Danny De Bie

Belgisch wielrenner

Danny De Bie (Beerzel, 23 januari 1960) is een Belgisch voormalig veldrijder.

Danny De Bie
Danny De Bie (links), Klaus-Peter Thaler (midden) en Christophe Lavainne (rechts) op het podium van het WK van 1987 te Mladá Boleslav.
Persoonlijke informatie
Volledige naam Danny De Bie
Geboortedatum 23 januari 1960
Geboorteplaats Beerzel
Nationaliteit Vlag van België Belgische
Sportieve informatie
Huidige ploeg Tarteletto-Isorex (ploegleider)
Discipline(s) Veldrijden
Wegwielrennen
Ploegen
1986
1987
1988
1989
1990–1991
1992
1993–1994
1995
S.E.F.B.
S.E.F.B.
S.E.F.B.-Tönissteiner
S.E.F.B.
S.E.F.B.-Saxon-Gan
Bankunie
Bankunie
Rolini Sportswear
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Levensloop bewerken

Danny de Bie was een laatbloeier, die pas doorbrak toen hij als prof in 1987 de zilveren WK-medaille won in Mladá Boleslav. De Bie was toen al 27 jaar oud en had als amateur zelden de indruk gegeven dat hij een hoogvlieger zou zijn. Hij was de middelste van de drie fietsende broers Eddy, Danny en Rudy. Als wegrenner behaalde Danny vele overwinningen, maar zijn hart ging uit naar de cross. Na dat onverhoopte WK-succes had De Bie de smaak te pakken. Hij ging voor zijn sport leven en trok in de winter bijna wekelijks naar Zwitserland, in die tijd het mekka van de veldritsport. Daar leerde hij het vak van veldrijder en deed hij de nodige hardheid op.

Twee jaar later leverde hem dat de wereldtitel op. Het parcours in het Franse Pontchâteau was hem op het lijf geschreven en hij profiteerde er van zijn technische vaardigheid. Als enige crosser overwon hij er de kunstmatige hindernissen rijdend met de fiets. Een van die balken lag onderaan de voet van een helling. Door zijn technische vaardigheid kon hij op de lange helling steeds fietsen, terwijl concurrent Adrie van der Poel iedere keer lopend de bijna 100 meter lange klim moest overbruggen. Iedere ronde pakte De Bie zo een kleine voorsprong op de onvermoeibaar lijkende Nederlander, maar enkele ronden voor het einde moest ook Van der Poel zich gewonnen geven. De regenboogtrui gaf Danny de Bie de erkenning als veldrijder waarnaar hij al zo lang gehunkerd had.

Hij groeide de volgende jaren uit tot een van de beste crossers van de wereld. Met de eindwinst in de Superprestige onderstreepte hij zijn kwaliteiten. Hij was de nieuwe vaandeldrager van de Belgische veldritsport. In 1991 kwam Danny De Bie in opspraak, toen hij na afloop van de Superprestigeveldrit van Zillebeke verdacht werd van fraude bij de dopingcontrole. Na allerlei processen werd hem toen de deelname aan het WK in Gieten geweigerd. Ook kreeg hij een boete van 60.000 Belgische frank opgelegd.[1]

Danny De Bie was drie jaar op rij Belgisch kampioen en werd in 1993 verrassend onttroond. Paul Herygers klopte hem toen in de eindsprint. De Bie won in totaal 13 Superprestigewedstrijden en 5 wedstrijden in de GvA Trofee. Na zijn carrière ging hij als ploegleider van het Fidea Cycling Team aan de slag. Onder zijn hoede groeide Bart Wellens uit tot een wereldtopper.

Palmares bewerken

1986–1987

1987–1988

1988–1989

1989–1990

1990–1991

1991–1992

1992–1993

1993–1994

Overwinningen bewerken

Seizoen Wereldbeker Superprestige GvA Trofee WK
 
BK
 
Overige Totaal
aantal
zeges
1986–1987   0
1987–1988   Vossem 1
1988–1989 Overijse, Asper-Gavere     Koksijde 4
1989–1990 Asper-Gavere, Diegem, Pilsen, Wetzikon, Eindklassement Loenhout   Koksijde 7
1990–1991 Pilsen, Gieten, Diegem, Overijse, Rome Loenhout   Contern 8
1991–1992 Gieten Loenhout, Essen   Koksijde, Vossem 6
1992–1993 Gieten Essen   Kalmthout 3
1993–1994   0
1994–1995 0
1996–1997 Lohne, Meningen, Oostende, Dover, Aachen 5
1997–1998 Eernegem, Lohne, Lanarvilly, Ruddervoorde 4

Resultaten in voornaamste wedstrijden bewerken

Jaar Ronde van Vlaanderen
1987 80e

Bibliografie bewerken

  • IVENS Jamy, Danny De Bie, Uitgeverij Partizaan (2016)[2]
Voorganger:
Pascal Richard
  Wereldkampioen veldrijden  
1989
   
Opvolger:
Henk Baars
Voorganger:
Roland Liboton
1989
  Belgisch kampioen veldrijden  
Danny De Bie
1990, 1991, 1992
Opvolger:
Paul Herygers
1993