Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948: verschil tussen versies

De '''Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948''' ([[Arabisch]]: النكبة ''[[al-Nakba]]'', "De Ramp"; [[Hebreeuws]]: מלחמת העצמאות, ''Milchemet Ha'atzma'oet'', "De Onafhankelijkheidsoorlog") tekende zich af in [[1947]] als een [[burgeroorlog]] tussen [[Arabieren|Arabische]] en [[Joden|Joodse]] inwoners van het toenmalige [[Mandaatgebied Palestina|Britse mandaatgebied Palestina]].<ref>Benny Morris, ''1948: a history of the first Arab-Israeli war'', Yale University Press, 2008, p. 75 e.v.</ref> In november 1947 hadden de [[Verenigde Naties]] in [[Resolutie 181 Algemene Vergadering Verenigde Naties|resolutie 181]] besloten dat, na beëindiging van het [[Verenigd Koninkrijk|Britse]] mandaat over Palestina, het mandaatgebied[[Mandaatgebied Palestina]] verdeeld zou worden in een onafhankelijke Joodse en een onafhankelijke Arabische staat. Deze resolutie werd gesteund door de Joodse[[Zionisme|zionistische]] bevolkingleiders, enmaar afgewezen door de Arabische bevolkingleiders. Kort voordat de [[Verenigd Koninkrijk|Britten]] zich op 15 mei [[1948]] uit het [[Mandaatgebied Palestina]] terugtrokken, riepen de Joodse leiders onder leiding van [[David Ben-Gurion]] de onafhankelijke staat [[Israël]] uit, waarop de strijd zich voortzette als een conventionele oorlog tussen deze nieuwe staat en de omliggende Arabische landen.