Wereldkampioenschap rugby 2011

Wereldkampioenschap rugby 2011
	De Webb Ellis Cup waarvoor gespeeld werd.
Gehouden in	Nieuw-Zeeland
Editie	7
Jaar	2011
Data	9 september t/m 23 oktober
Sport	Rugby
Organisator	IRB
Teams	20
TV-zender	NOS (vanaf kwartfinales)
Eindrangschikking
Winnaar	Nieuw-Zeeland (2e)
Tweede plaats	Frankrijk
Derde plaats	Australië
Vierde plaats	Wales
Toernooistatistieken
Wedstrijden	48
Toeschouwers	1.477.294 (30.777 per wedstrijd)
Topscorer(s)	Morné Steyn (62)
Navigatie
Portaal	Sport

Het wereldkampioenschap rugby 2011 was de zevende editie van dit rugbytoernooi voor landenteams. Het werd van 9 september tot 23 oktober gehouden in Nieuw-Zeeland. Er werd door twintig landen gestreden om de Webb Ellis Cup in 48 wedstrijden verspreid over 44 dagen. De titelverdediger was Zuid-Afrika. Thuisland Nieuw-Zeeland werd voor de tweede keer wereldkampioen door, in een herhaling van 1987, Frankrijk in de finale te verslaan.

Verkiezing organiserend land

Voor dit wereldkampioenschap hadden drie landen zich kandidaat gesteld als organisator: Japan, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Tijdens een vergadering van de International Rugby Board (IRB) op 17 november 2005 in Dublin, Ierland werd Nieuw-Zeeland verkozen tot organisator.

Zuid-Afrika kreeg veel steun van de overheid om het toernooi te organiseren. Doordat in 2010 het wereldkampioenschap voetbal in Zuid-Afrika op de kalender stond, zouden er genoeg grote stadions voorhanden zijn. Dit was ook gelijk hun grootste nadeel, want men vreesde dat het wereldkampioenschap rugby dan werd overschaduwd door het wereldkampioenschap voetbal.

Japan was op voorhand de favoriet om het wereldkampioenschap binnen te halen. Het WK zou dan het eerste zijn geweest in Azië en de eerste buiten de traditionele rugbylanden. Met het toewijzen van het WK aan Japan zou de sport ook buiten de traditionele landen populair kunnen worden. Bovendien heeft Japan dankzij het wereldkampioenschap voetbal 2002 grote stadions tot zijn beschikking. Doordat het organisatiecomité nog niet alle details op orde had tijdens de zitting hadden ze een groot nadeel tijdens de verkiezing. Dat ze het wereldkampioenschap niet hebben gekregen zagen velen als een gemiste kans om de sport buiten de traditionele landen te promoten.

Nieuw-Zeeland was al medeorganisator van het succesvolle eerste wereldkampioenschap rugby, in 1987. Het Nieuw-Zeelands rugbyteam wordt door velen gezien als het beste rugbyteam ter wereld en de sport is erg populair in eigen land. Doordat Nieuw-Zeeland niet over veel grote stadions beschikte, was het een verrassing dat ze toch als organisator werden uitgekozen.

Speelsteden

Het WK werd in twaalf stadions in elf steden gespeeld. De openingswedstrijd en de finale werden gespeeld in Auckland. Eden Park werd hiervoor uitgebreid tot een capaciteit van 60.000. Oorspronkelijk zouden er ook wedstrijden gespeeld worden in AMI stadium in Christchurch maar door schade aan het stadion en andere faciliteiten door de aardbeving op 22 februari 2011 zijn die wedstrijden verplaatst naar andere stadions.

Een rugbywedstrijd in het Waikato Stadium in Hamilton.

Speelsteden
Stad	Stadion	Capaciteit	Aantal wedstrijden
Auckland	Eden Park	60.000	11
Wellington	Wellington Regional Stadium	40.000	8
Auckland	North Harbour Stadium	30.000	4
Dunedin	Otago Stadium	30.000	4
Hamilton	Waikato Stadium	30.000	3
New Plymouth	Stadium Taranaki	26.000	3
Rotorua	Rotorua International Stadium	26.000	3
Whangarei	Northland Events Centre	20.000	2
Nelson	Trafalgar Park	18.000	3
Invercargill	Rugby Park Stadium	17.000	3
Napier	McLean Park	15.000	2
Palmerston North	Arena Manawatu	15.000	2

Deelnemende landen

Aan het wereldkampioenschap rugby namen twintig landen deel. Gastland Nieuw-Zeeland was automatisch geplaatst. Hiernaast waren de drie beste landen van elke groep van het wereldkampioenschap rugby 2007 automatisch geplaatst (hieronder bevond zich ook Nieuw-Zeeland), wat neerkwam op twaalf landen. De overige acht plaatsen werden via continentale toernooien en een intercontinentale play-off ingevuld.

