Verenigde Staten op het wereldkampioenschap voetbal 2006

Vlag van Verenigde Staten
USA
officieel
alternatief

De Verenigde Staten namen bij het Wereldkampioenschap voetbal 2006 voor de achtste keer in de historie deel aan de WK-eindronde. De laatste keer dat Team USA ontbrak, was in 1986. Tijdens het allereerste WK in 1930 bereikte de ploeg de halve finales, een prestatie die daarna nooit meer werd geëvenaard. In 2002 kwamen de Amerikanen daar nog het dichtst bij in de buurt, toen in de kwartfinale werd verloren van de latere verliezend finalist Duitsland.

Kwalificatie

bewerken

Als lid van de CONCACAF diende de Verenigde Staten een lange kwalificatieprocedure te doorstaan. Via de tweede voorronde en de halve finaleronde waarin de vier aanwezige teams elkaar twee maal ontmoetten kwam het in de finaleronde terecht. De zes daarin vertegenwoordigde landen troffen elkaar eveneens eenmaal thuis en eenmaal uit. Een plaats bij de eerste drie was vereist voor kwalificatie, een eventuele vierde plaats zou een play-offduel opleveren met een Aziatisch land.

De Verenigde Staten begon de kwalificatiereeks voor het WK in de tweede voorronde, waarin het Grenada ontmoette, dat in de eerste voorronde te sterk bleek voor de Guyana. Guyana was echter geen partij voor Amerika dat thuis met 3-0 en uit met 2-3 wist te winnen. De halve finaleronde leverde iets meer problemen op, met een gelijkspel tegen Panama en twee gelijke spelen tegen Jamaica. Toch werden ze groepswinnaar in een groep die werd gecompleteerd door El Salvador.

Souverijn doorstond Amerika ook de finaleronde, waarin het samen met Mexico de dienst uitmaakte. Een plek bij de eerste drie was dan ook al snel vergeven. De enige smetjes op de kwalificatie van de Verenigde Staten waren een 2-1 nederlaag tegen Mexico, een 3-0 nederlaag tegen Costa Rica en een 0-0 gelijkspel tegen Guatemala.

Wedstrijden

bewerken

Voorronde

bewerken
13 juni, 2004   Verenigde Staten 3 – 0   Grenada
20 juni, 2004   Grenada 2 – 3   Verenigde Staten

Halve finaleronde

bewerken
18 augustus, 2004   Jamaica 1 – 1   Verenigde Staten
4 september, 2004   Verenigde Staten 2 – 0   El Salvador
8 september, 2004   Panama 1 – 1   Verenigde Staten
9 oktober, 2004   El Salvador 0 – 2   Verenigde Staten
13 oktober, 2004   Verenigde Staten 6 – 0   Panama
17 november, 2004   Verenigde Staten 1 – 1   Jamaica
Team Pts Pld W D L GF GA GD
  Verenigde Staten 12 6 3 3 0 13 3 +10
  Panama 8 6 2 2 2 8 11 -3
  Jamaica 7 6 1 4 1 7 5 +2
  El Salvador 4 6 1 1 4 2 11 -9

Finaleronde

bewerken
9 februari, 2005   Trinidad en Tobago 1 – 2   Verenigde Staten
26 maart, 2005   Mexico 2 – 1   Verenigde Staten
30 maart, 2005   Verenigde Staten 2 – 0   Guatemala
4 juni, 2005   Verenigde Staten 3 – 0   Costa Rica
8 juni, 2005   Panama 0 – 3   Verenigde Staten
17 augustus, 2005   Verenigde Staten 1 – 0   Trinidad en Tobago
3 september, 2005   Verenigde Staten 2 – 0   Mexico
7 september, 2005   Guatemala 0 – 0   Verenigde Staten
8 oktober, 2005   Costa Rica 3 – 0   Verenigde Staten
12 oktober, 2005   Verenigde Staten 2 – 0   Panama
Team Pts Pld W D L GF GA GD
  Verenigde Staten 22 10 7 1 2 16 6 +10
  Mexico 22 10 7 1 2 22 9 +13
  Costa Rica 16 10 5 1 4 15 14 +1
  Trinidad en Tobago 13 10 4 1 5 10 15 -5
  Guatemala 11 10 3 2 5 16 18 -2
  Panama 2 10 0 2 8 4 21 -17

Wedstrijden op het Wereldkampioenschap

bewerken

Groep E

bewerken

Vlak voor het WK begon barstte de bom in Italië, een grootschalig omkoopschandaal, bijgenaamd Calciopoli kwam aan het licht.[1] Jarenlang waren spelers en scheidsrechters omgekocht, spil was algemeen directeur Luciano Moggi van Juventus[2] die reputaties van scheidsrechters kon maken of breken. Ook clubs als Lazio Roma en AC Milan hadden een bedenkelijke reputatie en er vonden huiszoekingen plaats bij grote spelers als Zinedine Zidane en Fabio Cannavaro.[3] Uiteindelijk werden de twee laatste landstitels van Juventus ontnomen, de ploeg degradeerde naar de Serie B.[4] De stress bij Juventus werd belichaamd door spelersbegeleider Gianluca Pessotto, die zich van het leven probeerde te beroven door van het clubgebouw van Juventus te springen, hij overleefde de poging[5].

