Bob Wollek

Frans coureur (1943-2001)

Bob Wollek (Straatsburg, 4 november 1943Florida, 16 maart 2001) was een Franse autocoureur die vooral actief was in het sportwagenracen.

Bob Wollek

Lagere klassen bewerken

Na een korte skicarrière, afgebroken door een kwetsuur, ging hij zich volledig toeleggen op de autosport.

In 1968 eindigde hij als tweede achter François Migault in le Volant de l'ACO op het circuit van Bugatti (Le Mans).

Later dat jaar won hij de Alpine Trofee Le Mans waardoor hij mocht deelnemen aan 24 uur van Le Mans van dat jaar. Hij eindigde als elfde en werd tweede in zijn klasse.

Ondanks bescheiden resultaten in 1969 in het Formule France kampioenschap nam hij een jaar later deel aan het Franse Formule 3 kampioenschap.

In 1971 nam hij deel aan het Europees Kampioenschap Formule 2 als teammaat van Tim Schenken voor het Rondel team van Ron Dennis, de latere teambaas van McLaren. Alleen in Oostenrijk slaagde hij er in om één puntje te scoren.

Ook in 1972 bleef hij bij Rondel in het Europees Kampioenschap Formule 2. Hij behaalde 21 punten, podiumplaatsen in Hockenheim en Albi en zelfs een overwinning in Imola. Dit alles was goed voor een zevende plaats in de eindstand.

Maar ondanks deze beloftevolle resultaten, borg Bob Wollek zijn Formule 1-ambities op en legde zich vanaf nu toe op het Sportwagen gebeuren.

Sportwagens bewerken

Hij won vier keer de 24 uren van Daytona (1983, 1985, 1989 en 1991). Daarmee is hij na Hurley Haywood en Scott Pruett de rijder die deze race het vaakst wist te winnen. Hij deelt dit record met Pedro Rodríguez, Peter Gregg en Rolf Stommelen.

Zeven weken na zijn tweede zege in de 24 uren van Daytona behaalde hij in 1985 ook zijn enige zege in de 12 uren van Sebring.

Hij won o.a. ook bekende sportwagenraces zoals de 1000 km van Brands Hatch (1986), de 1000 km van Monza (1983), de 1000 km van Mugello (1983), de 1000 km van de Nürburgring (1979 op de Nordschleife), de 1000 km van Spa (1985) en de 1000 km Suzuka (1981 en 1994).

Tussen 1975 en 1983 was hij actief in het Deutsche Rennsport Meisterschaft en behaalde er twee maal de titel (1982 en 1983).

Ook behaalde hij verschillende overwinningen in de Interserie.

24 uren van Le Mans bewerken

Bob Wollek nam 30 keer deel aan de 24 uren van Le Mans. Alleen Henri Pescarolo deed beter met 33. Merkwaardig genoeg behaalde hij geen enkele keer de overwinning. Met zijn zes podiumplaatsen (vier keer tweede en tweemaal derde) is hij de rijder met het grootst aantal podiumplaatsen zonder ooit de zege de behalen. Het Britse tijdschrift Autosport plaatste hem daardoor op de tweede plaats van de lijst van The greatest sportscar drivers never to win the Le Mans 24 Hours (op de eerste plaats stond Stirling Moss)[1].

Vooral in 1997 en 1998 was hij dicht bij een zege. Na meer dan 12 uur aan de leiding te hebben gereden en met minder dan acht uren te gaan, ging Wollek in 1997 in de bocht van Arnage, één van de traagste bochten van het circuit, om onduidelijke redenen van de baan. Later zei hij hierover het volgende:[2]

Ik denk nog steeds aan die race. Soms slaap ik 's nachts niet als ik eraan denk en begin te zweten. Hoe ging het mis in Arnage? Een stomme bocht met 80 km/u, de makkelijkste van allemaal... Hoe? Hoe? Hoe? Dan voel en hoor ik onbewust een geluid, een mechanisch geluid, net voordat ik de baan verlaat. Kijk, ik heb gezworen het nooit te schrijven, maar ik denk dat ik onschuldig was bij dat ongeluk. De auto had een technisch mankement, dat moet het geweest zijn! Maar ik heb dit nooit tegen Norbert Singer gezegd, en hij heeft dit ook nooit tegen mij gezegd. Maar na het ongeluk bleef ik vertrouwen houden in mijn kwaliteiten, en dat is toch iets vreemds, vind je niet? Maar de nachtmerries over wat er in Arnage gebeurde, lieten me nooit los. Tot op de dag van vandaag!

In 1998 lag het team van Bob Wollek op de tweede plaats op korte afstand van hun ploegmaats bij Porsche AG. Net op het moment dat de leidende Porsche een probleem had, ging Jörg Müller, één van de twee co-rijders van Wollek, van de baan en beschadigde de bodemplaat van de wagen. Zonder de tijd die verloren werd om deze te herstellen, hadden zij op dat moment de leiding van de wedstrijd kunnen overnemen.

Overlijden bewerken

Wollek kwam om het leven toen hij op 16 maart 2001 na de trainigsritten voor de 12 uren van Sebring werd aangereden door een wagen toen hij met de fiets terugreed naar zijn hotel. Hij overleed op weg naar het ziekenhuis. Bob Wollek was 57 jaar.