(A) = Automatisch geplaatst, (K) = via continentaal kwalificatietoernooi, (P) = via inter-continentale play-off

Afrika	Amerika	Azië	Europa	Oceanië
Namibië (K) Zuid-Afrika (A)	Argentinië (A) Canada (K) Verenigde Staten (K)	Japan (K)	Engeland (A) Frankrijk (A) Georgië (K) Ierland (A) Italië (A) Roemenië (P) Rusland (K) Schotland (A) Wales (A)	Australië (A) Fiji (A) Nieuw-Zeeland (A) Samoa (K) Tonga (A)

Groepsfase

De twintig deelnemende landen werden verdeeld over vier groepen van elk vijf landen. De deelnemers speelden één keer tegen alle tegenstanders uit de groep.

Voor een winstpartij kreeg een land vier punten, bij gelijkspel twee punten en bij verlies kreeg men geen punten. Hiernaast konden landen ook bonuspunten verdienen per wedstrijd. Als een land in een wedstrijd vier of meer try's scoorde kreeg men één bonuspunt, ongeacht het resultaat van de wedstrijd. Als een land met zeven of minder punten verschil verloor, dan verdiende het land ook één bonuspunt. De bonuspunten werden opgeteld bij de wedstrijdpunten. Het land met de meeste punten werd groepswinnaar en ging door naar de knock-outfase. Ook de nummers twee van de groepen gingen door naar de volgende ronde. De eerste drie landen van elke groep plaatsten zich tevens voor het volgende WK.

Groep A

Plaats	Land	Wedstrijden				Doelpunten			Bonuspunten		Punten
Plaats	Land	gespeeld	winst	gelijk	verlies	voor	tegen	saldo	try	loss	Punten
1	Nieuw-Zeeland	4	4	0	0	240	49	+191	4	0	20
2	Frankrijk	4	2	0	2	124	96	+28	2	1	11
3	Tonga	4	2	0	2	80	98	-18	0	1	9
4	Canada	4	1	1	2	82	168	-86	0	0	6
5	Japan	4	0	1	3	69	184	-115	0	0	2

Datum		Uitslag		Stadion	Plaats
9 september	Nieuw-Zeeland	41–10	Tonga	Eden Park	Auckland
10 september	Frankrijk	47–21	Japan	North Harbour Stadium	Auckland
14 september	Tonga	20–25	Canada	Northland Events Centre	Whangarei
16 september	Nieuw-Zeeland	83–7	Japan	Waikato Stadium	Hamilton
18 september	Frankrijk	46–19	Canada	McLean Park	Napier
21 september	Tonga	31–18	Japan	Northland Events Centre	Whangarei
24 september	Nieuw-Zeeland	37–17	Frankrijk	Eden Park	Auckland
27 september	Canada	23–23	Japan	McLean Park	Napier
1 oktober	Frankrijk	14–19	Tonga	Wellington Regional Stadium	Wellington
2 oktober	Nieuw-Zeeland	79–15	Canada	Wellington Regional Stadium	Wellington

Groep B

Plaats	Land	Wedstrijden				Doelpunten			Bonuspunten		Punten
Plaats	Land	gespeeld	winst	gelijk	verlies	voor	tegen	saldo	try	loss	Punten
1	Engeland	4	4	0	0	137	34	+103	2	0	18
2	Argentinië	4	3	0	1	90	40	+50	1	1	14
3	Schotland	4	2	0	2	73	59	+14	1	2	11
4	Georgië	4	1	0	3	48	90	-42	0	0	4
5	Roemenië	4	0	0	4	44	169	-125	0	0	0

