Woestijnrenhagedis

hagedis uit de familie tejuhagedissen

De woestijnrenhagedis[2] (Aspidoscelis uniparens) is een reptiel uit de familie tejuhagedissen (Teiidae).

Woestijnrenhagedis
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2007)
Een exemplaar uit de Amerikaanse staat Arizona.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Lacertilia (Hagedissen)
Infraorde:Scincomorpha (Skinkachtigen)
Familie:Teiidae (Tejuhagedissen)
Onderfamilie:Teiinae
Geslacht:Aspidoscelis
Soort
Aspidoscelis uniparens
(Wright & Lowe, 1965)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Woestijnrenhagedis op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John William Wright en Charles Herbert Lowe in 1965. Oorspronkelijk werd de naam Cnemidophorus uniparens gebruikt.[3] De soortaanduiding uniparens betekent vrij vertaald 'één-ouderig' en slaat op de bijzondere voortplantingswijze.

Uiterlijke kenmerken

bewerken

De lichaamslengte bedraagt 15 tot 23 centimeter. Het slanke, zandbruine lichaam van deze hagedis is donkerbruin aan de bovenzijde van de rug en hier zijn zes tot zeven lichte lengtestrepen aanwezig. Het dier heeft een lange, zweepvormige staart en een spitse kop.

Leefwijze

bewerken

Het voedsel van deze hagedis bestaat uit insecten. De woestijnrenhagedis is overdag actief en bodembewonend. Af en toe wordt een zonnebad genomen.

Voortplanting

bewerken

Opmerkelijk is, dat de soort parthegonetisch is en slechts uit vrouwtjes bestaat. Er komen dus geen mannetjes voor. Het legsel bestaat uit 1 tot 4 eieren, die worden afgezet in aarde, onder stenen of onder hout. De staart van de juvenielen is fel blauw van kleur.[4]

Verspreiding en habitat

bewerken

Deze soort komt voor in de zuidelijke Verenigde Staten in de staten Arizona, New Mexico en Texas en in Noord-Mexico in de staat Chihuahua. De habitat bestaat uit woestijnen, droge graslanden en struwelen.

Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN wordt de hagedis als 'veilig' beschouwd (Least Concern of LC).[5]