros eerste ronde. Zijn beste prestaties waren de kwartfinale in Valencia in april en op de Masters van Rome in mei. Tijdens de zomer haalde hij betere resultaten, met een finale in Kitzbühel (verlies tegen Gastón Gaudio), een kwartfinale in New Haven en een vierde ronde op de US Open. Na de US Open haalde hij nog de halve finale op het ATP-toernooi van Sint-Petersburg. Hij eindigde het jaar op plaats 33.

Op de Australian Open van 2006 lag hij er, net zoals in 2005, in de tweede ronde uit. Zijn eerste goede resultaat kwam er in april, opnieuw op het ATP-toernooi van Valencia, waar hij de halve finale haalde. In mei haalde hij de kwartfinale op de Masters van Hamburg. Op Roland Garros verloor hij in de tweede ronde. Wimbledon was succesvoller. Verdasco haalde er voor het eerst de vierde ronde en versloeg daarbij onder andere David Nalbandian, die toen de nummer 3 van de wereld was. Hij moest het in de vierde ronde echter afleggen tegen Radek Štěpánek. In juli haalde hij de kwartfinale in Gstaad en de halve finale in Kitzbühel. Op de US Open verloor hij in de derde ronde van Andy Roddick. Na de US Open was zijn beste resultaat een kwartfinale op het ATP-toernooi van Palermo. Verdasco sloot het jaar af op plaats 35.

2007 bewerken

Ook in 2007 lag Verdasco er na de tweede ronde uit op de Australian Open. In februari haalde hij de kwartfinale op het ATP-toernooi van Las Vegas. Op Roland Garros haalde hij de vierde ronde en op Wimbledon de derde. Juli en augustus waren succesvolle maanden, met een kwartfinale in Stuttgart en New Haven, halve finale in Kitzbühel en winst op de challenger van Segovia. Op de US Open lag hij er echter al in de derde ronde uit. In het najaar haalde hij nog de halve finale in Bangkok, de kwartfinale in Tokio en de finale in Sint-Petersburg, die hij verloor van Andy Murray. Verdasco eindigde het jaar op plaats 26.

2008 bewerken

Voor de vierde maal op rij verloor Verdasco in de tweede ronde van de Australian Open. Daarna was opnieuw Valencia zijn eerste beste resultaat, met een kwartfinale. Vanaf mei ging het beter met onder andere een kwartfinale op de Masters van Hamburg, de vierde ronde op Roland Garros en Wimbledon en de finale op het grastoernooi van Nottingham. In juni haalde bij voor het eerst de top 20. Hij zette zijn goede vorm door tijdens de zomer met een halve finale in Båstad en New Haven en de tweede toernooiwinst van zijn carrière, op het ATP-toernooi van Umag. Op de US Open verloor hij in de derde ronde. Daarna haalde hij nog de kwartfinale in Wenen en de halve finale in Sint-Petersburg. Verdasco eindigde het jaar voor het eerst binnen de top 20, op plaats 16.

2009 bewerken

 
Verdasco in zijn eersterondepartij op de Brisbane International van 2009

In 2009 maakte Verdasco zijn sterkste seizoensstart tot dan toe. Hij haalde de finale van zijn eerste toernooi van het jaar, in Brisbane, en behaalde zijn beste grandslamprestatie op de Australian Open van 2009, waar hij wist door te dringen tot de halve finale. In deze halve finale verloor hij van zijn landgenoot Rafael Nadal, in een vijfsetter die vijf uur en veertien minuten duurde. Het was de langste enkelpartij in de geschiedenis van het toernooi.[1] In februari kwam hij voor het eerst binnen in de top tien. Na de Australian Open bleef Verdasco enige tijd aan de kant omwille van een blessure aan de linkervoet. In maart, april en mei haalde hij de kwartfinale op de Masterstoernooien van Indian Wells, Miami, Monte Carlo, Rome en Madrid. Hij haalde ook de kwartfinale van het ATP-toernooi van Barcelona. Op 20 april haalde hij ook zijn hoogste positie tot nu toe, de 7e op de ATP-ranglijst. Tijdens Roland Garros en Wimbledon verloor Verdasco in de vierde ronde, respectievelijk van de Rus Nikolaj Davydenko en de Kroaat Ivo Karlović. Tijdens de zomer haalde hij de kwartfinale in Båstad en won hij zonder setverlies het ATP-toernooi van New Haven, waar hij Sam Querrey in de finale versloeg. Op de US Open haalde hij ook zijn beste resultaat ooit door de kwartfinale te bereiken. Daarna zette hij zijn sterke jaar door met een finaleplaats in Kuala Lumpur, een kwartfinale in Peking en een halve finale in Valencia. Hij nam een het einde van het jaar ook deel aan de ATP World Tour Finals, maar bleef steken in de groepsfase. Hij eindigde zijn meest succesvolle jaar tot dan toe voor het eerst binnen de top tien, op de negende plaats.

