Wikipedia

Wimbledon 2011

grandslamtoernooi

De 125e editie van het Engelse grandslamtoernooi, Wimbledon 2011, werd gehouden tussen 20 juni en 3 juli 2011. Voor de vrouwen was het de 118e editie. Het toernooi werd gespeeld in de All England Lawn Tennis and Croquet Club te Wimbledon.

Wimbledon Championships 2011
Wimbledon 2011
Editie 2011 (125e editie)
Stad, land Wimbledon, Engeland
Locatie All England Lawn Tennis and Croquet Club
Datum 20 juni–3 juli
Auspiciën ITF
Categorie Grandslamtoernooi
Prijzengeld £14.600.000[1]
Deelnemers 128 enkel / 64 dubbel
Ondergrond gras, buiten
Winnaars
Mannen enkel Vlag van Servië Novak Đoković
Vrouwen enkel Vlag van Tsjechië Petra Kvitová
Mannen dubbel Vlag van de Verenigde Staten Bob Bryan
Vlag van de Verenigde Staten Mike Bryan
Vrouwen dubbel Vlag van Tsjechië Květa Peschke
Vlag van Slovenië Katarina Srebotnik
Gemengd dubbel Vlag van Tsjechië Iveta Benešová
Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer
Grandslamtoernooien
Vorige: 2010     Volgende: 2012
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Het toernooi van 2011 trok 494.761 toeschouwers.[2]

EnkelspelBewerken

HerenBewerken

  Zie Wimbledon 2011 (mannen) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Finale: Novak Đoković (Servië) won van Rafael Nadal (Spanje) met 6-4, 6-1, 1-6 en 6-3

DamesBewerken

  Zie Wimbledon 2011 (vrouwen) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Finale: Petra Kvitová (Tsjechië) won van Maria Sjarapova (Rusland) met 6-3 en 6-4

DubbelspelBewerken

HerenBewerken

  Zie Wimbledon 2011 (mannendubbel) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Finale: Bob en Mike Bryan (Verenigde Staten) wonnen van Robert Lindstedt (Zweden) en Horia Tecău (Roemenië) met 6-3, 6-4 en 7-6

DamesBewerken

  Zie Wimbledon 2011 (vrouwendubbel) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Finale: Květa Peschke (Tsjechië) en Katarina Srebotnik (Slovenië) wonnen van Sabine Lisicki (Duitsland) en Samantha Stosur (Australië) met 6-3 en 6-1

GemengdBewerken

  Zie Wimbledon 2011 (gemengddubbel) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Finale: Iveta Benešová (Tsjechië) en Jürgen Melzer (Oostenrijk) wonnen van Jelena Vesnina (Rusland) en Mahesh Bhupathi (India) met 6-3 en 6-2

JuniorenBewerken

Meisjesenkelspel
Finale: Ashleigh Barty (Australië) won van Irina Chromatsjova (Rusland) met 7-5 7-63

Meisjesdubbelspel
Finale: Eugenie Bouchard (Canada) en Grace Min (Verenigde Staten) wonnen van Demi Schuurs (Nederland) en Tang Haochen (China) met 5-7 6-2 7-5

Jongensenkelspel
Finale: Luke Saville (Australië) won van Liam Broady (Groot-Brittannië) met 2-6 6-4 6-2

Jongensdubbelspel
Finale: George Morgan (Groot-Brittannië) en Mate Pavić (Kroatië) wonnen van Oliver Golding (Groot-Brittannië) en Jiří Veselý (Tsjechië) met 3-6 6-4 7-5

Kwalificatietoernooi (enkelspel)Bewerken

Algemene regels – Aan het hoofdtoernooi (enkelspel) doen bij de mannen en vrouwen elk 128 tennissers mee. De 104 beste mannen en 108 beste vrouwen van de wereldranglijst die zich inschrijven worden rechtstreeks toegelaten. Acht mannen en acht vrouwen krijgen van de organisatie een wildcard. Voor de overige ingeschrevenen resteren dan nog zestien plaatsen bij de mannen en twaalf plaatsen bij de vrouwen in het hoofdtoernooi – deze plaatsen worden via het kwalificatietoernooi ingevuld. Aan dit kwalificatietoernooi doen nog eens 128 mannen en 96 vrouwen mee. Dat toernooi wordt gespeeld in Roehampton.

