Eddy De Bie
|
Dit artikel komt mogelijk voor verwijdering in aanmerking. |
Eddy De Bie (Heist-op-den-Berg, 7 juli 1961) is een Belgisch voormalig veldrijder en wegwielrenner. Hij was actief van 1978 tot en met 1990.
| Eddy De Bie | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonlijke informatie | ||||
| Volledige naam | Eddy De Bie | |||
| Geboortedatum | 7 juli 1961 | |||
| Geboorteplaats | Heist-op-den-Berg | |||
| Nationaliteit | .svg){kind=small} Belgische
| |||
| Sportieve informatie | ||||
| Discipline(s) |  Veldrijden_pictogram.svg){kind=small} Wegwielrennen
| |||
| Ploegen | ||||
| 1984 1985 1989–1990 |
Dries-Verandalux Dormilon S.E.F.B. | |||
| ||||
Levensloop bewerken
In februari 1978 werd De Bie tiende in het door Pavel Velek gewonnen Europese kampioenschap veldrijden voor junioren. Later dat jaar werd hij in diezelfde leeftijdscategorie, achter Daniel Rossel, tweede in de Ronde van Vlaanderen. Een jaar later werd hij zesde op het wereldkampioenschap veldrijden in de Spaanse plaats Ordizia. In het provinciale kampioenschap van Antwerpen in 1980 werd hij tweede, achter Marc Van Laer.
In 1981 won De Bie een etappe in de Ronde van Namen. Datzelfde jaar won hij, in het amateurcircuit, wedstrijden in Zaventem, Boortmeerbeek en Berlaar. In maart 1983 won hij een wedstrijd over de grens: in Troyes-Dijon bleef hij Patrick Verplancke en Thibault Maugé voor.
In 1984 werd De Bie prof bij Dries-Verandalux. Hij reed dat jaar onder meer de Omloop Het Volk en de GP Cerami. Daarnaast werd hij vierde in De Kustpijl. In 1985 maakte hij de overstap naar het Spaanse Dormilon. Namens die ploeg won hij eind februari de eerste etappe in Ronde van Murcia, voor Peter Pieters en Jesús Suárez. Pieters, die een dag eerder de proloog had gewonnen, bleef wel leider in het klassement.
In april 1985 besloot hij zijn carrière te onderbreken.[1] Vanaf eind 1987 legde De Bie zich meer toe op het veldrijden[2], waar hij in zijn jeugd al enkele ereplaatsen had behaald. In september van dat jaar werd hij vijfde in de door Roland Liboton gewonnen veldrit in Pollare. Tijdens de kerstperiode werd De Bie onder meer twintigste in de veldrit in Diegem, deel uitmakend van de Superprestige. Een seizoen later werd hij onder meer tweede in de veldrit in Heist-op-den-Berg[3]; zijn broer Danny won. Later dat jaar werd hij ook tweede op een veldrit in Battel. In de Azencross, gewonnen door Liboton, werd hij achtste. In het seizoen daarop won De Bie de A-cross in Oostende en werd hij onder meer elfde in de Jaarmarktcross in Niel en zevende in de GP Rouwmoer in Essen.
In 1989 werd De Bie opnieuw profrenner.[4] Hij behaalde dat jaar onder meer de dertiende plaats op het Eurocircuit in Valkenswaard.[5] In 1990 maakte De Bie deel uit van de S.E.F.B.-ploeg.[6][7]
Privéleven bewerken
De oudere broers van Eddy De Bie, Danny en Rudy, waren beide ook actief als wielrenner en veldrijder. Hun zwager, Emiel De Haes, nam in 1979 deel aan de Ronde van Frankrijk en hun oom Auguste Badts was veldrijder. Zoon Sean reed onder meer vier seizoenen in de World Tour bij Lotto en zoon Mike was vooral in de jeugdcategorieën vooraan te vinden.[8]
Belangrijkste overwinningen bewerken
- 1981
- 4e etappe Ronde van Namen
- 1985
- 1e etappe Ronde van Murcia
Ploegen bewerken
- 1984 –
Dries-Verandalux - 1985 –
Dormilon (tot 30 april) - 1989 – S.E.F.B.-Galli-Vlan-Bulo-Opel (vanaf 25 augustus)
- 1990 – S.E.F.B.-Saxon-Gan
Bronnen, noten en/of referenties
|