2010 bewerken

Ook 2010 startte vrij succesvol, met een vierde ronde op de Australian Open, waar hij het negende reekshoofd was, en winst op het ATP-toernooi van San José in februari. Het was Verdasco's eerste indoortitel op hardcourt.[2] Diezelfde maand haalde hij ook de kwartfinale in Acapulco. Vanaf maart startte weer een sterke periode, met goede prestaties op de Masterstoernooien: kwartfinale in Miami, halve finale in Rome en de finale in Monte Carlo, die hij verloor van zijn landgenoot Rafael Nadal. Het was de eerste volledig Spaanse Masters 1000-finale sinds het toernooi van Monte Carlo in 2002. In april won hij het ATP-toernooi van Barcelona, door Robin Söderling te verslaan in de finale.[3] In mei haalde hij de finale in Nice en de vierde ronde in Roland Garros. Op Wimbledon verloor hij verrassend in de eerste ronde van de veel lager gerangschikte Fabio Fognini. Tijdens de zomermaanden haalde hij de kwartfinale in Båstad en Washington en herhaalde hij zijn prestatie van 2009 door opnieuw de kwartfinale op de US Open te halen. Zijn beste prestatie na de US Open was de derde ronde op de Masters van Parijs. Verdasco eindigde het jaar voor de tweede maal op rij op plaats 9.

2011 bewerken

Met een vierde ronde op de Australian Open herhaalde Verdasco zijn prestatie van 2010. Begin februari haalde hij, net zoals in 2010, de finale van het ATP-toernooi van San José, maar deze keer verloor hij van Milos Raonic.[4] In april haalde hij de finale in Estoril, maar opnieuw verloor hij, ditmaal van Juan Martín del Potro. Hij viel die maand ook weg uit de top tien. Op Roland Garros verloor hij in de derde ronde. Op het grastoernooi van Londen haalde hij de kwartfinale, maar op Wimbledon verloor hij al in de tweede ronde van Robin Haase. Tijdens de zomer haalde hij de kwartfinale in Washington, de halve finale in Hamburg en de finale van het ATP-toernooi van Gstaad, maar hij verloor de volledig Spaanse finale van Marcel Granollers.[5] Op de US Open verloor hij in de derde ronde van Jo-Wilfried Tsonga. In het najaar ging het vormpeil naar beneden. Verdasco's beste resultaat was de kwartfinale in Peking. Hij sloot het jaar af op plaats 24 van de ATP-ranglijst.

2013 bewerken

In 2013 haalde Verdasco de kwartfinale op Wimbledon. In de kwartfinale verloor hij in vijf sets van de uiteindelijke winnaar Andy Murray (6-4, 6-3, 1-6, 4-6, 5-7).

Davis Cup bewerken

Verdasco speelde zijn eerste Davis Cup voor Spanje in 2005 in een duel tegen Slowakije in de eerste ronde van de Wereldgroep. Hij speelde in elk jaar van 2005 tot en met 2011, en maakte in 2008, 2009[6] en 2011 deel uit van het Spaanse team dat de Davis Cup won. In de periode 2005–2011 won Verdasco zeven van zijn twaalf enkelspelpartijen en acht van zijn vijftien dubbelspelpartijen.

