Kartuizerklooster Scheut: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k |{{Largethumb}}| is redundant, gebruik voortaan |thumb| |
|||
Regel 28:
=== Einde ===
De kartuis van Scheut was onder de 600 "onnutte kloosters" die [[keizer Jozef II]] bij [[edict]] van 17 maart 1783 ophief.<ref>De officiële titel van het keizerlijke edict van 17 maart 1783 luidde: ''Edit de l'Empereur concernant la suppression de plusieurs couvents inutiles dans les Pays-bas''</ref> Op 5 mei verlieten de kloosterlingen hun Brusselse convent (Scheut zelf was al eeuwen verlaten). [[Frederik Romberg]] bracht er een katoendrukkerij onder. Jaren later ondernamen sommigen van hen nog pogingen om terug te keren, maar die waren geen lang leven beschoren. In 1795 werden de kapel en de kloosterhoeve (Scheuthof) verkocht als [[nationaal goed]].
In de 19e eeuw streek een nieuwe [[congregatie (kloostergemeenschap)|congregatie]] neer op de plek, de [[Scheutisten]]. Ze integreerden het laatste restant, de Mariakapel waarmee alles begonnen was, in hun kerk. In 1974 werd ze alsnog gesloopt om plaats te maken voor een supermarkt. De conservator van het [[Erasmushuis (Anderlecht)|Erasmushuis]] kon nog enkele [[kraagsteen|kraagstenen]] redden, waarvan het ontwerp later aan Van der Weyden is toegeschreven.<ref>Onder meer de vier [[kerkvaders]] uit 1455: zie {{aut|Bart Fransen}}, [https://www.academia.edu/321481/Restanten_van_een_meesterwerk._De_bouwsculptuur_van_de_kapel_van_Scheut Restanten van een meesterwerk. De bouwsculptuur van de kapel van Scheut], in: ''Millennium'', 2009, nr. 1-2, blz. 112-128</ref>
| |||