Walchia
Walchia is een geslacht van uitgestorven, op Araucaria lijkende coniferen uit de familie Utrechtiaceae. Vertegenwoordigers van dit geslacht leefden in het Boven-Silesien (Carboon) tot het Onder-Perm (310 tot 290 miljoen jaar geleden) en zijn gevonden in Europa, Noord-Amerika en China.
| Walchia † | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Walchia piniformis | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Walchia † Sternb. (1825) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Op de kust van de Northumberland Strait in Brule, Nova Scotia (Canada), is een volledig bos van in-situ Walchia-boomstronken te vinden. Daarnaast zijn afgevallen takken, bladafdrukken en kegelvruchten gevonden.
Het geslacht heeft spiraalvormig ingeplante, korte, smalle, sikkelvormige, driehoekige of lancetvormige naalden en tot 7 cm lange, eivormige kegels met puntige, lancetvormige schubben.
Naamgeving en etymologie bewerken
De botanische naam Walchia is een eerbetoon aan Johann Ernst Immanuel Walch (1725-1778), een Duits theoloog en mineraloog.
Taxonomie bewerken
Bij de oorspronkelijke beschrijving door Sternberg in 1825 omvatte het geslacht een groot aantal fossielen waarvan slechts enkele delen, voornamelijk de cuticula en/of de kegels, bekend waren. Veel soorten hebben inmiddels een andere naam gekregen.
Visscher, Kerp en Clement-Westerhof onderscheiden in 1986 de volgende geslachten:
- Walchia s.s.
- Culmitzschia
- Hermitia
- Ernestiodendron
Soortenlijst bewerken
Hier volgt een onvolledige soortenlijst:
Bronnen, noten en/of referenties
|