Persoonlijk bewerken

Verdasco's ouders, José en Olga, hebben een restaurant in Madrid. Verdasco heeft nog twee zussen, Sara en Ana.[1] Hij heeft relaties gehad met de Argentijnse tennisspeelster Gisela Dulko, de Spaanse modellen Dafne Fernández en Priscila De Gustin en de Servische tennisspeelster Ana Ivanović.[7][8][9]

Palmares bewerken

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250

Enkelspel bewerken

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score
gewonnen finales
1. 2004-04-12   ATP Valencia Gravel   Albert Montañés 7-6, 6-3 details
2. 2008-07-20   ATP Umag Gravel   Igor Andrejev 3-6, 6-4, 7-6 details
3. 2009-08-30   ATP New Haven Hardcourt   Sam Querrey 6-4, 7-66 details
4. 2010-02-14   ATP San José Hardcourt (i)   Andy Roddick 3-6, 6-4, 6-4 details
5. 2010-04-25   ATP Barcelona Gravel   Robin Söderling 6-3, 4-6, 6-3 details
6. 2014-04-13   ATP Houston Gravel   Nicolás Almagro 6-3, 7-64 details
7. 2016-04-24   ATP Boekarest Gravel   Lucas Pouille 6-3, 6-2 details
verloren finales
1. 2004-03-07   ATP Acapulco Gravel   Carlos Moyá 3-6, 0-6 details
2. 2005-07-30   ATP Kitzbühel Gravel   Gastón Gaudio 6-2, 2-6, 4-6, 4-6 details
3. 2007-10-27   ATP St. Petersburg Hardcourt (i)   Andy Murray 2-6, 3-6 details
4. 2008-06-22   ATP Nottingham Gras   Ivo Karlović 5-7, 7-6, 6-7 details
5. 2009-01-05   ATP Brisbane Hardcourt   Radek Štěpánek 6-3, 3-6, 4-6 details
6. 2009-10-04   ATP Kuala Lumpur Hardcourt   Nikolaj Davydenko 4-6, 5-7 details
7. 2010-04-18   ATP Monte Carlo Gravel   Rafael Nadal 0-6, 1-6 details
8. 2010-05-23   ATP Nice Gravel   Richard Gasquet 3-6, 7-5, 6-7 details
9. 2011-02-07   ATP San José Hardcourt (i)   Milos Raonic 6-7, 6-7 details
10. 2011-04-25   ATP Estoril Gravel   Juan Martín del Potro 2-6, 2-6 details
11. 2011-07-25   ATP Gstaad Gravel   Marcel Granollers 4-6, 6-3, 3-6 details
12. 2012-03-03   ATP Acapulco Gravel   David Ferrer 1-6, 2-6 details
13. 2013-07-14   ATP Båstad Gravel   Carlos Berlocq 5-7, 1-6 details
14. 2016-07-17   ATP Båstad Gravel   Albert Ramos Viñolas 3-6, 4-6 details
15. 2017-03-04   ATP Dubai Hardcourt   Andy Murray 3-6, 2-6 details
16. 2018-02-25   ATP Rio de Janeiro Gravel   Diego Schwartzman 2-6, 3-6 details
gewonnen challengers
1. 2007-08-05   Segovia Hardcourt   Alun Jones 6-2, 6-4

Mannendubbelspel bewerken

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score
gewonnen finales
1. 2004-11-01   ATP Stockholm Hardcourt (i)   Feliciano López   Wayne Arthurs
  Paul Hanley
6-4, 6-4 details
2. 2012-02-26   ATP Buenos Aires Gravel   David Marrero   Michal Mertiňák
  André Sá
6-4, 6-4 details
3. 2012-03-03   ATP Acapulco Gravel   David Marrero   Marcel Granollers
  Marc López
6-3, 6-4 details
4. 2012-07-15   ATP Umag Gravel   David Marrero   Marcel Granollers
  Marc López
6-3, 7-64 details
5. 2012-07-22   ATP Hamburg Gravel   David Marrero   Rogério Dutra da Silva
  Daniel Muñoz de la Nava
6-4, 6-3 details
6. 2013-09-22   ATP Sint-Petersburg Hardcourt (i)   David Marrero   Dominic Inglot
  Denis Istomin
7-66, 6-3 details
7. 2013-11-11   ATP World Tour Finals Hardcourt (i)   David Marrero   Bob Bryan
  Mike Bryan
7-5, 63-7, [10-7] details
8. 2018-02-24   ATP Rio de Janeiro Gravel   David Marrero   Nikola Mektić
  Alexander Peya
5-7, 7-5, [10-8] details
verloren finales
1. 2007-07-22   ATP Stuttgart Gravel   Guillermo García López   František Čermák
  Leoš Friedl
4-6, 4-6 details
2. 2009-01-10   ATP Brisbane Hardcourt   Mischa Zverev   Marc Gicquel
  Jo-Wilfried Tsonga
4-6, 3-6 details
3. 2012-10-28   ATP Valencia Hardcourt (i)   David Marrero   Alexander Peya
  Bruno Soares
3-6, 2-6 details
4. 2013-10-13   ATP Shanghai Hardcourt   David Marrero   Ivan Dodig
  Marcelo Melo
62-7, 7-66, [2-10] details
5. 2014-04-13   ATP Houston Gravel   David Marrero   Bob Bryan
  Mike Bryan
6-4, 4-6, [9-11] details