Het Italiaanse nationale team stond ook onder druk, manager Marcello Lippi was jarenlang manager van Juventus, zijn zoon was ook betrokken bij het schandaal, zijn schuld in het omvangrijke schandaal was niet bewezen.[6] Het team rechte zijn rug en had met doelman Gianluigi Buffon, verdediger Fabio Cannavaro, de fijnbesnaarde middenvelder Andrea Pirlo en topscorer Luca Toni sterke troeven. Italië begon goed met een 2-0 zege tegen een eveneens goed spelend Ghana.[7] De doelpunten werden gemaakt door Andrea Pirlo met een schot van afstand en Vincenzo Iaquinta profiteerde van een zachte terugspeelbal van ex-Bayern München-speler Samuel Kuffour[8].

De andere favoriet in deze groep Tsjechië had ook een sterke generatie met keeper Petr Čech, topscorer Jan Koller en vooral de middenvelder van Juventus Pavel Nedved.[9] Merkwaardigerwijs debuteerde deze generatie op een WK, terwijl de "Gouden Generatie" glorieerde op EK's (finalist 1996, halve finalist 2004). In de eerste wedstrijd won de ploeg simpel met 3-0 van de Verenigde Staten, Koller scoorde tweemaal, maar raakte geblesseerd en kon de volgende wedstrijden niet mee spelen.[10] In de tweede wedstrijd stond Tsjechië als verlamd in het veld en verloor kansloos met 2-0 van Ghana, dat ook nog een strafschop miste.[11] Italië teleurstelde ook door met 1-1 gelijk te spelen tegen de Verenigde Staten. Er vielen liefst drie rode kaarten: naast twee Amerikanen werd Daniele De Rossi uit het veld gestuurd na een elleboogstoot op Brian McBride, hij zou voor vier wedstrijden worden geschorst en zou hoogstens tijdens de finale weer in actie kunnen komen[12].

In de laatste speelronde hadden alle landen nog kans zich te plaatsen. Ghana had na de goede wedstrijden tegen Italië en Tsjechië moeite met de Verenigde Staten, het won met 2-1 en plaatste zich als enig Afrikaans land voor de achtste finales.[13] Amerika speelde geen enkele rol van betekenis in deze groep, coach Bruce Arena werd ontslagen.[14] Tsjechië vocht voor zijn laatste kans tegen Italië, vooral Pavel Nedved sleurde zijn ploeg naar voren, maar na de 1-0 voorsprong door de vroege invaller Marco Materazzi speelde Tsjechië weer als verlamd. De eindstand was 2-0 en Tsjechië was vroegtijdig uitgeschakeld.[15]

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
  Italië 3 2 1 0 5 1 4 7
  Ghana 3 2 0 1 4 3 1 6
  Tsjechië 3 1 0 2 3 4 –1 3
  Verenigde Staten 3 0 1 2 2 6 –4 1

12 juni 2006
«onderlinge duels»
18:00 (UTC+2)
Verenigde Staten   0 – 3   Tsjechië Veltins-Arena, Gelsenkirchen
Toeschouwers: 52.000
Scheidsrechter:   Carlos Amarilla
  5' Koller
  36'  76' Rosický

12 juni 2006
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Italië   2 – 0   Ghana AWD-Arena, Hannover
Toeschouwers: 43.000
Scheidsrechter:   Carlos Simon
Pirlo   40'
Iaquinta   83'

17 juni 2006
«onderlinge duels»
18:00 (UTC+2)
Tsjechië   0 – 2   Ghana RheinEnergieStadion, Keulen
Toeschouwers: 45.000
Scheidsrechter:   Horacio Elizondo
  2' Gyan
  82' Muntari

17 juni 2006
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Italië   1 – 1   Verenigde Staten Fritz-Walter-Stadion, Kaiserslautern
Toeschouwers: 46.000
Scheidsrechter:   Jorge Larrionda
Gilardino   22'   27' (e.d.) Zaccardo

22 juni 2006
«onderlinge duels»
16:00 (UTC+2)
Tsjechië   0 – 2   Italië AOL Arena, Hamburg
Toeschouwers: 50.000
Scheidsrechter:   Benito Archundia
  26' Materazzi
  87' Inzaghi

22 juni 2006
«onderlinge duels»
16:00 (UTC+2)
Ghana   2 – 1   Verenigde Staten easyCredit-Stadion, Neurenberg
Toeschouwers: 41.000
Scheidsrechter:   Markus Merk
Dramani   22'
Appiah   45' (pen.)
  43' Dempsey


Wedstrijden gedetailleerd

bewerken
WK voetbal 2006 (Groep E) Verenigde Staten - Tsjechië
WK voetbal 2006 (Groep E) Italië - Verenigde Staten
WK voetbal 2006 (Groep E) Ghana - Verenigde Staten

Opmerkingen

bewerken