Hiëronymus van Stridon: verschil tussen versies

[[Bestand:Federico_Barocci_006.jpg|thumb|250px|Sint-Hieronymus, [[Federico Barocci]], tweede helft 16e eeuw.]]

Hij stamde uit een welgestelde familie en ontving zijn eerste opleiding te Rome. De ouders van Hiëronymus waren al christenen en zij stuurden hem naar Rome om er te studeren. Hij kreeg er les onder meer van de grammaticus [[Aelius Donatus|Donatus]], en. [[Tyrannius Rufinus van Aquileia]] was zijn medeleerling. Met de klassieke auteurs raakte Hiëronymus zeer vertrouwd.

Tussen [[383]] en [[385]] verbleef Hiëronymus als secretaris en vriend van [[paus Damasus I]] te [[Rome (stad)|Rome]]. In opdracht van deze paus begon hij hier te werken aan een nieuwe vertaling van de [[Bijbel (christendom)|Bijbel]] in het [[Latijn]], de zogenaamdezogenoemde [[vulgaat]], omdat de tot dusver gangbare vertalingen niet meer voldeden inzake literaire vormgeving en correctheid. Na de dood van Damasus (11 december 384) begaf hij zich op reis naar de heilige plaatsen in Palestina, bezocht een maand lang [[Didymus de Blinde]], bracht een bezoek aan de monniken van de Nitrische woestijn en vestigde zich uiteindelijk in [[386]] te Bethlehem, waar hij tot zijn dood als kluizenaar leefde. Hij hield zich daar 34 jaar bezig met de wetenschap en leidde bovendien een [[klooster (gebouw)|klooster]]. Tot de ascetische kring rondom hem behoorden ook adellijke dames als [[Marcella (heilige)|Marcella]], [[Asella van Rome|Asella]], [[Paula (heilige)|Paula]] en haar dochter [[Eustochium]]. Met Paula's steun werden er drie vrouwenkloosters en een mannenklooster gesticht, verder een kloosterschool waar hij over een grote bibliotheek kon beschikken.

Hiëronymus raakte verwikkeld in verschillende conflicten: met bisschop Johannes van Jeruzalem, met zijn jeugdvriend Rufinus, met Jovinianus ([[393]]), Vigilantius ([[404]]) en [[Pelagius (monnik)|Pelagius]] (na [[415]]). Hij was een lastig en prikkelbaar mens, die dikwijls hard en scherp in zijn polemiek kon zijn, maar daartegenover staat dat hij eerlijk was in zijn energieke vrijmoedigheid tegen misstanden en in zijn streven naar ascetische idealen. Onder de zogenaamdezogenoemde kerkvaders was hij, als [[Filologie|filoloog]] en veelweter, zeker de meest geleerde. Zijn wetenschappelijk werk is van grote waarde omdat hij de kennis van de Grieken en jodenJoden doorgaf aan het christelijke westen. In tegenstelling tot zijn tijdgenoot [[Augustinus van Hippo|Augustinus]] was hij echter allerminst een speculatief theoloog.

Een belangrijke reden waarom de [[deuterocanonieke boeken]] in de Bijbel verworpen werden door Luther, was de opinie van Hiëronymus, die ze aanvankelijk verwierp op basis van het feit dat ze niet in de joodse canon voorkomen. St. Hiëronymus wijzigde echter zijn houding na de Afrikaanse concilies en verklaarde later dat hij nooit hun goddelijke inspiratie ontkende, maar enkel de bezwaren van de joden uitdrukte tegen de christenen.<ref>{{nl}} {{Citeer web | titel=Deutero-canonieke boeken in de Bijbel | uitgever=Defensio Fidei | url= http://defensiofidei.com/2011/05/05/artikel-deutero-canonieke-boeken-in-de-bijbel/}}</ref>

** De grootste bekendheid genieten zijn ''De Viris illustribus'' uit 392. Hierin behandelde hij in het kort de levens van 135 hoofdzakelijk christelijke schrijvers (maar ook enkele vóórvoor-christelijke en joodse schrijvers worden behandeld). In titel en opzet volgde hij daarbij het voorbeeld van [[Suetonius]]. Het is de oudste christelijke literatuurgeschiedenis los van de kerkgeschiedenis. Zijn bedoeling was de andersdenkenden te wijzen op de vele waardevolle christelijke tegenhangers die er bestonden.