Resultaten grote toernooien bewerken

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel bewerken

toernooi 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
grandslamtoernooien
Australian Open 1R 2R 2R 2R 2R HF 4R 4R 1R 3R 2R 3R 2R 1R 2R 3R 3R
Roland Garros 2R 1R 2R 4R 4R 4R 4R 3R 3R 2R 4R 2R 3R 4R 4R 2R 1R
Wimbledon 1R 2R 2R 4R 3R 4R 4R 1R 2R 3R KF 1R 3R 1R 1R 1R 4R g.t. 1R 1R
US Open 3R 2R 4R 3R 3R 3R KF KF 3R 3R 1R 2R 2R 1R 2R 3R 2R
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals G
ATP Masters 1000
Indian Wells 1R 2R 2R 2R 3R KF 3R 3R 3R 2R 4R 3R 3R 3R 3R g.t.
Miami 2R 1R 2R 3R 1R 3R KF KF 2R 3R 2R 2R 4R 3R 3R 4R g.t. 1R 1R
Monte Carlo 1R 1R 1R 1R KF F 2R 3R 1R 1R 2R 2R 1R g.t.
Madrid l.c. KF 3R 1R KF 3R 2R 3R 2R 1R 2R 3R g.t. 1R
Rome KF 2R 1R 3R KF HF 2R 2R 2R 1R 1R 1R KF
Montreal/Toronto 1R 3R 2R 2R 3R 2R 2R 1R 1R 2R g.t.
Cincinnati 1R 1R 1R 2R 3R 1R 2R 3R 2R 2R 2R 1R 1R 1R
Shanghai l.c. 2R 1R 2R 3R 2R 1R 1R 1R 1R g.t.
Parijs 1R 2R 1R 1R 3R 3R 3R 2R 1R 2R 3R 1R 2R KF 2R 2R
olympisch
Olympische Spelen g.t. g.t. g.t. 1R g.t. g.t. g.t.
statistieken
titels per jaar 0 0 1 0 0 0 1 1 2 0 0 0 1 0 1 0 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 173 107 36 33 35 26 16 9 9 24 24 30 33 49 42 35 28 49 65 154 125

Mannendubbelspel bewerken

toernooi 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
grandslamtoernooien
Australian Open 1R 2R 1R 1R KF KF 2R 2R 1R 1R 2R
Roland Garros 1R 1R 1R 2R 1R KF 2R 1R HF 1R
Wimbledon 2R 1R 1R 3R 1R 1R g.t.
US Open KF 3R 1R 1R KF 1R 1R KF 2R 3R 1R 1R
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals F
ATP Masters 1000
Indian Wells 2R 1R 2R 1R 1R 2R KF 1R 2R 1R g.t.
Miami 2R 1R 1R 1R KF 1R KF 2R KF 2R 1R 1R g.t.
Monte Carlo 1R 2R 1R 1R 2R HF 2R 2R 1R 1R g.t.
Madrid l.c. 1R 1R 2R HF HF 2R 1R 2R 1R g.t.
Rome KF 1R 1R 1R 1R KF KF 2R 1R 2R
Montreal/Toronto 1R 2R 2R 2R KF 1R g.t.
Cincinnati 1R 1R 2R 2R 1R 2R 2R HF
Shanghai l.c. 2R 1R 1R F 1R g.t.
Parijs 1R 1R 1R 2R 2R 1R
olympisch
Olympische Spelen g.t. g.t. g.t. g.t. g.t.
statistieken
titels per jaar 1 0 0 0 0 0 0 0 4 2 0 0 0 0 1 0 0 0 0
eindejaarsranking 88 84 230 111 52 84 201 393 29 8 37 99 169 66 80 192 379 1291 560

Externe links bewerken

Commons heeft mediabestanden in de categorie Fernando Verdasco.