Veldmuur
Veldmuur (Minuartia) is een geslacht van kruidachtige planten uit de anjerfamilie. Het geslacht is vernoemd naar Juan Minuart (1693–1768), een Spaanse plantkundige en apotheker.
Minuartia | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Minuartia hybrida (tengere veldmuur) | |||||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Geslacht | |||||||||||||||||
Minuartia L. (1753) | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||||
Minuartia op Wikispecies | |||||||||||||||||
|
Het geslacht wordt gekenmerkt door tegenoverstaande bladeren, witte (soms roze[1]) bloemen met 5 kroonbladen en 5 kelkbladen, 10 stuifmeeldraden[1] en 3 tot 4[1] stijlen. Het zijn kleine eenjarige of overblijvende planten. De stuifmeeldraden staan in twee kringen van vijf.[2]
Verspreiding
bewerkenHet geslacht is wijdverbreid op het Noordelijk Halfrond, en komt zowel in Europa, Azië als in Noord-Amerika voor. De soorten worden vooral in arctische en alpiene gebieden aangetroffen. Eén soort komt in Chili voor.[2]
Soorten
bewerkenHet geslacht kent 120-175 soorten.[2] Van de 120-175 soorten komen er in de Europese bergen 15-20 soorten voor.[3][4]
Hier volgt een selectie van soorten:
- Minuartia dichotoma L.: de typesoort van dit geslacht. Ze komt alleen in Zuid-Spanje en Marokko voor.
- Minuartia capillacea ( (All.) Graebner): komt voor in Oost-Frankrijk, Zwitserland, Noord-Italië en het westelijk deel van voormalig Joegoslavië.[3]
- Minuartia drummondii (Shinners) McNeill: komt voor in de Verenigde Staten, en wel in Oklahoma, Arkansas, Louisiana en Texas[5]
- Minuartia kashmirica (Edgew.) Mattf.: komt voor in Afghanistan, Pakistan, India, Nepal en China (Xizang)[5]
- Minuartia mediterranea (Ledeb.) K.Maly: komt voor in Zuid-Europa, Noord-Afrika en Voor-Azië[6]
In Nederland komt Tengere veldmuur (Sabulina tenuifolia, synoniem: Minuartia hybrida) voor.
Bescherming
bewerkenIn Nederland staat de Tengere veldmuur (Sabulina tenuifolia) op de rode lijst.
- ↑ a b c Eflora Noord-Amerika over Minuarta
- ↑ a b c Duitstalige wikipedia dd 8 juli 2014
- ↑ a b Grey-Wilseon, C. & M. Blamey Bergflora van Europa, Tirion Natuur, ISBN 978 90 5210 828 5
- ↑ Angerer, O. & T. Muer (2004) Alpenpflanzen Ulmer Naturführer, ISBN 3-8001-3374-1
- ↑ a b GRIN
- ↑ Euro+Med plant database