Totale differentiaalvergelijking

Een totale differentiaalvergelijking of exacte differentiaalvergelijking is een differentiaalvergelijking waarvan de algemene vorm geschreven kan worden als:

en waarbij de partiële afgeleiden van naar en van naar , de zogenaamde gekruiste afgeleiden, aan elkaar gelijk zijn:

Deze soort differentiaalvergelijking komt voor in de natuurkunde, waar ze als oplossing een behoudswet hebben.

Oplossingsmethode bewerken

Als de twee bovenvermelde partiële afgeleiden aan elkaar gelijk zijn, is er een functie   waarvan de partiële afgeleiden de functies   en   uit de differentiaalvergelijking zijn:

 
 

en waarvan het linkerlid van de differentiaalvergelijking de totale differentiaal is:

 

De functie   kan gevonden worden, hetzij door   naar   te integreren, hetzij door   naar   te integreren. In de praktijk kiest men de integraal die het eenvoudigst te berekenen is.

Bij integratie van   naar   volgt:

 ,

met   een functie die alleen van de veranderlijke   afhangt. Deze onbekende functie wordt bepaald door deze uitdrukking van   partieel naar   te differentiëren, en dit resultaat te vergelijken met  :

 

Op deze manier wordt de afgeleide van de functie   verkregen, en door integratie naar   de functie zelf.

De algemene oplossing is dan de familie impliciete functies:

 

Voorbeeld bewerken

De differentiaalvergelijking:

 

is een totale differentiaalvergelijking. De functie   kan verkregen worden door (bijvoorbeeld)   naar   te integreren:

 

De partiële afgeleide hiervan naar   moet gelijk zijn aan  :

 ,

zodat:

 

Het is niet nodig hier een willekeurige integratieconstante te voorzien omdat deze toch zal opgaan in de willekeurige constante van de algemene oplossing van de differentiaalvergelijking.

De algemene oplossing van de differentiaalvergelijking is dus:

 

Behoud van energie bewerken

De gravitatiewet van Newton in één dimensie wordt beschreven door de tweede orde differentiaalvergelijking:

 

waarin   de aantrekkende massa is,   een kleine testmassa,   de afstand van de testmassa tot de aantrekkende massa en   de universele gravitatieconstante. De tweede afgeleide van   naar de tijd   kan worden herschreven als:

 

waarbij   de snelheid van de testmassa is, zodat de gravitatiewet wordt herschreven als:

 

Dit is een totale differentiaalvergelijking want de gekruiste afgeleiden zijn beiden nul. (Deze differentiaalvergelijking is overigens ook op te lossen met de methode voor scheiden van veranderlijken). De algemene oplossing is:

 

en dit is niets anders dan een vorm van de wet van behoud van energie. De eerste term bevat de kinetische energie, de tweede de potentiële energie van de testmassa. Het nulniveau van de potentiële energie ligt hier in oneindig.

Totale differentiaalvergelijking in drie dimensies bewerken

De differentiaalvergelijking:

 

is een totale differentiaalvergelijking indien:

 

Indien er een functie   bestaat met:

 

dan is de algemene oplossing:

 

Zie ook bewerken

Alternatieve methoden om vergelijkingen van de vorm   of   op te lossen.