Declan Rice

Brits voetballer

Declan Rice (Londen, 14 januari 1999) is een Engels-Iers voetballer die doorgaans als verdedigende middenvelder of verdediger speelt. Hij stroomde in 2017 door vanuit de jeugd van West Ham United. Rice debuteerde in 2018 in het Iers voetbalelftal, maar werd een jaar later international van Engeland, waarmee hij in 2021 de finale van het EK 2020 behaalde.

Declan Rice
Declan Rice
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 14 januari 1999
Geboorteplaats Londen, Vlag van Engeland Engeland
Lengte 185 cm
Been Rechts
Positie verdediger, verdedigende middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland West Ham United
Rugnummer 41
Contract tot 30 juni 2024 (optie +1 jaar)
Jeugd
–2014
2014–2017
Vlag van Engeland Chelsea
Vlag van Engeland West Ham United
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2017– Vlag van Engeland West Ham United 162(6)
Interlands **
2015–2016
2016–2017
2017–2018
2018
2019–
Vlag van Ierland Ierland –17
Vlag van Ierland Ierland –19
Vlag van Ierland Ierland –21
Vlag van Ierland Ierland
Vlag van Engeland Engeland
5(2)
6(0)
5(0)
3(0)
29(2)

* Bijgewerkt op 19 april 2022
** Bijgewerkt op 19 april 2022
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

ClubcarrièreBewerken

Rice speelde in de jeugdopleiding van Chelsea FC, maar verruilde die in juli 2014 voor die van West Ham United, waarvoor hij in december 2015 op 16-jarige leeftijd zijn eerste profcontract ondertekende.[1] Aan het eind van het seizoen 2016/17 zat Rice al enkele malen op de reservebank van het eerste elftal en hij debuteerde op 21 mei 2017, op de laatste speeldag van het seizoen, in het eerste elftal van de club. Hij viel die dag in de blessuretijd in voor Edimilson Fernandes tijdens een met 1–2 gewonnen wedstrijd in de Premier League, uit bij Burnley. In de tweede competitiewedstrijd van het daaropvolgende seizoen, tegen Southampton FC in augustus 2017, maakte Rice zijn basisdebuut. Vier dagen later speelde hij voor een eerste keer een volledige wedstrijd, in het met 0–2 gewonnen League Cup-duel tegen Cheltenham Town. Tegen Manchester City op 3 december 2017 gebeurde dat voor het eerst in de Premier League. In de tweede seizoenshelft van het seizoen 2017/18 groeide Rice uit tot een basisspeler. Aan het eind van het seizoen eindigde hij als tweede bij de verkiezing van Hammer of the Year, achter Marko Arnautović.[2]

Waar Rice gedurende het seizoen 2017/18 nog als centrale verdediger werd opgesteld, werd de defensieve middenvelder zijn voornaamste rol vanaf het seizoen 2018/19. In december 2018 ondertekende Rice een nieuw contract bij West Ham United, dat verliep tot medio 2024 met een optie voor nog een jaar.[3] Op 12 januari 2019 maakte hij zijn eerste doelpunt in het profvoetbal. Het was het enige doelpunt in het Premier League-thuisduel met Arsenal FC.[4] Aan het eind van het seizoen werd Rice genomineerd voor de PFA Young Player of the Year Award, uiteindelijk gewonnen door Raheem Sterling.[5] Binnen West Ham United eindigde Rice voor een tweede achtereenvolgend jaar als tweede bij de verkiezing voor de Hammer of the Year, ditmaal achter Łukasz Fabiański. Rice won op dezelfde avond de prijzen Young Hammer of the Year, Players' Player of the Year en Best Individual Performance voor zijn wedstrijd tegen Arsenal in januari 2019.[6] Tijdens een met 1–2 verloren competitieduel tegen Leicester City in december 2019 droeg Rice voor het eerst de aanvoerdersband, bij afwezigheid van Mark Noble.[7] Het Premier League-seizoen 2019/20 lag drie maanden stil in verband met de coronacrisis toen West Ham United nog in degradatiezorgen zat. Na de onderbreking wist West Ham United zich te handhaven, onder andere na een 3–2 zege op Chelsea FC, met Rice als aanvoerder, en een 3–1 overwinning tegen Watford FC, waarbij Rice zijn enige doelpunt van het seizoen maakte.[8] In het competitieseizoen 2019/20 miste Rice geen minuut en werd hij benoemd tot Hammer of the Year.[9]

In het seizoen 2020/21 droeg Rice vaak de aanvoerdersband en was hij op weg opnieuw geen minuut van het competitieseizoen te missen, maar eind maart raakte hij voor anderhalf maand geblesseerd. West Ham United eindigde op de zesde plaats, de hoogste klassering van de club in de 21ste eeuw. Daardoor kon Rice op 16 september 2021 zijn Europees debuut maken, in het Europa League-groepsduel tegen Dinamo Zagreb. In die wedstrijd boekte West Ham United een 0–2 zege en was Rice trefzeker. Mede dankzij een treffer van Rice in de kwartfinales tegen Olympique Lyonnais behaalde West Ham United de halve finales van de Europa League.

