Iljoesjin Il-14
De Iljoesjin[1] Il-14 (Russisch: Ильюшин Ил-14) (NAVO-codenaam: Crate) was een Russisch militair en civiel transport en passagiersvliegtuig. De Il-14 vloog voor het eerst in 1950 en werd behalve in de Sovjet-Unie ook gebouwd in de DDR, in Tsjecho-Slowakije bij Avia als Avia Av-14 (ook wel bekend als Avia 14) en in China als Y-6.
| Iljoesjin Il-14 | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Fabrikant | Iljoesjin | |||
| Lengte | 22,31 m | |||
| Spanwijdte | 31,70 m | |||
| Hoogte (vanaf de grond) | 7,80 m | |||
| Stoelen voor passagiers | 36 | |||
| Leeggewicht | 12.600 kg | |||
| Vleugeloppervlak | 100 m² | |||
| Max. startgewicht | 17.500 kg | |||
| Motoren | 2× Sjvetsov ASj-82T-7 | |||
| Max. stuwkracht per motor | 1.900 pk | |||
| Kruissnelheid | 320 km/h | |||
| Max. reikwijdte | 1.750 km | |||
| Eerste vlucht | 1950 | |||
| Status | niet meer in commercieel gebruik, nog wel bij vliegclubs | |||
| Aantal gebouwd | 1276 | |||
| ||||
Ontwikkeling bewerken
De Iljoesjin was bedoeld als vervanging van de Lisunov Li-2 (een in licentie gebouwde variant van de Douglas DC-3) en was ontwikkeld op basis van de Iljoesjin Il-12. De Il-14 wordt aangedreven door twee Sjvetsov ASj-82T-7-radiaalmotoren. Het toestel was een groot succes in de uitgestrekte Sovjet-Unie doordat het kon landen en opstijgen op onverharde landingsbanen en vliegvelden van slechte kwaliteit.
Tegenwoordig zijn er nog maar een handjevol vliegende exemplaren, deze worden in Rusland gebruikt als vrachtvliegtuig in Siberië of als parachutistentoestel door vliegclubs.
Gebruikers (historisch) bewerken
Civiel bewerken
- Aeroflot
- Balkan Bulgarian Airlines
- CAAC
- CSA
- Cubana de Aviación
- Interflug
- JAT
- LOT Polish Airlines
- Malév
- Mongolian Airlines
- UVS-MNR Air Mongol
- Tabso Bulgaria
- Tarom
- Ukamp
- Chosonminhang Korean Airways
- Yemen Airlines
Militair bewerken
Externe link bewerken
Bronnen, noten en/of referenties
|
