Dragon (plant): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 2A02:1810:1408:7800:D582:FC5B:5B5F:1798 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door RomaineBot
aanpassing
Regel 21:
}}
 
'''Dragon''' (''Artemisia dracunculus'') is een [[vaste plant]] uit de [[composietenfamilie]] (''Asteraceae'').
 
Dragon is afkomstig uit [[Centraal-Azië]]. Er zijn diverse vermeldingen van dragon in kruidenboeken uit de 17e t/m 19e eeuw. Maar in de eeuwen daarvoor is er geen vermelding van dit kruid.<ref name="PMID 21942448">{{en}}{{Aut|Obolskiy D, Pischel I, Feistel B, Glotov N, Heinrich M}} Artemisia dracunculus L. (tarragon): a critical review of its traditional use, chemical composition, pharmacology, and safety. J Agric Food Chem. 2011 Nov 9;59(21):11367–84. {{PMID|21942448}}. {{DOI|10.1021/jf202277w}}. Gratis volledige artikel: http://discovery.ucl.ac.uk/1352036/1/Obolskiy-et-al2011-Art-dracunculusJAFC%255B1%255D.pdf</ref> Zowel de blaadjes als de bloemen zijn eetbaar.
 
De toevoeging "''dracunculus''" in de latijnse[[botanische naam]] van het kruid betekent "kleine draak". Dit zou duiden op de gekrulde wortel en de vorm van de bladeren, die wat weg zouden hebben van drakentongen.
 
Er bestaat grote variatie in samenstelling en [[Morfologie (biologie)|morfologie]] tussen verschillende regionale variëteiten van ''Artemisia dracunculus''dragon. Dit is mede toe te schrijven aan het veelvuldig en in uiteenlopende mate optreden van [[polyploïde|polyploïdie]] bij deze soort. Dat verklaart ook waarom er een grote variëteitdiversiteit aan [[fytochemie|fytochemische]] profielen bestaat bij deze soort en er inconsistenties bestaan bij de [[taxonomie in de biologie|taxonimischetaxonomische]] indeling.
 
== Franse en Russische dragon ==
Volgens de huidige botanische classificatie wordt ''Artemisia dracunculus'' niet onderverdeeld in ondersoorten. Meestal worden er twee [[cultivar]]s of [[Variëteit (biologie)|variëteiten]] van deze soort beschreven: Franse dragon (soms Duitse dragon genoemd) en Russische (of wilde) dragon. Beiden verschillen duidelijk qua samenstelling, smaak en toepassing. Franse dragon is zoet en aromatisch en heeft een peperachtige [[anijs]]achtige smaak, terwijl de Russische dragon een bittere, minder uitgesproken smaak heeft. Franse dragon is waarschijnlijk via [[plantenveredeling|veredeling]] uit Russische dragon ontstaan. Het is een steriele [[tetraploïde]] die waarschijnlijk alleen via klonen vermeerderd kan worden.
 
Regel 38:
Russische dragon wordt gebruikt als essentiële smaakmaker van een in [[Georgië]], [[Azerbeidzjan]], [[Armenië]], [[Estland]], [[Rusland]] en [[Oekraïne]] populaire frisdrank, genaamd "Tarkhun" (ტარხუნა). Deze drank werd in 1887 uitgevonden door de Georgische apotheker Mitrofan Lagidze, die experimenteerde met het mengen van natuurlijke [[Siroop (medicinaal)|dragonsiroop]] en [[sodawater]] bij het bereiden van limonade.<ref name="Kauschka 2012">{{en}}{{Aut|Kauschka M, Burkard N, Pischel I, Obolskiy D, Heinrich M, Butterweck V, et al.}} Russian Tarragon – A spice plant and its health potentials. Nutracos. 2012 Jul;11(4):2–6. Dit artikel is door de uitgever gratis toegankelijk gemaakt op http://en.calameo.com/read/00015131373e40dc583fd. </ref>
 
== Samenstelling ==
Dragon bevat diverse [[secundaire plantenstoffen]], waarvan de belangrijksten zijn [[coumarine]]s, [[flavonoïde]]n en [[Fenolzuur|fenolzuren]]. Daarnaast bevat de plant sesquiterpenoïden en vitaminen.
 
Regel 45:
Bij dierproeven en ander onderzoek blijken estragol en methyleugenol [[gentoxisch]] te zijn en daarmee mogelijk kankerverwekkend. De gehaltes estragol en methyleugenol zijn ook afhankelijk van het oogstmoment: in het begin van de zomer is het gehalte methyleugenol het hoogst en daalt daarna. Naarmate de zomer vordert, stijgen juist de estragolgehaltes. Bij het koken verdampen deze vluchtige bestanddelen van dragon.<ref name="PMID 21942448" />
 
== Eigenschappen ==
* ''[[In vitro]]'' blijkt de etherische olie van dragon antibacteriële activiteit te bezitten tegen een groot aantal pathogene bacteriën, waaronder ''[[Staphylococcus aureus]]'', ''[[Pseudomonas aeruginosa]]'', ''[[Shigella]]'', ''[[Listeria monocytogenes]]'', ''[[Staphylococcus epidermidis]]'' en ''[[Bacillus subtilis]]''. Tegen een aantal schimmels vertoont het ''in vitro'' een matige antifungale werking.<ref name="PMID 21942448" />