Belgen op het kwalificatietoernooiBewerken

Bij de heren speelden Ruben Bemelmans, Steve Darcis en David Goffin voor een plek in het hoofdtoernooi. Alleen Ruben Bemelmans kwalificeerde zich.

Nederlanders op het kwalificatietoernooiBewerken

Bij de heren speelden Igor Sijsling en Thomas Schoorel voor een plek in het hoofdtoernooi. Alleen Igor Sijsling kwalificeerde zich.

Bij de vrouwen probeerden Michaëlla Krajicek en Arantxa Rus, zonder succes, zich te plaatsen voor een plek in het hoofdtoernooi.

UitzendrechtenBewerken

In Nederland was Wimbledon te zien bij de betaalzender Sport1. Via haar lineaire tv-kanalen zond Sport 1 meerdere tenniswedstrijden gelijktijdig uit. Sport 1 had de Nederlandse tv-rechten overgenomen van Net5.[3]

Sport1 had een overeenkomst met de NOS waardoor conform de Mediawet 2008, de halve finales en de finale live werden uitgezonden op een open tv-kanaal.[4]

Verder kon het toernooi ook gevolgd worden bij de Britse publieke omroep BBC, waar uitgebreid live-verslag werd gedaan op de zenders BBC One en BBC Two.

Externe linkBewerken

Wimbledon 

1946 · 1947 · 1948 · 1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967

↓ open tijdperk ↓

1968 (m-v) · 1969 (m-v) · 1970 (m-v) · 1971 (m-v) · 1972 (m-v) · 1973 (m-v) · 1974 (m-v-vd) · 1975 (m-v-vd-gd) · 1976 (m-v-vd-gd) · 1977 (m-v-vd-gd) · 1978 (m-v-vd-gd) · 1979 (m-v-vd-gd) · 1980 (m-v-vd-gd) · 1981 (m-v-vd-gd) · 1982 (m-v-vd-gd) · 1983 (m-v-vd-gd) · 1984 (m-v-vd-gd) · 1985 (m-v-vd-gd) · 1986 (m-v-vd-gd) · 1987 (m-v-vd-gd) · 1988 (m-v-md-vd-gd) · 1989 (m-v-md-vd-gd) · 1990 (m-v-md-vd-gd) · 1991 (m-v-md-vd-gd) · 1992 (m-v-md-vd-gd) · 1993 (m-v-md-vd-gd) · 1994 (m-v-md-vd-gd) · 1995 (m-v-md-vd-gd) · 1996 (m-v-md-vd-gd) · 1997 (m-v-md-vd-gd) · 1998 (m-v-md-vd-gd) · 1999 (m-v-md-vd-gd) · 2000 (m-v-md-vd-gd) · 2001 (m-v-md-vd-gd) · 2002 (m-v-md-vd-gd) · 2003 (m-v-md-vd-gd) · 2004 (m-v-md-vd-gd) · 2005 (m-v-md-vd-gd) · 2006 (m-v-md-vd-gd) · 2007 (m-v-md-vd-gd) · 2008 (m-v-md-vd-gd) · 2009 (m-v-md-vd-gd) · 2010 (m-v-md-vd-gd) · 2011 (m-v-md-vd-gd) · 2012 (m-v-md-vd-gd) · 2013 (m-v-md-vd-gd) · 2014 (m-v-md-vd-gd) · 2015 (m-v-md-vd-gd) · 2016 (m-v-md-vd-gd) · 2017 (m-v-md-vd-gd) · 2018 (m-v-md-vd-gd) · 2019 (m-v-md-vd-gd) · 2020 · 2021 (m-v-md-vd-gd)

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wimbledon_2011&oldid=61029483"