Datum		Uitslag		Stadion	Plaats
10 september	Schotland	34–24	Roemenië	Rugby Park Stadium	Invercargill
10 september	Argentinië	9–13	Engeland	Otago Stadium	Dunedin
14 september	Schotland	15–6	Georgië	Rugby Park Stadium	Invercargill
17 september	Argentinië	43–8	Roemenië	Rugby Park Stadium	Invercargill
18 september	Engeland	41–10	Georgië	Otago Stadium	Dunedin
24 september	Engeland	67–3	Roemenië	Otago Stadium	Dunedin
25 september	Argentinië	13–12	Schotland	Wellington Regional Stadium	Wellington
28 september	Georgië	25–9	Roemenië	Arena Manawatu	Palmerston North
1 oktober	Engeland	16–12	Schotland	Eden Park	Auckland
2 oktober	Argentinië	25–7	Georgië	Arena Manawatu	Palmerston North

Groep C

Plaats	Land	Wedstrijden				Doelpunten			Bonuspunten		Punten
Plaats	Land	gespeeld	winst	gelijk	verlies	voor	tegen	saldo	try	loss	Punten
1	Ierland	4	4	0	0	135	34	+101	1	0	17
2	Australië	4	3	0	1	173	48	+125	3	0	15
3	Italië	4	2	0	2	92	95	-3	2	0	10
4	Verenigde Staten	4	1	0	3	38	122	-84	0	0	4
5	Rusland	4	0	0	4	57	196	-139	0	1	1

Datum		Uitslag		Stadion	Plaats
11 september	Australië	32–6	Italië	North Harbour Stadium	Auckland
11 september	Ierland	22–10	Verenigde Staten	Stadium Taranaki	New Plymouth
15 september	Rusland	6–13	Verenigde Staten	Stadium Taranaki	New Plymouth
17 september	Australië	6–15	Ierland	Eden Park	Auckland
20 september	Italië	53–17	Rusland	Trafalgar Park	Nelson
23 september	Australië	67–5	Verenigde Staten	Wellington Regional Stadium	Wellington
25 september	Ierland	62–12	Rusland	Rotorua International Stadium	Rotorua
27 september	Italië	27–10	Verenigde Staten	Trafalgar Park	Nelson
1 oktober	Australië	68–22	Rusland	Trafalgar Park	Nelson
2 oktober	Ierland	36–6	Italië	Carisbrook	Dunedin

Groep D

Plaats	Land	Wedstrijden				Doelpunten			Bonuspunten		Punten
Plaats	Land	gespeeld	winst	gelijk	verlies	voor	tegen	saldo	try	loss	Punten
1	Zuid-Afrika	4	4	0	0	166	24	+142	2	0	18
2	Wales	4	3	0	1	180	34	+146	2	1	15
3	Samoa	4	2	0	2	91	49	+42	1	1	10
4	Fiji	4	1	0	3	59	167	-108	1	0	5
5	Namibië	4	0	0	4	44	266	-222	0	0	0

Datum		Uitslag		Stadion	Plaats
10 september	Fiji	49–25	Namibië	Rotorua International Stadium	Rotorua
11 september	Zuid-Afrika	17–16	Wales	Wellington Regional Stadium	Wellington
14 september	Samoa	49–12	Namibië	Rotorua International Stadium	Rotorua
17 september	Zuid-Afrika	49–3	Fiji	Wellington Regional Stadium	Wellington
18 september	Wales	17–10	Samoa	Waikato Stadium	Hamilton
22 september	Zuid-Afrika	87–0	Namibië	North Harbour Stadium	Auckland
25 september	Fiji	7–27	Samoa	Eden Park	Auckland
26 september	Wales	81–7	Namibië	Stadium Taranaki	New Plymouth
30 september	Zuid-Afrika	13–5	Samoa	North Harbour Stadium	Auckland
2 oktober	Wales	66–0	Fiji	Waikato Stadium	Hamilton

Knock-outfase

kwartfinale		halve finale		finale

8 oktober - Wellington

Ierland	10
		15 oktober - Auckland
Wales	22
		Wales	8
8 oktober - Auckland
		Frankrijk	9
Engeland	12
				23 oktober - Auckland
Frankrijk	19
				Frankrijk	7
9 oktober - Wellington
				Nieuw-Zeeland	8
Zuid-Afrika	9
		16 oktober - Auckland
Australië	11
		Australië	6	derde plaats
9 oktober - Auckland
		Nieuw-Zeeland	20	21 oktober - Auckland
Nieuw-Zeeland	33
				Wales	18
Argentinië	10
				Australië	21

2011 Wereldkampioen rugby
NIEUW-ZEELAND Tweede titel

Bronnen, noten en/of referenties

Officiële website

↑ Ontknoping WK rugby live bij de NOS AAC Rugby

[1] Ontknoping WK rugby live bij de NOS AAC Rugby

[1]