Loop (vuurwapen): verschil tussen versies

[[Bestand:Loop 10cmbrons.JPG|thumb|Getrokken loop met spiraalsgewijs verlopende trekken van een kanon 10cm brons.]]De '''loop''' van een [[vuurwapen]] (ook wel '''schietbuis''' genoemd) is een buis, waarwaardoor, doornadat na een gecontroleerde ontsteking, een afvuurlading zeer snel [[ontbranding|ontbrandt]] (en bijna [[deflagratie|explodeert]]), een [[projectiel]] met hoge snelheid afgevuurd wordt. De buis bestaatis tegenwoordig in veruit de meeste gevallen uitgemaakt staal en soms uit een andervan [[Staal (metaal)|staal]].

Moderne lopen van vuurwapens worden gekenmerkt door een speciale opbouw en constructie. De loop moet de druk van het uitzettende gas kunnen weerstaan zonder uit elkaar te spatten, wanneer dit gas het projectiel voortduwtvoortstuwt en ervoor zorgt dat het een zeer hoge snelheid bereikt.

Men onderscheidt, naar de inwendige constructie, in hoofdzaak gladde lopen en getrokken lopen. De spiraalsgewijs verlopende ''trekken'' (met de grootste diameter) en ''velden'' van een getrokken loop geven bij het schieten een rotatie om de lengteas aan het projectiel, waardoor de kogel veel beter in zijn baan (schietrichting) blijft ten gevolge van het gyroscopisch effect. De spoed (aantal omwentelingen per lengte-eenheid) van de trekken kan constant zijn constant of progressief (toenemend naar het einde van de loop). Meestal lopen de trekken rechtsom, linksom draaiende trekken zijn ook wel toegepast. Ook veel [[Luchtdrukpistool|luchtdrukwapenluchtdrukwapens]]s hebben vaak een loop die getrokken isloop. Een bijzondere constructie is de inwendig [[conisch]]e loop; hiermee worden optimale [[Ballistiek|ballistisch]]e resultaten bereikt.

In het verleden werden vuurwapens om constructietechnische redenen geladen via de monding van de loop (de voorzijde), hetgeen een langzame en gecompliceerde procedure was. De [[vuursnelheid]] was daardoor ook laag. Hoewel reeds in [[1849]] door de Amerikaan [[Benjamin Chambers]] een [[Achterlader|achterlaadkanon]] werd uitgevonden, deed men in de volgende jaren niets met die uitvinding. Pas vanaf circa 1880 voorzag men het geschut van een sluitmechanisme aan de achterzijde van de schietbuis dat in staat was om de krachten te weerstaan die optreden tijdens het afvuren.