Slag bij Tolbiac: verschil tussen versies

Ten tijde van Chlodovech probeerden de Alemannen vaste voet te krijgen in de omgeving van [[Keulen (stad)|Keulen]], waar de Ripuarische Franken woonden. Hun koning Sigebert riep de hulp in van Chlodovech. Het leger van Chlodovech der Salische Franken was versterkt door voormalige Romeinse troepen van [[Syagrius]]. De gezamenlijke Frankische legers trokken daarna ten strijde tegen de Alemannen en na een wisselend krijgsverloop troffen de legers elkaar bij het huidige stadje [[Zülpich]] in [[Noordrijn-Westfalen]]. De Latijnse naam hiervan luidde ''Tolbiacum'' of ''Tulpiacum''<ref>Rouche M. Clovis. Editions Fayard 1996. {{ISBN |978-2-213-59632-7}}</ref>.

Clovis, koning der Salische Franken, was verbaasd te vernemen dat zijn Ripuarische volksgenoten<ref>De Ripuarische Franken werden geleid door koning Sigebert. Deze was gewond aan de beide knieën door het gevecht met de Alemannen en zou de rest van zijn leven manken.</ref> verslagen waren in Tolbiac door oprukkende Alemannen. Zijn plan om de Rijn over te steken bij Keulen en de Alemannen in de rug aan te vallen (zie kaartje) viel in duigen. Hij maakte rechtsomkeer met zijn troepen richting Tolbiac. Volgens de overlevering zou koning Chlodovech hier een belofte gedaan hebben aan de god van zijn katholieke vrouw [[Clothilde (480-545)|Clothildis]], dat als hij de slag won, hij zich zou bekeren tot het [[christendom]].

De Franken waren succesvol in de veldslag; éénmaal de koning der Alemannen gedood, panikeerden de Alemannen. Clovis zag hierin een teken dat de goden van de Alemannen machteloos waren. Hierop begonnen de Frankische troepen aan een bloedbad. Na de overwinning trokken zij diep het land van Alemannen binnen om te plunderen.