(1768) Appenzella

planetoïde

De planetoïde (1768) Appenzella, reeds ontdekt in 1942, werd op 23 september 1965 opnieuw aan het licht gebracht door de Zwitserse astronoom Paul Wild. De baan van deze planetoïde heeft een halve grote as van 2,4504897 AE en bevindt zich in de planetoïdengordel tussen Mars en Jupiter. Van dit hemellichaam is weinig bekend, buiten het feit dat periheliumargument van slechts 19,53758° en een gemiddelde anomalie van 279,39513° heeft. (1768) Appenzella heeft een absolute magnitude van slechts 12,70, waardoor dit een zeer zwak lichtweerkaatsende planetoïde is.

(1768) Appenzella
(1768) Appenzella
Baankarakteristieken
Baantype Hoofdring
Halve grote as 2,449873 AE
Periheliumafstand 2.011113 AE
Apheliumafstand 2,888633 AE
Periode 3,83 jaar
Glooiingshoek 3,254657°
Excentriciteit 0,1790951
Fysische karakteristieken
Diameter 20,221 km
Rotatieperiode 5,1839 u
Spectraalklasse F
Abs. magnitude 12,7
Albedo 0,032
Geschiedenis
Ontdekker Paul Wild
Ontdekkingsjaar 1965
Portaal  Portaalicoon   Astronomie
bewerken
  • (en) (1768) Appenzella in de JPL Small-Body Database