Statistieken bewerken

24 uren van Le Mans[3][4] bewerken

Jaar Nummer Team Co-rijders Wagen Klasse Startplaats Ronden Positie Achterstand op winnaar Pos.Klasse
1968 #53   Trophée Le Mans-Alpine   Christian Ethuin Alpine A210 Prototype 1300 42e 282 11e 49 ronden 2e
1969 #45   Société des Automobiles Alpine   Jean-Claude Killy Alpine A210 Prototype 1600 34e 242 OPG
1973 #14   Equipe Matra   Patrick Depailler Matra MS670B Sports 3000 7e 84 OPG
1974 #8   Equipe Gitanes   Jean-Pierre Jaussaud
  José Dolhem
Matra MS670B S - Sport 3000 5e 120 OPG
1975 #78   Ecurie Robert Buchet - Cyril Grandet   Cyril Grandet Porsche 911 Carrera RS GT Series 39e 294 DISa
1976 #65   Porsche Kremer Racing   Didier Pironi
  'Marie-Claude Beaumont'
Porsche 934 Groep 4
Grand Touring
20e 271 19e 79 ronden 4e
1977 #58   Porsche Kremer Racing   Jean-Pierre 'Steve' Wielemans
  Philippe Gurdjian
Porsche 934 Groep 4
Grand Touring
17e 299 7e 44 ronden 1e
1978 #6   Martini Racing Porsche System   Jurgen Barth
  Jacky Ickx
Porsche 936/78 Groep 6
Sports +2000
4e 365 2e 5 ronden 2e
1979 #14   Essex-Porsche   Hurley Haywood Porsche 936/78 Groep 6
Sports +2000
1e 236 OPG
1980 #45   Gelo Racing Team   Helmut Kelleners Porsche 935/80 Groep 5 10e 191 OPG
1981 #10   Kremer Racing   Xavier Lapeyre
  Guy Chasseuil
Porsche 917 K/81 Groep 6
Sports +2000
18e 82 OPG
1982 #4   Belga Team - Joest Racing   Jean-Michel Martin
  Philippe Martin
Porsche 936C Groep C 3e 314 OPG
1983 #8   Sorga S.A.   Klaus Ludwig
  Stefan Johansson
Porsche 956 Groep C 5e 355 6e 16 ronden 6e
1984 #4   Martini Racing   Alessandro Nannini Lancia LC 2/84 Groep C1 1e 326 8e 34 ronden 8e
1985 #4   Martini-Lancia   Alessandro Nannini
  Lucio Cesario
Lancia LC 2 83/85 Groep C1 3e 360 6e 14 ronden 6e
1986 #2   Rothmans Porsche   Jochen Mass
  Vern Schuppan
Porsche 962C Groep C1 1e 180 ONG
1987 #18   Rothmans Porsche AG   Jochen Mass
  Vern Schuppan
Porsche 962C Groep C1 1e 16 OPG
1988 #18   Porsche AG   Sarel van der Merwe
  Vern Schuppan
Porsche 962C Groep C1 2e 192 OPG
1989 #9   Joest Racing   Hans-Joachim Stuck Porsche 962C Groep C1 5e 383 3e 7 ronden 3e
1990 #9   Joest Porsche Racing   'John Winter'
  Stanley Dickens
Porsche 962C Groep C1 18e 346 8e 13 ronden 8e
1991 #34   Silk Cut Jaguar   Teo Fabi
  Kenny Acheson
Jaguar XJR-12 LM Group C/1990 27e 359 3e 4 ronden 3e
1992 #54   Courage Compétition   Henri Pescarolo
  Jean-Louis Ricci
Cougar C28S Group C/Porsche 13e 335 6e 17 ronden 1e
1993 #18   Joest Racing   Ronny Meixner
  Henri Pescarolo
Porsche 962C Group C1/1990 8e 352 9e 24 ronden 4e
1994 #4   Nisso Trust Racing Team   Steven Andskär
  George Fouché
Toyota 94C-V LMP1/C90 8e 329 4e 16 ronden 2e
1995 #13   Courage Compétition   Mario Andretti
  Éric Hélary
Courage C34 WSC 3e 298 2e 1 ronde 1e
1996 #25   Porsche AG   Hans-Joachim Stuck
  Thierry Boutsen
Porsche 911 GT1 GT1 4e 353 2e 1 ronde 1e
1997 #25   Porsche AG   Hans-Joachim Stuck
  Thierry Boutsen
Porsche 911 GT1 Le Mans GT-1 2e 238 OPG
1998 #25   Porsche AG   Jörg Müller
  Uwe Alzen
Porsche 911 GT1-98 Le Mans GT1 4e 350 2e 1 ronde 2e
1999 #80   Champion Racing Dave Maraj   Dirk Müller
  Bernd Maylander
Porsche 996 GT3-R Le Mans GT 44e 293 19e 73 ronden 2e
2000 #83   Dick Barbour Racing   Dirk Müller
  Lucas Luhr
Porsche 911 GT3-R Le Mans GT 38e 320 DISb

a onreglementaire olieverversing
b onreglementaire benzinetank