ClubstatistiekenBewerken

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2016/17 West Ham United   Premier League 1 0 0 0 0 0 1 0
2017/18 26 0 5 0 31 0
2018/19 34 2 4 0 38 2
2019/20 38 1 2 0 40 1
2020/21 32 2 3 0 35 2
2021/22 31 1 4 1 8 3 43 5
Carrière totaal 162 6 18 1 8 3 188 10

Bijgewerkt t/m 19 april 2022.[10]

InterlandcarrièreBewerken

Rice werd geboren in Engeland, maar heeft grootouders uit Ierland. Hij kwam uit voor zowel Ierland –17, Ierland –19 als Ierland –21. Rice debuteerde op 23 maart 2018 in het Iers voetbalelftal, tijdens een met 1–0 verloren oefeninterland in en tegen Turkije. Na drie interlands besloot hij in februari 2019 toch voor Engeland uit te willen komen. Dit kon binnen de regels, omdat hij voor Ierland tot op dat moment alleen oefenduels speelde.[11]

Interlands van Declan Rice voor   Ierland
Bijgewerkt op 19 april 2022.
No. Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
3 Als speler bij   West Ham United 0
1. 23 maart 2018   TurkijeIerland   1 – 0 Vriendschappelijk
2. 28 mei 2018   FrankrijkIerland   2 – 0
3. 2 juni 2018   IerlandVerenigde Staten   2 – 1

Rice debuteerde op 22 maart 2019 als Engels international, tijdens een met 5–0 gewonnen kwalificatiewedstrijd voor het EK 2020 thuis tegen Tsjechië. In de 63ste minuut kwam hij binnen de lijnen voor Dele Alli. Drie dagen later stelde Gareth Southgate Rice voor het eerst op in het basiselftal, in de uitwedstrijd tegen Montenegro. In juni 2019 kwam Rice namens Engeland uit in de finaleronde van de Nations League. In de halve finales verloor Engeland in de verlenging van Nederland. In de wedstrijd om de derde plaats werd Zwitserland na strafschoppen verslagen, maar kwam Rice niet in actie. Op 18 november 2020 scoorde Rice voor het eerst namens Engeland; de openingstreffer bij een 4–0 zege op IJsland in de Nations League. Op 1 juni 2021 maakte Southgate bekend dat Rice was opgenomen in de Engelse selectie voor het EK 2020.[12] Rice kwam in alle zeven wedstrijden op het eindtoernooi in actie. Engeland verloor de finale na een strafschoppenserie van Italië.

Interlands van Declan Rice voor   Engeland
Bijgewerkt op 19 april 2022.
No. Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
29 Als speler bij   West Ham United 2
1. 22 maart 2019   EngelandTsjechië   5 – 0 Kwalificatie EK 2020
2. 25 maart 2019   MontenegroEngeland   1 – 5
3. 6 juni 2019   NederlandEngeland   3 – 1 n.v. Nations League 2018/19
4. 7 september 2019   EngelandBulgarije   4 – 0 Kwalificatie EK 2020
5. 10 september 2019   EngelandKosovo   5 – 3
6. 11 oktober 2019   TsjechiëEngeland   2 – 1
7. 17 november 2019   KosovoEngeland   0 – 4
8. 5 september 2020   IJslandEngeland   0 – 1 Nations League 2020/21
9. 8 september 2020   DenemarkenEngeland   0 – 0
10. 11 oktober 2020   EngelandBelgië   2 – 1
11. 14 oktober 2020   EngelandDenemarken   0 – 1
12. 15 november 2020   BelgiëEngeland   2 – 0
13. 18 november 2020   EngelandIJsland   4 – 0   20'
14. 28 maart 2021   AlbaniëEngeland   0 – 2 Kwalificatie WK 2022
15. 31 maart 2021   EngelandPolen   2 – 1
16. 2 juni 2021   EngelandOostenrijk   1 – 0 Vriendschappelijk
17. 6 juni 2021   EngelandRoemenië   1 – 0
18. 13 juni 2021   EngelandKroatië   1 – 0 EK 2020
19. 18 juni 2021   EngelandSchotland   0 – 0
20. 22 juni 2021   TsjechiëEngeland   0 – 1
21. 29 juni 2021   EngelandDuitsland   2 – 0
22. 3 juli 2021   OekraïneEngeland   0 – 4
23. 7 juli 2021   EngelandDenemarken   2 – 1 n.v.
24. 11 juli 2021   ItaliëEngeland   1 – 1 n.v.
(3 – 2 n.s.)
25. 2 september 2021   HongarijeEngeland   0 – 4 Kwalificatie WK 2022   87'
26. 8 september 2021   PolenEngeland   1 – 1
27. 12 oktober 2021   EngelandHongarije   1 – 1
28. 26 maart 2022   EngelandZwitserland   2 – 1 Vriendschappelijk
29. 29 maart 2022   EngelandIvoorkust   3 – 0

Zie ookBewerken