Hoofdbestuur Noordelijke Zeeroute: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wikipedia:Wikiproject/SpellingCheck. Help mee!, replaced: dat zelfde → datzelfde met AWB |
k "weer hervatten" is een pleonasme. Zie https://onzetaal.nl/taaladvies/pleonasme-en-tautologie/ |
||
Regel 17:
Gezien de toestand van het ijs in de winter van 1941, zat er niks anders op dan de haven van [[Moermansk]], die op slechts 40 kilometer van het front lag, opnieuw in gebruik te nemen. Daar waren echter alle haveninstallaties gedemonteerd en afgevoerd. Met de hulp van 5000 helpers en 1500 inwoners uit de stad werd de haven bij bijna dagelijkse bombardementen uit [[Finland]] en [[Noorwegen]] gerepareerd. Dit ontwikkelde zich ten tijde van de oorlog tot een van de zwaarst omstreden objecten van het noorden van de Sovjet-Unie. In Moermansk kwam het eerste konvooi onder beschutting van de poolnacht aan op [[11 januari]] [[1942]].
Het jaar 1942 werd het zwaarste krijgsjaar van de Arctis. Na de nederlaag bij de [[Slag om Moskou]] probeerde het Duitse Rijk het transport over de Noordoostelijke Doorvaart lam te leggen. Aan het einde van de maand juli van 1942 verschenen voor het eerst U-Boten in de Noordelijke IJszee en vielen Sovjetpoolstations aan. De zware kruiser [[Admiral Scheer]] trok door de Karazee en bracht in augustus de ''[[Aleksandr Sibirjakov (ijsbreker)|Sibirjakov]]'' tot zinken. De tocht van het konvooi PQ-17 in juni 1942 van IJsland naar Moermansk verliep vooral rampzalig: Van 34 schepen kwamen slechts elf door. Na deze catastrofe werden de konvooien pas
Ook het oostelijke deel van de Noordoostelijke Doorvaart was van strategisch belang. Amerikaanse vliegtuigen werden in het kader van de ''Land Lease Act'' door Amerikaanse piloten naar het Tsjoektsjenschiereiland gevlogen en vandaar door sovjetpiloten verder gevlogen naar [[Krasnojarsk]]. Hiervoor moesten luchthavens met brandstofopslagplaatsen worden aangelegd en onderhouden. De scheepvaart was afhankelijk van een verzekerde levering van [[steenkool|kolen]], waarbij [[Vorkoeta (stad)|Vorkoeta]] – ondanks de slechte kwaliteit van haar steenkool – tot de belangrijkste leverancier werd. De hele route werd uitgerust van steenkoolkampen. Nog op [[12 augustus]] [[1944]] torpedeerde een Duitse U-Boot de stoomboot ''[[Marina Radovska]]'' bij Dikson samen met twee escorteschepen, waarbij 618 personen stierven. In datzelfde jaar gingen in de [[Atlantische Oceaan]] van de 258 schepen uit de konvooien nog slechts 6 verloren.
| |||